Το καλύτερο “πέταλο” στον κόσμο

Το Westfalenstadion (νυν Signal Iduna Park) είναι το στάδιο που βρίσκεται στην πόλη Dortmund, της Γερμανίας. Χωρητικότητας 80.645 θεατών. Η Südtribüne είναι η κερκίδα που βρίσκεται νότιο μέρος. Είναι και η μεγαλύτερη κερκίδα που υπάρχει στην ποδοσφαιρική υδρόγειο, για ΟΡΘΙΟΥΣ φιλάθλους: έχει 100 μέτρα μήκος, 40 μέτρα ύψος και 37 σκαλοπάτια και μπορεί να “αντέξει” 24.454 ανθρώπους. Είναι η έδρα του “Gelbe Wand”, ελληνιστί του “κίτρινου τείχους”, δηλαδή των οργανωμένων οπαδών. Αυτών που το απόγευμα της Κυριακής (13/3) έκαναν κάτι που δεν κάνουν σχεδόν ποτέ: σώπασαν, όταν ενημερώθηκαν από τα μεγάφωνα πως είχε χάσει τη ζωή του ένας φίλαθλος, από ανακοπή καρδιάς, στο πρώτο ημίχρονο του ματς με την Mainz. Μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή (η Borussia νίκησε 2-0) έγιναν ένα με την ομάδα -όπως συμβαίνει πάντα- για να κάνουν αυτό.

Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που η μεγαλύτερη και πιο ηχηρή εξέδρα -για όρθιους- που υπάρχει στα ευρωπαϊκά γήπεδα (και εκ των καλύτερων στον κόσμο), σίγησε. Το πρώτο περιστατικό είχε καταγραφεί το Νοέμβριο του 2012, οπότε δεν έβγαλαν άχνα για τα πρώτα 12 λεπτά και 12” του αγώνα με την Wolfsburg. Ήταν μεταξύ των πρώτων που διαμαρτυρήθηκαν, για τα μέτρα που είχαν προταθεί και αφορούσαν τον έλεγχο των φιλάθλων. Το έγγραφο της γερμανικής ποδοσφαιρικής λίγκας (DFL), με τίτλο “Safe Stadium Experience” απειλούσε την μείωση των φιλάθλων που ακολουθούσαν τις ομάδες τους στα εκτός έδρας παιχνίδια, από το 10% σε 5%. Επίσης, περιλάμβανε τιμωρία που θα επηρέαζε το εκτός έδρας ρεκόρ.

Το ψήφισμα επρόκειτο να γίνει στις 12/12 και οι οπαδοί όλων των ομάδων των δυο κορυφαίων κατηγοριών στη χώρα, είχαν συμφωνήσει να προβούν σε σιωπηρή διαμαρτυρία στα προσεχή ματς. Στη διαμαρτυρία δεν μετείχε μόνο το “Κίτρινο τείχος”, αλλά όλο το γήπεδο. Όπως έγινε και την Κυριακή (13/3). Μάλιστα, μεσολάβησε γκολ του Marko Reus, από εκτέλεση φάουλ, το οποίο συνοδεύτηκε με άνευρο χειροκρότημα. Κάτι που για αυτούς τους τύπους είναι ανήκουστο! Δέκα δευτερόλεπτα πριν το ρολόι του γηπέδου δείξει το 12:12, οι οπαδοί άρχισαν την αντίστροφη μέτρηση και μετά έγινε ο κακός χαμός. Με ένα πλήρες σετ εκδηλώσεων (φωνές, σημαίες, μπαλόνια, κασκόλ). Όλοι μαζί φώναξαν “Borussia Borussia, Borussia” με τέτοια ένταση που ήταν σαν να εξαρτιόταν η ζωή τους από αυτή. Δεν σταμάτησαν να τραγουδούν έως το τέλος. Ούτε στην ανάπαυλα. Γιατί αυτοί είναι!

Στη συγκεκριμένη γωνιά της ποδοσφαιρικής γης, οι οργανωμένοι δεν αποτελούν πρόβλημα για την ομάδα τους. Τουναντίον, είναι συνεργάτες, συνέταιροι. Και δεν αλλάζουν τακτικές ανάλογα με τη φύση των ζητημάτων που αντιμετωπίζει ο σύλλογος. Κυρίως, δεν είναι “πανηγυρτζήδες”. Δεν πηγαίνουν στο γήπεδο μόνο για τα καλά. Είναι εκεί για όλα. Όχι μόνο εκείνοι. Ειρήσθω εν παρόδων, οι 24.000 εκ των οργανωμένων είναι κάτοχοι εισιτηρίων διαρκείας, ενώ ο μέσος όρος προσέλευσης γενικά, είναι 81.000 στα ματς της εθνικής λίγκας και 66.000 στα διεθνή -γιατί η UEFA δεν επιτρέπει όρθιους οπαδούς στις διοργανώσεις της.

