Τελικά υπάρχει Θεός είπαν πολλοί και έχουν δίκαιο. Σε έναν αγώνα ακατάλληλο για καρδιακούς η ομάδα μας λίγο έλειψε να αυτοκτονήσει αλλά στο τέλος πήρε την πιο ανέλπιστη και δίκαιη πρόκριση της ιστορίας της. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουμε τα όσα έγιναν για 120 λεπτά στο Βελιγράδι. Το 0-2 έγινε με τραγικό λάθος του βοηθού 2-2 και στη συνέχεια 3-2 με το λάθος του Χρίστου. Πάιζοντας με δέκα παίκτες βρήκαμε τα ψυχικά αποθέματα να πετύχουμε το τρίτο γκολ που μας έδωσε την πρόκριση.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς επιφύλαξε κάποιες αλλαγές στο αρχικό σχήμα που είχαν τη δική τους λογική εξήγηση. Και αυτό γιατί οι Χρίστου και Πουρσαϊτίδης προτιμήθηκαν αντί των Μπρόερς και Κόντη οι οποίοι δεν ικανοποίησαν πλήρως στους τελευταίους αγώνες. Κατά τα άλλα το αρχικό σχήμα αν και είχε διάταξη 4-5-1 αποτελείτω από επιθετικογενείς παίκτες αφού στα δύο άκρα της μεσαίας γραμμής ήταν οι Κοσόφσκι και Παουλίστα με τον Χαραλαμπίδη σε ρόλο οργανωτή.
Δυστυχώς μόλις στο τρίτο λεπτό ο προπονητής μας είδε το πλάνο του να χαλά αφού ο Παουλίστα τραυματίστηκε και στη θέση του πέρασε ο Πίντο. Προτού γίνει αυτή χάθηκε μια σπουδαία ευκαιρία όταν ο Χρίστου βρέθηκε μέσα στην μικρή περιοχή αλλά ο τερματοφύλακας απέκρουσε σωτήρια την κεφαλιά του.
Παρόλο που οι γηπεδούχοι δεν έδειξαν διάθεση να επιτεθούν και να αναζητήσουν το γκολ που θα τους έδινε το προβάδισμα, οι παίκτες μας προτίμησαν και αυτοί να διαφυλάξουν το μηδέν παθητικό και να μην ρισκάρουν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορεί να τροφοδοτηθεί σωστά και ικανοποιητικά ο Ζεβλάκοφ με αποτέλεσμα επιθετικά να μην μπορούμε να ασκήσουμε πίεση.
Ο Ερυθρός Αστέρας στο διάστημα αυτό δεν έδειξε κάτι ιδιαίτερο και η μοναδική φορά που μας έφερε σε δύσκολη θέση ήταν στο 26′ όταν ο Μπουρζάνοβιτς βρέθηκε σε θέση βολής αλλά ο Χιώτης απέκρουσε. Το ημίχρονο έδειχνε ότι θα ολοκληρωνόταν χωρίς καμία άλλη φάση αλλά στο τελευταίο λεπτό έμελλε να χάσουμε μια τεράστια ευκαιρία όταν ο Πίντο βρέθηκε σε θέση βολής, κεραυνοβόλησε από κοντά και κάπως πλάγια τον Ραντιβόγεβιτς ο οποίος όμως απέκρουσε σε κόρνερ.
Η σκέψη ότι η τύχη μας επιφυλάσσει ακόμα ένα εφιαλτικό βράδυ πήγε πολύ νωρίς στον κάλαθο των αχρήστων αφού η ομάδα μας μπήκε ακόμα πιο αποφασιστικά και έχοντας την τύχη με το μέρος μας πετύχαμε όχι ένα αλλά δυο γκολ.
Στο 54′ ο Κοσόφσκι βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση και παρόλο που φάνηκε να καθυστερεί την κατάλληλη στιγμή πλάσαρε με επιτυχία για να κάνει το 0-1. Οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί ήταν απόλυτα δικαιολογημένοι αφού αποδόθηκε δικαιοσύνη και η ομάδα μας πήρε το προβάδισμα που ήθελε.
Πριν προλάβουν οι γηπεδούχοι να καταλάβουν τι τους βρήκε ο Πίντο σκόραρε για να στείλει στους εφτά ουρανούς τους απανταχού οπαδούς μας. Στο 58′ ο Πορτογάλος έκλεψε την μπάλα από αντίπαλο και με ένα απίστευτο σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής έκανε το 0-2.
