Οι εκτιμήσεις ότι η διακοπή θα βοηθούσε την ομάδα μας να παρουσιάσει ένα αποδεκτό ή τέλος πάντων υποφερτό αγωνιστικό πρόσωπο διαψεύστηκαν αφού το πρώτο δείγμα γραφής στον αγώνα με τη Δόξα ήταν παρόμοιο με τα προηγούμενα.
Η ομάδα έδειξε να αντιμετωπίζει τις ίδιες δυσκολίες στο θέμα ανάπτυξης και να έχει μια εκνευριστική επιπολαιότητα την οποία οι περισσότεροι συνδέουν με το ότι όλοι στον Αρχάγγελο σκέφτονται το Champions League.
Το ζήτημα με τους τραυματισμούς που θερίζουν και έχουν μετατρέψει τον Αρχάγγελο σε νοσοκομείο παρά προπονητικό κέντρο είναι τεράστιο.
Οι απουσίες είναι τόσες και τέτοιες που μοιραία έχει επηρεαστεί το αγωνιστικό προφίλ της ομάδας η οποία κουράζει να την βλέπεις.
Οι απουσίες των Μιλάνοφ και Εφραίμ βγάζουν μάτια πλέον αφού όσο βάθος και ποιότητα και αν λέμε ότι έχουμε οι αντικαταστάτες τους δεν πλησιάζουν ούτε το μισό των όσων προσφέρουν.
Αν σε προσθέσουμε την ανετοιμότητα του Σόουζα αλλά και το ότι ο Καρλάο ακόμα αισθάνεται ενοχλήσεις και πως ο Βίνι δεν επανήλθε ποτέ στο 100% μετά το σοβαρό τραυματισμό του τότε μπορεί κάποιος να αντιληφθεί γιατί δεν φαίνεται ακόμα φως στο τούνελ.