Η συνεργασία των μεν με τους δε περνά και σε οικονομικό επίπεδο, με τις τιμές για τα εισιτήρια διαρκείας να ξεκινούν από τα 190 ευρώ (“βγαίνει” λίγο περισσότερα από 11 ευρώ ανά ματς) και να φτάνουν τα 7.000 -για την ελίτ των VIP. Με αυτόν τον τρόπο, οι ιθύνοντες του σωματείου απολαμβάνουν 55.000 κατόχους διαρκείας και λίστα αναμονής που ξεπερνά τους 10.000 ανθρώπους. Για τα εισιτήρια που διατίθενται πριν κάθε ματς (κοστίζουν από 12 έως 15 ευρώ), το σύστημα είναι όπως στην Ελλάδα… ή σχεδόν έτσι. Γιατί μοιράζονται από την ομάδα στα “κεφάλια” των οργανωμένων και εκείνοι αναλαμβάνουν την ομαλή πώληση στο -ομαλό- κοινό. Εκεί βέβαια, υπάρχει μια τήρηση του όρου “ομαλός, ομαλή, ομαλό”.

Α, επίσης το 10% των θέσεων, σε κάθε αγώνα, πηγαίνει στους φιλοξενούμενους και η παρουσία τους στις εξέδρες δεν γίνεται ο πρωταγωνιστής του ματς. Όχι. Το επίκεντρο της προσοχής παραμένει στο παιχνίδι. Όταν τώρα, τελειώσει το ματς, εκτυλίσσεται το εξής έθιμο: οι παίκτες της ομάδας στοιχίζονται μπροστά στο “κίτρινο τείχος” και υποκλίνονται, με τους οργανωμένους να απαντούν πως δεν αξίζουν την υπόκλιση. Όλοι μαζί, εν χορώ. Σε κάθε ματς. Ό,τι και αν έχει συμβεί. Μια από τις καλύτερες… εμφανίσεις τους, ήταν στις 24 Απριλίου του 2013, στο 4-1 επί της Real Madrid. “Εκείνο το βράδυ μπορούσες να αισθανθείς την ατμόσφαιρα με πολλούς τρόπους. Να την ακούσεις, να τη νιώσεις, να τη μυρίσεις. Ήταν απίστευτο” εξήγησε ο Marc Quambusch, μέλος του… τείχους και φίλαθλος της Dortmund για 40 χρόνια. Κάτι αντίστοιχο έγραψε και ο Gary Neville στα social media. “Βλέποντας τους παίκτες να κάθονται μετά το ματς στον αγωνιστικό χώρο και να τραγουδούν με τους φίλους του, αισθάνθηκα πως είναι ένα”.

Κάπου εδώ βέβαια, θα ήταν χρήσιμο να σου πω ότι η Borussia είναι η μόνη ποδοσφαιρική ομάδα της Γερμανίας που έχει εισαχθεί στο Χρηματιστήριο (το 2000, σε αυτό της Frankfurt) και άρα όπως κάθε άλλη Ανώνυμη Εταιρία πρέπει να εμφανίζει κέρδη για τους μετόχους. Με την είσοδο της και τις νέες μετοχές, είχε εισπράξει το ποσό των 143.000.000 ευρώ. Το 2001, οπότε έφυγαν οι δυο κατηγορίες της Bundesliga από τη σκέπη της γερμανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, ίσχυσε ο νόμος “50% συν μία” σε ό,τι αφορά τις μετοχές. Ήτοι, κανένα φυσικό πρόσωπο δεν θα ήταν εις θέσιν να αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών, με τον κόσμο να είναι αυτός που έχει στην κατοχή του το 50% τους, συν μιας. Εξυπακούεται πως υπάρχουν εξαιρέσεις (Bayer, Wolfsburg, Hoffenheim), αλλά ο κανόνας παραμένει συγκεκριμένος.