Στο 64′ ο Γιοβάνοβιτς έριξε στον αγώνα τον Μιροσάβλιεβιτς στη θέση του Ζεβλάκοφ που έμεινε από δυνάμεις σε μια προσπάθεια του να φρεσκάρει την μεσοεπιθετική γραμμή. Ενώ ο αγώνας έδειχνε να είναι κομμένος ραμμένος στα μέτρα μας ήρθε το γκολ για τους γηπεδούχους στο 77′ για να αλλάξει τα δεδομένα. Ο Σεγκιρί με κεφαλιά αντί να διώξει έστρωσε άθελα του την μπάλα στον Σούμπασιτς ο οποίος με ανάποδο ψαλίδι μείωσε στο σκορ.
Τα δεδομένα άλλαξαν αφού το γκολ ανέβασε τους Σέρβους οι οποίοι άρχισαν να πιέζουν και ενώ δεν δημιούργησαν την μεγάλη ευκαιρία κατάφεραν στο 85′ να φέρουν το σκορ στα ίσα. Διαιτητής και βοηθός έκαναν ουσιαστικά δώρο στους γηπεδούχους αφού ενώ η μπάλα δεν πέρασε τη γραμμή τέρματος μετά από εκτέλεση φαουλ του Μιλίγιας ο βοηθός είχε διαφορετική άποψη.
Μοιραία ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση αφού ο στο 88′ ο Μιροσάβλιεβιτς δεν κατάφερε από πολύ καλή θέση να στείλει την μπάλα στα δίκτυα αφού η κεφαλιά του πέρασε έξω.
Η παράταση έμελλε να επιφυλάξει και άλλα απρόσμενα αφού χωρίς καλή ψυχολογία έγινε το τραγικό λάθος. Στο 103’ο Χρίστου έκανε τραγικό λάθος όταν στην προσπάθεια του να γυρίσει την μπάλα στον Χιώτη την έστειλε μπροστά σε αντίπαλο τον οποίο ο τερματοφύλακας μας ανέτρεψε. Ο Ισπανός διαιτητής έδειξε το σημείο του πέναλτι αλλά και κόκκινη κάρτα τιμωρώντας με τον πιο αυστηρό τρόπο την παράβαση. Ο Μορφής πέρασε εσπευσμένα στον αγωνιστικό χώρο αλλά δεν μπόρεσε να γίνει ήρωας. Ο Μιλίγια ήταν εύστοχος και με τον πιο απρόσμενο τρόπο το 0-2 έγινε 3-2.
Παρά το ισχυρό σοκ το ΑΠΟΕΛ βρήκε τα ψυχικά αποθέματα να κάνει την ύστατη προσπάθεια για να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Παρά το ότι αγωνιστήκαμε με δέκα παίκτες πιέσαμε, είχαμε ένα δοκάρι στο 114′ με τον Πουρσαϊτίδη και στο 117′ ο Μιροσάβλιεβιτς μας πήρε στους εφτά ουρανούς. Το πλασέ του Σέρβου αυτή τη φορά βρήκε στόχο και το 3-3 ήταν γεγονός.
Τίποτα δεν μπορούσε πλέον να μας σταματήσει και το τελικό 3-3 μας έδωσε την πιο αγχωτική και άξια πρόκριση στη σύγχρονη ιστορία μας.
ΑΠΟΕΛ
Χιώτης, Πουρσαϊτίδης, Φλορέα, Σεγκιρί, Χρίστου, Μιχαήλ, Μοραίς, Κοσόφσκι, Χαραλαμπίδης, Παουλίστα (7′ Πίντο), Ζεβλάκοφ (64′ Μιροσάβλιεβιτς)
– Συγκινητική ήταν η παρουσία 200 περίπου οπαδών μας οι οποίοι έδωσαν τη δική του μάχη και στο τέλος πανηγύρισαν εκ μέρους όλων μας την πρόκριση.
– Κάταγμα κνήμης είναι η αρχική διάγνωση που έγινε και αφορά τον Παουλίστα ο οποίος αποχώρησε με αφόρητους πόνους. O παίκτης θα επιστρέψει με την υπόλοιπη αποστολή για την Κύπρο κανονικά και θα μπει άμεσα στο χειρουργείο για να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Η ζημιά θεωρείται μεγάλη και οι πρώτες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για πολύμηνη αποχή.