Το μεγαλύτερο παράσημο

Πρώτος το είπε ο Αντσελότι και από τότε ακολούθησαν πολλοί και που το είπαν και που το έγραψαν. “Η Ατλέτικο παίζει, όπως έπαιζε ο Σιμεόνε όταν ήταν παίκτης…”. Νομίζω κι’ αυτό το ξεπεράσαμε πλέον. Οχι ότι δεν ισχύει φυσικά. Ισχύει στο 100%, αλλά πλέον δεν είναι μόνο αυτό. Πλέον, βρισκόμαστε στο επόμενο στάδιο, σε εκείνο το στάδιο που η Ατλέτικο Μαδρίτης δεν διακρίνεται μόνο για το πάθος, την οργάνωση, την αυτοσυγκέντρωση, το “όλοι για την ομάδα” πνεύμα που την διακρίνει.

Νομίζω ότι περάσαμε στην επόμενη φάση της εποχής του “Τσόλο” στην Ατλέτικο. Και αυτή η εποχή δεν έχει χάσει τίποτα από όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που είχε ως παίκτης ο Σιμεόνε και εξακολουθεί να τα έχει όλα η Ατλέτικο, αλλά έχει και κάτι ακόμη. Εχει φαντασία στο παιχνίδι της. Πινελιές φαντασίας για την ακρίβεια…

Σαν αυτή την σέντρα του Σαούλ με το αριστερό και το εξωτερικό στην κίνηση στο πρώτο γκολ του Γκριεζμάν. Ενα αριστούργημα, ένα μικρό έργο τέχνης, που έμεινε αφώτιστο και στην άκρη, μπροστά στο όλο έργο τέχνης που το διακρίνει το πάθος και η ένταση…

Ναι η Ατλέτικο έτρεξε σχεδόν 12 χιλιόμετρα περισσότερα από την Μπαρτσελόνα, ναι το πάθος των παικτών της, υπερκέρασε το αντίστοιχο των παικτών της Μπαρτσελόνα, ναι το σχέδιο στηρίχτηκε για μία ακόμη φορά στην ομαδική δουλειά στο “όλοι για έναν” μότο του Σιμεόνε, αλλά πλέον η Ατλέτικο βάζει στο παιχνίδι της και την φαντασία.

Ο Τιάγκο που κυρίως έτρεχε και έκοβε, έχει δώσει τη θέση του στο Σαούλ που πολλές φορές ζωγραφίζει, ο “καλλιτέχνης” Γκριεζμάν, τον οποίο ο Σιμεόνε αποκαλεί και δημόσια πλέον “μικρό Φούτρε” έχει αντικαταστήσει τον μαχητή και θωρηκτό Ντιέγκο Κόστα, ο Καράσκο βάζει τις πινελιές στο παιχνίδι της Ατλέτικο όχι μόνο με το πάθος του και την ταχύτητά του, αλλά και με την τεχνική κατάρτισή του…

Ο Σιμεόνε εξελίσσει την Ατλέτικο κάνοντας update όχι τόσο στον τρόπο παιχνιδιού της, αλλά κυρίως στα χαρακτηριστικά των παικτών. Ο ίδιος γεννά, δημιουργεί ή εξελίσσει τους παίκτες της σημερινής Ατλέτικο που έχουν διαφορετική ποιότητα. Ακόμη και ο σημερινός Φελίπε Λουίς έχει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Τέτοια που μετά το 80′ να μην έχει μόνο τα κουράγια και τις δυνάμεις να τρέξει όλο το γήπεδο, αλλά και την άνεση να κάνει ντρίπλα τούνελ και να ψάξει ασίστ που εν τέλει μετατράπηκε σε πέναλτι υπέρ της Ατλέτικο από τον Ινιέστα.

Μην πας μακριά, δες τα τρία γκολ που πέτυχε η Ατλέτικο σε αυτούς τους δύο προημιτελικούς με την Μπαρτσελόνα. Αυτό στο “Καμπ Νόου” γεννήθηκε από την φανταστική κάθετη του Κόκε στον χώρο και ολοκληρώθηκε με το υπέροχο τελείωμα του Φερνάντο Τόρες. Το πρώτο του Γκριεζμάν στο “Βιθέντε Καλντερόν” γεννήθηκε από την “άρρωστη” με το εξωτερικό φάλτσο σέντρα του Σαούλ στον Γκριεζμάν και το δεύτερο από την κούρσα και την ντρίπλα τούνελ του αριστερού μπακ Φελίπε Λουίς.

Μην δεις όμως μόνο τα γκολ, δες και όλες τις μεγάλες ευκαιρίες που έφτιαξε η Ατλέτικο σε αυτό το ζευγάρι των αγώνων με την Μπαρτσελόνα. Ναι, σωστά είδες, σωστά κατάλαβες. Δεν υπάρχει ούτε μία από στημένη φάση!!!