Μετά το 2002, οπότε κατέκτησε το τρίτο πρωτάθλημα στην ιστορία της και έφτασε έως τον τελικό του UEFA Cup (έχασε από την Feyenoord) ήλθε ο αποκλεισμός από το Champions League (στα πέναλτι από την Brugge) και η αποκάλυψη των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων που είχαν δημιουργήσει πρόβλημα ακόμα και ως προς τις πληρωμές των παικτών. Η Bayern δάνεισε, χωρίς τόκους, στους Βεστφαλούς 2.000.000 ευρώ για να καταφέρει να “κρατηθεί” στη ζωή. Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Βαυαροί βοηθούσαν σύλλογο: είχαν προηγηθεί τα δάνεια στους 1860 Munich και FC St. Pauli. Αυτό στην Dortmund έπρεπε να ‘χει εξοφληθεί έως τον Ιούλιο του 2005.

Τότε ήταν που ακούστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία το όνομα “Kίτρινο τείχος”. Ήταν τότε που ένα γκρουπ ultras είχε δημιουργήσει ένα τεράστιο banner που ύψωσε στη νότια εξέδρα και φώναζε “Gelbe Wand Dortmund” (Κίτρινο Τείχος Dortmund). Το ίδιο γκρουπ οπαδών ήταν εκείνο που είχε φτιάξει choreo σε banner μεγαλύτερο των τριάντα μέτρων, που έγραψε μια φράση του Oscar Wilde. Για την ακρίβεια το “είμαστε όλοι στο βούρκο, αλλά μερικοί κοιτάμε τα αστέρια”. Μετά, πρόσθεσαν τη δική τους φράση: “Στο τέλος του σκοτεινού τούνελ λάμπει ο “Κίτρινος Τείχος”.

Το πρόβλημα βιωσιμότητας του συλλόγου είχε προκύψει από κακοδιαχείριση (ή κακές επενδύσεις σε παίκτες -δηλαδή κακές και ακριβές επιλογές) και οι περισσότεροι παίκτες ήταν μεγάλης ηλικίας -άρα δεν υπήρχε αύριο. Όλα αυτά είχαν δημιουργήσει “τρύπα” 122.000.000 ευρώ και την είχαν φέρει την ομάδα κοντά στη χρεοκοπία το 2005. Οι μισθοί “κόπηκαν” κατά 20% και η μετοχή έπεσε κατά 80% (της αρχικής τιμής των 11 ευρώ, το 2000), με την ανάγκη για δραστικές λύσεις να είναι ζωτικής σημασίας.

Μια από τις προτάσεις που ακούστηκαν, ήταν να θυσιαστεί μέρος της “γης” του “Κίτρινου τείχους”, ώστε να τοποθετηθούν 15.000 καθίσματα και έτσι να προκύψει ετήσιο όφελος 5.000.000 ευρώ. Με το που ακούστηκε, ξεχάστηκε γιατί αντίκειτο της κουλτούρας του συλλόγου. Αυτής που θέλει τους νεαρούς φαν να ξεκινούν τη… θητεία του ως φίλαθλοι της ομάδας, από αυτό το μέρος του γηπέδου, όρθιοι -όπως είχε πει ο γενικός διευθυντής, Hans-Joachim Watzke. “Αν το κάναμε αυτό, θα χάναμε την αξιοπιστία μας, ως σύλλογος και την αφοσίωση μας στον κόσμο. Το ποδόσφαιρο είναι μια… παράλογη βιομηχανία και η σωστή μορφή πηγάζει από την καρδιά αυτών που το αγαπούν”, είχε σχολιάσει ο υπεύθυνος στο τμήμα πωλήσεων και marketing, Carsten Cramer.

Να σκέφτονται πως είναι μέρος της ομάδας, μιας ομάδας που δεν τον απογοητεύει ποτέ. Παρεμπιπτόντως, η διοίκηση είχε απορρίψει και το αίτημα των ανθρώπων που εργάζονταν εντός του σταδίου, για αύξηση της μπύρας κατά δέκα λεπτά (!), για τον ίδιο λόγο. “Γιατί τα 10 σεντς δεν θα κάνουν τη διαφορά και ποτέ η αύξηση τιμών δεν ικανοποιεί τον κόσμο”.

Η αντίδραση του κόσμου ήταν να στηρίξει το σύλλογο (που αρνούνταν πεισματικά να αλλάξει την πολιτική χαμηλής τιμής εισιτηρίου), με την εμφάνιση του σε κάθε παιχνίδι, ακολούθησε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, χωρίς τα μέλη-φίλαθλοι να χάσουν τον έλεγχο των μετοχών. Από αγγλικά και αμερικάνικα funds (χρηματοδοτήσεις), βρέθηκαν 53.000.000 ευρώ και η ιστορία συνεχίστηκε, με τις εξέδρες να είναι γεμάτες σε όλα τα ματς. Παράλληλα, αυξήθηκαν τα έσοδα από το marketing (έχουν ξεπεράσει τα 60 εκατ. ευρώ το χρόνο), ενώ προστέθηκαν και τα βελτιωμένα τηλεοπτικά συμβόλαια.

