Το βράδυ της Τρίτης …

“Ο Ακροβολιστής θα κτυπά αλύπητα σε ανύποπτο χρόνο, άμεσα ή έμμεσα, οποιοδήποτε και οτιδήποτε πλήττει ή προσπαθεί να πλήξει τα συμφέροντα του ΑΠΟΕΛ. Ο ΑΠΟΕΛ είναι πάνω απ’ όλα, γι’ αυτό καλά κάνουν να προσέξουν όλοι οι αντιΑΠΟΕΛΙΣΤΕΣ για να μη νιώσουν τα πυρά του Ακροβολιστή.”

Τελικά είναι γραφτό μας φαίνεται εμείς να μην μπορούμε ούτε να ησυχάσουμε ούτε να αγιάσουμε! Οι τελικοί και οι ή ταν ή επί τας αγώνες έχουν αρχίσει από τον Ιούλιο και πάλι. Απόψε είναι ο πρώτος τελικός τον οποίο πρέπει να κερδίσουμε αν θέλουμε να συνεχίσουμε την Ευρωπαϊκή μας πορεία. Οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα, που θα σημαίνει αποκλεισμός, θα είναι ένα τεράστιο πισωγύρισμα και μάλλον μια ανεπανόρθωτη ζημιά με απρόβλεπτες συνέπειες. Ας μην ισοπεδώνουμε όμως τα πάντα. Είναι αδύνατο Ιούλιο μήνα να πετά η ομάδα και να καθαρίζει με συνοπτικές διαδικασίες οποιαδήποτε «ομαδούλα».

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν παίζουμε μόνοι μας, ότι δεν είμαστε κανένα μεγαθήριο στην Ευρώπη και ότι οι αποστάσεις «μεγάλων» και «μικρών» ομάδων έχει πλέον σμικρυνθεί. Επιπλέον υπάρχει και ο παράγοντας «τύχη» και να σε θέλει η μπάλα σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Το κυριότερο όμως είναι να έχουμε θέληση, πάθος, τακτική και εξυπνάδα. Πρέπει ο προπονητής και οι παίκτες να εκμεταλλευτούν τα πλεονεκτήματα που έχουμε σαν ΑΠΟΕΛ και να καταφέρουν να κερδίσουν με οποιοδήποτε τρόπο.

Ο εφησυχασμός είναι ο χειρότερος μας εχθρός και δυστυχώς έκανε και πάλι την εμφάνιση του. Δεν υπάρχουν ομάδες «μπυραρίες» και αν δεν το έχουμε αντιληφθεί ακόμα, τότε θα προσγειωθούμε ανώμαλα. Ας παραδειγματιστούμε από το κάζο του απόλλωνα το 2006. Κατά μια διαβολική σύμπτωση και αυτοί τότε έπαιξαν 12 και 19 Ιουλίου με μια «μπυραρία» από την Ουαλία. Το αποτέλεσμα του επαναληπτικού στη Λεμεσό ήταν 1-1 και αποκλείστηκαν. Παράδειγμα προς αποφυγή!

Από την άλλη και παρόλα τα πιο πάνω, αν δεν καταφέρουμε να προκριθούμε απέναντι σε αυτή την ομάδα τότε δεν αξίζουμε να συνεχίσουμε την Ευρωπαϊκή μας πορεία. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι ο προπονητής και οι παίκτες θα καταθέσουν και την ψυχή τους απόψε για να γράψουν ακόμα μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του ΑΠΟΕΛ. Στο ποδόσφαιρο όλα όμως κρέμονται από μια κλωστή. Ότι και να συμβεί αυτή η ομάδα θέλει σεβασμό και προπαντός θέλει στήριξη. Σεβασμό για όλα αυτά που πέτυχε και στήριξη για να πετύχει ακόμα περισσότερα.

Το βράδυ της Τρίτης λοιπόν θα ξέρουμε αν το ξημέρωμα της Τετάρτης θα μας βρει χαμογελαστούς και ανακουφισμένους. Ένα όμως πράγμα είναι σίγουρο και αδιαπραγμάτευτο. Ο ΑΠΟΕΛ θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά την Τρίτη και θα είναι ακόμη πιο ισχυρός!

“Δύο μαγικές λέξεις, δύο υπέροχες ιδεολογίες, δύο μεγάλες περηφάνιες, δύο δόξες και εν κατακλείδι, μια δεύτερη και τρίτη θρησκεία για μένα και όσους πίστεψαν στον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και κατ’ επέκταση στον ΑΠΟΕΛΙΣΜΟ”.