Βγάζει μάτια

Το αν θα προκριθούμε ή όχι είναι κάτι που θα φανεί στην πράξη την Πέμπτη στο ΓΣΠ όπου η ομάδα μας καλείται να κρύψει τις αδυναμίες αλλά και να μην ηττηθεί από μια ομάδα που ξέρει να επιτεθεί.

Μέχρι τότε αυτό που βγάζει μάτια η ανετοιμότητα κάποιων παικτών και το ότι ο Μπαλταζάρ τους χρησιμοποιεί έχει αρνητικό αντίκτυπο στην προσπάθεια που γίνεται για να προχωρήσουμε στην Ευρώπη.

Και στο Μπερ Σεβα ο προπονητής μας ρίσκαρε με τρεις τέτοιες περιπτώσεις.

Αναφέρομαι στους Βάντερμαν, Καζού και Ντεβινσέτι.

Είμαι σίγουρος ότι η άποψη του προπονητή είναι πως οι συγκεκριμένοι παίκτες είναι τέτοιας ποδοσφαιρικής πάστας που πρέπει να αγωνίζονται βασικοί και πως η προσαρμογή τους θα έρθει μόνο μέσα από τη συμμετοχή.

Το πρόβλημα που παρουσιάζεται όμως είναι ότι μέσα από τη συμμετοχή τους η ομάδα βγάζει αδυναμίες και νευρικότητα. Η περίπτωση του Βάντερμαν είναι ίσως η πιο απογοητευτική και περίεργη. Είναι τέτοια αφού συνηθίσαμε να βλέπουμε τον γίγαντα σίγουρο σε κάθε του κίνηση και με σωτήριες επεμβάσεις.

Αντί αυτού όμως βλέπουμε εδώ και καιρό έναν αγχωμένο τερματοφύλακα που θυμίζει κάποιον που πρώτη φορά στέκεται κάτω από το τέρμα. Είναι εμφανές ότι η αποχή και ο φόβος του να τραυματιστεί ξανά έγραψε πάνω του.

Ο Μπαλταζάρ προφανώς κρίνει ότι αυτό μπορεί να ξεπεραστεί με το να αγωνίζεται αλλά αν αυτό συμβεί και η ομάδα αποκλειστεί και από τη Χαποελ θα δημιουργηθούν μεγαλύτερα προβλήματα.

Η επιλογή του Καζού σε έναν αγώνα όπου ξέραμε ότι ο αντίπαλος θα προσπαθούσε να επιτεθεί από τα άκρα ήταν ρίσκο. Ο Βραζιλιάνος έδειξε και πάλι με τις τοποθετήσεις του και τον τρόπο που αγωνίζεται ότι δεν νιώθει άνετα και δεν έχει αφομοιώσει το ρόλο που πρέπει να έχει.

Αν είναι θέμα χρόνου να συμβεί αυτό ή και ικανοτήτων θα το μάθουμε στην πορεία. Απαγορεύεται όμως να μάθει πάνω μας με τους αντιπάλους να σκοράρουν επειδή δυσκολεύεται να ανταποκριθεί.

Η επιλογή του Ιωάννου λοιπόν θα ήταν πιο ενδεδειγμένη. Και το επιχείρημα ότι το σκουλλούην δεν πήγε καλά στο Ταλίν δεν ήταν αρκετό για να μείνει εκτός στο Ισραήλ. Φάνηκε εξάλλου όταν επιστρατεύτηκε στο τέλος του αγώνα για να κλείσει την τρύπα.

Τέλος όποιος δεν μπορεί να αποδεχτεί ο Ντεβινσέτι ακόμα δυσκολεύεται αφάνταστα να κάνει αυτά που μπορεί, έχει πρόβλημα. Είναι κατανοητό να βιάζεται τόσο ο ίδιος όσο και οι αρμόδιοι αλλά είδαμε που οδήγησε αυτό.  Με τη Σούντοβα τραυματίστηκε ενώ χτες ήταν νευρικός, φλέρταρε με την αποβολή και αναπόφευκτα ήταν η πρώτη αλλαγή.

Ασφαλώς και μετά την αλλαγή είχαμε ακόμα μεγαλύτερα θέματα.

Και αυτό γιατί ο Μπαλταζάρ αντί να ρίξει στον αγώνα τον Ζαχίντ την είδε εντελώς περίεργα και φοβισμένα. Η επιλογή του Γκέντσογλου έφερε στην εντεκάδα τον πιο ανέτοιμο παίκτη από όλους.

Ξεχνά συστηματικά ο προπονητής μας τον Ζαχίντ. Ακούω ότι δεν έμεινε ευχαριστημένος ούτε από τον Νορβηγό στο Ταλίν; Ε και; Αυτό που δεν πρέπει να αγνοεί είναι ότι ο Ζαχίντ είναι αποδεδειγμένα παίκτης που μπορεί να κρατήσει την μπάλα, να ηρεμήσει το παιχνίδι και να δημιουργήσει.

Συμπερασματικά και επειδή η κατάσταση είναι οριακή θα πρέπει να περιοριστούν ακόμα περισσότερο τα ρίσκα και να κάνουν όλη την υπέρβαση τους για να περάσουμε.

Και αν με το καλό βρούμε απέναντι μας την Αστάνα θα μιλάμε με διαφορετικά και ευνοϊκότερα δεδομένα.