Το Πάθημα που δεν έγινε Μάθημα

Φυσικά και αναφέρομαι στον ευρωπαϊκό μας αποκλεισμό μας από τα play off του champions league για την χρονιά 2015-16 και 2016-17. Ο κύριος λόγος των δύο αυτών αποκλεισμών δεν είναι άλλος από τις εγκληματικές ενέργειες της Διοίκησης Πετρίδη τις οποίες θα αναλύσω στις παρακάτω δύο κατηγορίες όσο πιο απλά και γρήγορα γίνεται:

1. Προπονητικό team:

Δεν μπορείς να ξηλώνεις για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά την ομάδα τον Απρίλη / Μάη και να περιμένεις ότι θα χτίσεις μια ανταγωνιστική ομάδα μέσα σε δύο μήνες (Ιούνη – Ιούλη). Μια ομάδα η οποία θα μπορέσει να εμπεδώσει την φιλοσοφία του νέου τεχνικού team και να την αποδώσει στον μέγιστο δυνατό βαθμό, ούτως ώστε τον Αύγουστο να προκριθεί στους ομίλους του Champions League.

Ας μην ξεχνάμε ότι μιλούμε για μία διοργάνωση στην οποία θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε 3 ομάδες για να καταφέρουμε να υλοποιήσουμε τον στόχο μας. 3 ομάδες οι οποίες είναι πρωταθλήτριες στις χώρες από τις οποίες προέρχονται και αυτό σημαίνει ότι θα έχεις να αντιμετωπίσεις ομάδες που για τουλάχιστον ένα χρόνο πριν έχουν ένα σύνολο που ξέρει τι ζητά και θέλει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Απλά σκεφτείτε την ομάδα που είχε ο ΑΠΟΕΛ στις 3 προηγούμενες μας προκρίσεις στους ομίλους του Champions League.

Το αν η απόλυση και πρόσληψη τον προπονητών που πέρασαν από τον πάγκο του ΑΠΟΕΛ τα τελευταία χρόνια ήταν σωστό ή λάθος είναι ένα άλλο τεράστιο κεφάλαιο που δεν θα το αναλύσω εδώ. Εγώ είμαι υπέρ του ότι σε ένα προπονητή πρέπει να δίνεται ο απαραίτητος χρόνος για να μπορέσει δείξει την δουλεία του.

2. Ενίσχυση – Παίκτες:

Αυτό έρχεται σε συνέχεια της πιο πάνω παραγράφου. Ένας νέος προπονητής (π.χ. ο Christiansen ή ο Paciencia και πιο παλιά ο Paulo Sergio) καλείται σε ένα εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα να βρει τους παίχτες που χρειάζεται η ομάδα για να μπαλώσει τα κενά της και να μπορέσει να παίξει το ποδόσφαιρο που ο ίδιος θέλει.

Είμαστε μια ομάδα από την Κύπρο και πρέπει να καταλάβουμε πως οι παίκτες υπέρβαση ο μόνος λόγος για να έρθουν στην ομάδα μας, είναι να τους πείσουμε περί τα τέλη Αυγούστου (γιατί κανένα μεγάλο όνομα δεν θα διανοηθεί να σκεφτεί να κατηφορίσει στην Κύπρο εχτός και αν δεν έχει βρει ακόμα ομάδα) ότι παίζουμε σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Μια ομάδα για να μπορέσει να προκριθεί στους ομίλους του Champions League θα βασιστεί στον περσινό «επιτυχημένο» κορμό μαζί με 1-2 επιτυχημένες προσθήκες που ακολούθησαν την ομάδα στην προετοιμασία . Οι παίκτες υπέρβαση δεν θα μπορέσουν πότε να γίνουν αυτές οι 1-2 προσθήκες του Ιούνη – Ιούλη που θα σε βοηθήσουν στα προκριματικά γιατί πολύ απλά ο ΑΠΟΕΛ ή μάλλον καλύτερα η Κύπρος δεν θα καν είναι μέσα στις επιλογές τους την δεδομένη χρονική περίοδο.

Το έγκλημα της διοίκησης με το να αποδεσμεύει τον προπονητή και την ομάδα του, βοηθά ακόμα παραπάνω αυτά που ανάφερα στην παράγραφο 2. να γίνουν πραγματικότητα, αφού έρχεται μια νέα ομάδα ανθρώπων που πρέπει να πρώτα να δει για να αποφασίσει τί είδους παίκτη χρειάζεται η ομάδα. Αυτό που πραγματικά πλήγωσε όμως φέτος ήταν το γεγονός πως η διοίκηση Πετρίδη γνώριζε από τον Μάρτη (μπορεί και πιο πριν) για τον πρόβλημα του Cavenaghi, ΑΛΛΆ ακόμα παραπάνω για το ενδιαφέρων ομάδων για αγορά του De Vincenti (τον ποιοτικότερο παίκτη του ΑΠΟΕΛ τα τελευταία χρόνια) και δεν έκανε τίποτε για να μπορέσει να τους αντικαταστήσει επάξια, πάντα με την συνεργασία του νέου προπονητή (με τον οποίο υπήρξε συμφωνία από τον Απρίλη – Μάη).

Υ.Γ. 1: Είναι μεγάλη η υπερηφάνεια που ο ΑΠΟΕΛ αγωνίζεται για 4^η συνεχόμενη χρονιά σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης και είναι πρωταθλητής Κύπρου για 5^η συνεχόμενη χρονιά.

Υ.Γ. 2: Αφήστε τον Christiansen να δουλέψει, για να μπορέσει στήσει την ομάδα που θα μας οδηγήσει στο Πρωτάθλημα και κατ΄ επέκταση στα προκριματικά του Champions League, αφού αν επιβεβαιωθούν οι φήμες για αλλαγή στους κανονισμούς αρχής γενομένης 2018-19, σημαίνει πως του χρόνου θα είναι ρεαλιστικά η τελευταία μας ελπίδα για είσοδο στους πολυπόθητους ομίλους του Champions League.

Ο Ομανός – ΜΟΝΟ ΑΠΟΕΛ