Η Ατλέτικο να αποκλείσει την Μπαρτσελόνα σε 180 λεπτά αγώνα και να μην έχει φτιάξει ευκαιρία από στημένη φάση, είναι κάτι που κάνει την πιθανή κατάκτηση του πρωταθλήματος από την Λέστερ στην Αγγλία να μοιάζει με το απολύτως φυσιολογικό…

Ο Τσόλο Σιμεόνε γεννά μία νέα Ατλέτικο που δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο την φιλοσοφία της και την λογική της, που δεν έχει χάσει τίποτα απ’ όλα εκείνα που την μετέτρεψαν από μία ανυπόληπτη ομάδα που ήταν το 2011 όταν την ανέλαβε σε μία από τις 7-8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης την τελευταία πενταετία. Δεν έχει αλλοιώσει τον χαρακτήρα της, αλλά έχει προσθέσει στην ποιότητά της. Και είναι ένα μπόλιασμα που γίνεται μέρα με την μέρα, ματς με ματς. Αν δει κανείς τα γκολ που πέτυχε η Ατλέτικο στο ματς με την Εσπανιόλ για το πρωτάθλημα που μεσολάβησε των δύο προημιτελικών με την Μπαρτσελόνα για το Τσάμπιονς Λιγκ θα καταλάβει καλύτερα την πρόοδο αυτής της ομάδας.

Οπως καταλαβαίνει και το σχέδιο του Τσόλο για την εξέλιξη της Ατλέτικο όταν δει συνολικά το σκεπτικό του πέρυσι το καλοκαίρι. Η καθιέρωση του Σαούλ σε βασικό, η μεταγραφή του Λουτσιάνο Βιέτο από την Βιγιαρεάλ, ο οποίος έστω κι’ αν δεν έχει πιάσει ακόμη, είναι ο ορισμός του φαντεζί επιθετικού, όπως είναι ο ορισμός του φαντεζί παίκτη ο Κορέα που βρίσκει όλο και περισσότερο χρόνο συμμετοχής από τον Σιμεόνε.

Ο δημιουργός αυτής της ομάδας, αυτός που με την Ατλέτικο έχει κάνει ένα σωρό θαύματα και που κάθε χρόνο κάνει και ένα βήμα προς τα εμπρός, έχει πετύχει κάτι που ξεπερνά οποιαδήποτε κατάκτηση πρωταθλήματος, κυπέλλου ή τίτλου. Διατηρεί την Ατλέτικο μία πενταετία στο κορυφαίο επίπεδο, εκεί δίπλα στις Μπαρτσελόνα και Ρεάλ με χαρακτηριστική άνεση. Τρίτη φορά τα 4 τελευταία χρόνια στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ποιός μπορεί να το πετύχει αυτό εκτός από τις Μπάρτσα, Ρεάλ και Μπάγερν. Κανείς!

Πόσο και πόσοι δεν ήταν αυτοί που έγραψαν πριν τρία χρόνια ότι η Ατλέτικο ήταν μία ομάδα της μίας, άντε δύο σεζόν, η οποία δεν πρόκειται να πάει πουθενά. Πόσοι δεν ήταν αυτοί που μετά από εκείνη την συμμετοχή στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και την παρά τρίχα κατάκτησή του δεν είπαν “καλά να δούμε πότε θα ξαναπαίξει έστω ημιτελικό, να δούμε την διάρκειά της και τα ξανασυζητάμε”. Και τώρα να’ την ξανά.

Να έχει ως μοναδικό παράσημο ότι είναι η μόνη που μπορεί να αποκλείει την Μπαρτσελόνα από τα ημιτελικά. Διότι τις τελευταίες 9 σεζόν η Μπάρτσα έπαιξε επτά ημιτελικούς Τσάμπιονς Λιγκ, τις δύο φορές που δεν έπαιξε την απέκλεισε η Ατλέτικο. Η Ατλέτικο είναι αυτή που πρόπερσι της πήρε το πρωτάθλημα μέσα στο “Καμπ Νόου” και της χάλασε το σερί των τριών ή και των τεσσάρων αν η Μπάρτσα πάρει και το φετινό κατακτήσεων.

Η Ατλέτικο του Ντιέγκο Σιμεόνε πήρε την Τετάρτη 13 Απριλίου 2016 το μεγαλύτερο τίτλο απ’ όσους έχει κατακτήσει μέχρι τώρα την τελευταία πενταετία που την κουμαντάρει αυτός ο σπουδαίος προπονητής. Τον τίτλο της ομάδας που έχει διάρκεια ως μία από τις καλύτερες της Ευρώπης για μία πενταετία. Και όσο ο Τσόλο θα βρίσκεται εκεί και θα εξελίσσει αυτήν την ομάδα, έστω και με λιγότερο από το μισό μπάτζετ της Ρεάλ και της Μπάρτσα και των μισών αγγλικών ομάδων ή της Μπάγερν, τόσο το διάστημα αυτό θα μεγαλώνει. Οπως θα μεγαλώνει και η ίδια η Ατλέτικο.

Αλλωστε πλέον έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που μοιάζει να είναι τόσο κοντά εκείνη η στιγμή που θα έχεις διαθέσιμα τα… αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία θα σου επιτρέπουν να αποκαλέσεις αυτήν “η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης” και τον δημιουργό της “ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο”. Τόσο κοντά όσο δεν φαντάζεσαι. Κάτι περισσότερο από 270 αγωνιστικά λεπτά…

πηγή: gazzeta.gr