Παρά το ότι οι Κύπριοι παίκτες αποτελούν είδος προς εξαφάνιση στο ποδόσφαιρο μας, ο ΑΠΟΕΛ κατάφερε την τελευταία τετραετία να διατηρήσει κάποιες ισορροπίες. Ο χρόνο συμμετοχής των Κυπρίων ολοένα και μειώνεται ενώ αν δεν ήταν οι Χαραλαμπίδης και Αλεξάνδρου και ως πέρσι ο Χρύσης τα δεδομένα θα ήταν αρνητικά για την ομάδα μας. Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε τους λόγους που ο Κύπριος ποδοσφαιριστής ζει στο περιθώριο, ούτε και το ότι οι μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία της ομάδα ήρθαν με μίνιμουμ συνεισφορά από συμπατριώτες μας. Αντίβαρο και καθοριστικό ρόλο στο να διατηρήσει ο ΑΠΟΕΛ τις αξίες του αλλά και να μην αποξενωθεί από τους περήφανους οπαδούς του έπαιξε ότι έχει τα τελευταία χρόνια στο ρόστερ του Ελλαδίτες ποδοσφαιριστές. Σολάκης, Ουζουνίδης και Μαραγκός παλαιότερα, Αμανατίδης, Καψής και Βακουφτσής λίγο πιο μετά ενώ στη συνέχεια ήρθαν και έδεσαν οι Χιώτης, Κόντης και Πουρσαϊτιδης.
Με τις προσθήκες αυτές ο ΑΠΟΕΛ δεν απέκτησε μόνο ποδοσφαιρική ποιότητα αλλά και άτομα που είχαν το φιλότιμο και την ευαισθησία που ξέρουν να εκτιμούν οι οπαδοί μας. Το γεγονός ότι βιώσαν την ελληνικότητα της ομάδας βοήθησε να προσαρμοστούν ευκολότερα και να γίνουν εκ των ηγετών της ομάδας.
Με την Ελλάδα να αντιμετωπίζει τη χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων 50 χρόνων, προσφέρεται η δυνατότητα να συνεχιστεί η κάθοδος Ελλήνων ποδοσφαιριστών στην ομάδα μας. Το Ελληνικό ποδόσφαιρο διανύει περίοδο αμφισβήτησης και πτώσης αλλά υπάρχουν ποδοσφαιριστές που μπορούν να βοηθήσουν τον ΑΠΟΕΛ να συνεχίσει τη σημαντική παράδοση της τελευταίας δεκαετίας. Μια άλλη παράμετρος που βοηθά είναι ότι η Ελληνική αγορά και ποδόσφαιρο είναι μια από τις λίγες για τις οποίες ο Γιοβάνοβιτς έχει καλή και προσωπική άποψη.