Το τέλος του 3-5-2

Κάπου εδώ πρέπει να μπει ένα τέλος στην περίφημη πλέον διάταξη που εμπνεύστηκε ο Τραμετσάνι τον Νοέμβριο όταν λόγω τραυματισμών και προβληματικής απόδοσης συγκεκριμένων παικτών, εφάρμοσε το 3-5-2.

Με τον Καζού να μην μπορεί να ανταποκριθεί ως full back και τον Νσούε τιμωρημένο, δεν υπάρχει λογική να πάμε στο Τάσος Μάρκου με τη συγκεκριμένη διάταξη. Τα προβλήματα όμως ήταν και άλλα αφού η συγκεκριμένη τακτική προβλέπει μέσους που θα μπορούν να δημιουργήσουν κάτι που αδυνατούν να κάνουν οι Αρτυματάς και Γκέντσογλου.

Είναι για αυτό που απαγορεύεται η συνύπαρξη τους. Είναι για αυτό που δεν υπήρχε περίπτωση να ισοφαρίσουμε την Πάφο.

Εννοείται πως αν δεν κατακτήσουμε το πρωτάθλημα οι δυο τελευταίες απώλειες θα συζητούνται όλο ο καλοκαίρι αφού δεν προβλέπεται να πρέπει να κερδίσουμε όλους τους αγώνες με Απόλλωνα και ΑΕΛ.

Φυσικά ούτε και η ομάδα του Κίρζη καταφέρνει να εκμεταλλευτεί τα δώρα μας, οπότε μας δίνει το περιθώριο να βελτιωθούμε και να ξυπνήσουμε.

Ο Τραμετσάνι είπε μετά το κάζο με την Αλκή ότι τώρα θα δείξουμε τι σοι ομάδα είμαστε.

Η αρχική απάντηση ήρθε το απόγευμα του Σαββάτου όταν η Πάφος με την έξυπνη τακτική της έκανε τον ΑΠΟΕΛ (σε έναν ακόμα αγώνα) ανούσιο και νευρικό. Τόσο που και ο ίδιος ο προπονητής μας παρεκτράπηκε και αποβλήθηκε.

Η πίεση είναι φανερή και έντονη και το ότι στον Αρχάγγελο οι άβγαλτοι από τέτοιες συνθήκες είναι πιο πολλοί από ποτέ είναι ένα ζήτημα που επηρεάζει τη δυνατότητα αντίδρασης.