Ένα από τα προβλήματα του ΑΠΟΕΛ κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού της χρονιάς ήταν ότι ξέμεινε από ακραίους μεσοεπιθετικούς. Στο διάστημα αυτό ο Εφραίμ ήταν περισσότερο στο γυμναστήριο, ενώ και ο Ορ ήταν για μεγάλο διάστημα εκτός πλάνων. Αναπόφευκτα το βάρος έπεσε στον Αλωνεύτη ενώ ο Δώνης αναγκάστηκε να επιστρατεύσει τον Ζαχίντ σε ρόλο ακραίου μέσου χωρίς όμως αυτός να μπορεί να ανταποκριθεί.
Ο αγώνας με τον Ολυμπιακό σηματοδότησε την επιστροφή του Ορ μετά από τρεις σχεδόν μήνες. Ο Αυστραλός παρά την μεγάλη αποχή προσαρμόστηκε εύκολα και ιδανικά στις συνθήκες του αγώνα και ήταν ο βασικός λόγος που ο ΑΠΟΕΛ ήταν δημιουργικός από τα άκρα.
Οι δυο ασίστ του και η γενικότερη του παρουσία ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στην επιστροφή του και το ζητούμενο πλέον είναι να παραμείνει υγιής.
Είναι ίσως το βασικότερο ζητούμενο γιατί ο Αυστραλός θεωρείται ευάλωτος σε τραυματισμούς και η κατάσταση είναι τόσο οριακή που δεν τον παίρνει να μείνει και πάλι εκτός.
Μια άλλη παράμετρος είναι ότι ο Αλωνεύτης τράβηξε σε υπερβολικό βαθμό το βάρος τους τελευταίους τέσσερις μήνες κάτι που επιβάλλει σωστή διαχείριση το επόμενο διάστημα.