Το γνωστό τρομερό αδιέξοδο

Όποιος περίμενε τον αγώνα με τον Ερμή για να αντιληφθεί τις αδυναμίες του φετινού ΑΠΟΕΛ είναι επιεικώς αφελής. Το βράδυ της Κυριακής δεν είδαμε κάτι πολύ διαφορετικό από τον Μπαλταζάρ και τους παίκτες. Δεν μπορούσαμε να δούμε ουσιαστικές διαφορές από την ομάδα που ρεζιλεύτηκε από τη Σούντοβα και δεν μπόρεσε να κάνει τα βασικά με την Αστάνα.

Το να προκύπτει  θέμα προπονητή μετά τα ψεσινά χάλια είναι απλά η αφορμή.

Και πάλι όμως τυχόν απόλυση του Μπαλταζάρ θα γιγαντώσει την ανικανότητα της διοίκησης να διαχειριστεί σωστά το ποδοσφαιρικό τμήμα. Και αυτό γιατί η αλλαγή προπονητή έπρεπε να γινόταν μέσα στο διάστημα της 20ημερης διακοπής.

Ο ΑΠΟΕΛ σε 48 ώρες θα πάει και πάλι στο Αμμόχωστος να αντιμετωπίσει τη Σαλαμίνα που μας περιμένει με άγριες διαθέσεις ενώ την Κυριακή υπάρχει και 3^ος αγώνας με τη Δόξα του Καραβίδα.

Και αν ακόμα κριθεί ως επικίνδυνη η παραμονή του Μπαλταζάρ ποιος θα τον αντικαταστήσει;

Μπαίνουν όμως και πιο βασανιστικά ερωτήματα στην εξίσωση τα οποία σχετίζονται με τα κριτήρια βάσει των οποίων η διοίκηση και οι αυλικοί της αποφασίζουν την καταλληλότητα των προπονητών.

Αυτών που εργοδοτών και απολύουν περίπου κάθε έξι μήνες.