Οι διοικούντες ήλθαν και σε μια ακόμη συνειδητοποίηση: όταν δεν έχεις λεφτά να ξοδέψεις για παίκτες, δημιουργείς -παίκτες. Άρχισαν να αναζητούν τον προπονητή που θα μπορούσε να αναλάβει αυτό το project, με βασική προϋπόθεση για όλους να δίνουν όλον τους τον εαυτό -ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Έκριναν πως ο Jürgen Klopp, ο οποίος είχε περάσει 19 χρόνια στη Mainz, ήταν ο άνθρωπος τους. Τον πήραν το 2008 και τη συνέχεια τη ξέρετε. Από την εξαφάνιση, η Dortmund χρειάστηκε ένα μπάτζετ περί τα 20 εκατ. ευρώ για να κάνει το back to back στην Bundesliga το 2011 και το 2012 -οπότε πανηγύρισε το πρώτο νταμπλ.

Οι παίκτες που είχε εμπιστευτεί ήταν νέοι (Mario Götze, Robert Lewandowski, Mats Hummels, Neven Subotic, Lukasz Piszczek, Jakub Blaszczykowski) και μετά έγιναν superstars. Όλοι μαζί πήγαν έως τον τελικό του Champions League, το 2013, όπου έχασε από την Bayern Munich. Λίγο νωρίτερα, στην πρόκριση στους “4” που κρίθηκε εντός έδρας σε ματς με τη Malaga  (3-2 με ιστορική ανατροπή, χάρη σε δυο γκολ στις καθυστερήσεις), το “Gelbe Wand” εμφάνισε ένα… θα το έλεγες και από τα καλύτερα choreo που έχεις δει ποτέ.

Αυτό που ενδεχομένως να μη ξέρετε είναι ότι στο τέλος του 2014 η Borussia είχε εξοφλήσει το χρέος της και είχε γίνει η δεύτερη πιο πλούσια γερμανική ομάδα, μετά την Bayern. Κάτι που δύσκολα θα γινόταν, αν δεν υπήρχε το “Κίτρινο τείχος”, το οποίο φυσικά και δεν απουσίασε από την αγωνιστική περίοδο 2014-15 που δεν θα έλεγες ότι ήταν από τις καλύτερες, στην ιστορία του συλλόγου. Κάθε άλλο. Έως το τέλος του πρώτου γύρου, είχε 10 ήττες και ήταν στη ζώνη του υποβιβασμού. Τον Φλεβάρη έκαναν και 11 τις ήττες.

Στις 4 Φεβρουαρίου 2015, μετά την ήττα (0-1) από την Αugsburg που τελείωσε με 10 παίκτες τον αγώνα και την ομάδα να παραμένει στον πάτο της βαθμολογίας, οι οπαδοί ξέσπασαν όταν οι παίκτες παρατάχθηκαν ενώπιον τους. Μη φανταστείτε ξέσπασμα… ελληνικού επιπέδου. Καμία σχέση. Άρχισαν να εκφράζουν τα παράπονα τους, με τους Mats Hummels και Roman Weidenfeller να τους πλησιάζουν και να συζητούν μαζί τους, γιατί ήθελαν να ακούσουν τι έχουν να πουν αυτοί που ήταν πάντα δίπλα τους.

Η δυσαρέσκεια από τα αποτελέσματα εκφράστηκε σε πολιτισμένο πλαίσιο και όχι μόνο δεν υπήρξαν έκτροπα, αλλά… υπήρξε κατακόρυφη αύξηση ενοχών των μελών του ρόστερ. Ο Hummels εξήγησε πως “έχουμε πλήρη επίγνωση του ότι πρέπει να παλέψουμε στα 15 επόμενα ματς. Το να παίξουμε ελκυστικό ποδόσφαιρο θα είναι μπόνους. Αλλά αυτός είναι ο τρόπος που περιμένουν όλοι πως θα παίξουμε. Ξέρουμε ότι το 98% όσων συμβούν, θα αφορά το πόσο σκληρά θα παλέψουμε. Πρέπει να χαλαρώσουμε και να αρχίσουμε να παίρνουμε σωστές αποφάσεις”.

Τρεις μήνες αργότερα, όταν η ομάδα και ο Klopp συμφώνησαν να διακόψουν την κοινή τους πορεία στα επτά χρόνια, με την Dortumd να ‘χει εξασφαλίσει την παραμονή της στην κατηγορία πριν το τελευταίο παιχνίδι με την Werder Bremen, στις 23/5, το γήπεδο ήταν γεμάτο και ουδείς είχε προτεραιότητα το παιχνίδι. Όλοι είχαν εστιάσει στον 47χρονο προπονητή, με το “Κίτρινο τείχος” να ετοιμάζει φυσικά, κάτι το ιδιαίτερο.

Παρένθεση: η ομάδα δεν είχε καταφέρει να βρει μια θέση στο Champions League, αλλά οι ιθύνοντες είχαν πάρει τα μέτρα τους, για αυτό το ενδεχόμενο χρόνια πριν -ώστε να μη βρεθούν εξ απροόπτου και χωρίς τα τεράστια έσοδα της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, σε συλλογικό επίπεδο. Από το καλοκαίρι του 2012 είχαν υπογράψει τριετή συμφωνία με ασφαλιστικές εταιρίες. Αυτή προέβλεπε πως σε περίπτωση μη συμμετοχής, η ομάδα θα έπαιρνε ως αποζημίωση ένα σημαντικό μέρος (30%) των απολεσθέντων εσόδων. Στην… εκπνοή δικαιώθηκαν για την προνοητικότητα τους. Αλλά ας δούμε τι είχαν ετοιμάσει οι οπαδοί, για τον Κlopp, ο οποίος είχε πει σε ανύποπτη στιγμή πως “βγαίνεις στο γήπεδο και… το μέρος εκρήγνυται. Από το απόλυτο σκοτάδι, όλα παίρνουν φως. Κοιτάς στα αριστερά και φαίνεται σαν να έχουν τρελαθεί 150.000 άνθρωποι, οι οποίοι είναι όρθιοι στην εξέδρα. Η φυσούνα έχει δυο μέτρα ύψος και όταν βγαίνεις από αυτή είναι… σαν να γεννιέσαι”.

Η πιο εντυπωσιακή και ακούραστη κερκίδα όρθιων στον κόσμο, είναι κατά τα 3/4 γεμάτη τρεισήμισι ώρες πριν κάθε παιχνίδι, με τον κόσμο να κάνει… προθέρμανση στα συνθήματα που θα πει και τα τραγούδια, μαζί και στις κινήσεις που θα συνοδεύουν κάθε φράση. Δηλαδή, τρεισήμισι ώρες πριν τη σέντρα η ατμόσφαιρα είναι πιο εντυπωσιακή από,τι στη συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών γηπέδων εν ώρα αγώνα. Υπάρχουν παντού τεράστιες σημαίες στα χρώματα της ομάδας και 30.000 κασκόλ που ανεμίζουν. Στην εμφάνιση του πρώτου παίκτη της Borussia για προθέρμανση, τον υποδέχονται με πανζουρλισμό. Χτυπούν τα πόδια τους με τρόπο που τρέμει η εξέδρα. Όσο πλησιάζει η ώρα για την εκκίνηση της διαδικασίας, οι φωνές γίνονταν όλο και πιο δυνατές -σε βαθμό που προφανώς δεν έχουν ακούσει οι περισσότεροι στην ήπειρο. Στην παρουσίαση ο λαός επαναλαμβάνει το επίθετο και οι λέξεις ωχριούν για να περιγράψουν τι γίνεται στα γκολ. “Σε λούζει μπύρα και το γήπεδο… είναι στον αέρα” είχε σχολιάσει ο Matthew Gerrard, Άγγλος ραδιοφωνικής σχολιαστής, “δεν πιστεύω ότι έχω δει κάτι καλύτερο από το Κίτρινο Τείχος”.

Ουδείς φεύγει από τη θέση του πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας, όποιο και αν είναι το σκορ. Χειροκροτούν την ομάδα τους, ακόμα και αν έχει χάσει και την αποχαιρετούν με τραγούδια. Επιτρέπουν δε, στους αντίπαλους οπαδούς να διασκεδάσουν τη νίκη της δικής τους παρέας. Δείχνουν σεβασμό. Στον εαυτό τους και μετά στην ομάδα τους, αλλά και τους αντιπάλους.

πηγή: sport24.gr