Το ερώτημα που πλανάται

Μπορεί να έχουν γραφτεί και να ειπωθεί πολλά για τον φετινό ΑΠΟΕΛ, την εικόνα που βγάζει η ομάδα, τις ευθύνες των παικτών, την αγωνιστική απειθαρχία και άλλα πολλά, το μόνο όμως που ΔΕΝ τολμά ΚΑΝΕΝΑΣ από τους δημοσιογράφους να κάνει είναι να τα βάλει με τους φάχτορες της Κένεντυ.

Άγιες ημέρες που είναι η γενικευμένη εικόνα που βγάζει ο ΑΠΟΕΛ ειδικότερα τους τελευταίους 7 μήνες με αποκορύφωμα το χθεσινό δεν μας αφήνει να αγιάσουμε.

Είναι για τρίτη φορά μέσα σε διάστημα λιγότερο των δέκα μηνών που αναγκάζομαι να αρθρογραφήσω για τον ερασιτεχνικό σχεδιασμό της περίφημης επιτροπής προγραμματισμού που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί την ομάδα μοντέλο σε αγωνιστική φθορά.

Τον Οκτώβριο είχα αρθρογραφήσει στην στήλη και είχα κάνει λόγο για την διαχείριση και μάλιστα είχα ευχηθεί εν μέσω πολλών καλή επιτυχία στην επιτροπή για την μεταγραφική του Ιανουαρίου και είχα επισημάνει την σημαντικότητα της.

Πλέον η καραμέλα με τους τραυματισμούς όπως και αυτή με την κατάκτηση τίτλων και η είσοδος σε ομίλους δεν πείθει κανένα αφού τα λεφτά που παίρνουμε με τα εκατομμύρια σε αποζημειώσεις-προσλήψεις μοιάζουν δώρο-άδωρο με μια ομάδα που αντί να την βλέπουμε να χτίζει να κάνει ακριβώς το αντίθετο και το κακό μάλιστα να μην είναι μόνο εφέτος (αγωνιστική φθορά) και πρέπει κάποιος να είναι τυφλός για να μην βλέπει ότι η ομάδα κάθε χρόνο ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί το οποίο συγκυριακά δεν κόβεται είτε λόγο κόσμου, είτε λόγο μετάλλου, είτε εάν θέλετε έλεω της ανυπαρξίας των άλλων.

Αυτά που βλέπουμε μέσα στο γήπεδο δεν είναι καθόλου τυχαία αφού ακόμα και οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών είτε είναι παίκτες είτε είναι προπονητες φανερώνουν ότι δεν έχουν καταλάβει που βρίσκονται ή οι μάστροι τους δεν τους έχουν εξηγήσει καλά.

Ο Μαντούκα, ο Κρίστιανσεν, ο Δώνης και οι άλλοι που απωλήθηκαν τέθηκαν προ των ευθυνών τους με απωλήσεις, έφυγαν, το έργο όμως συνεχίζει να είναι το ίδιο.

Εκατομμύρια ευρώ σε αποζημιώσεις, σε προσλήψεις-απωλησεις και άλλα πολλά.

Η προσέγγιση του 5/5 μοιάζει κάτι παραπάνω από ακατόρθωτη εν μέρη αφού δεν βρίσκουμε από κάπου να καταπιαστούμε και να μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτή η ομάδα των χιλίων δύο παθογενειών είναι έτοιμη για το 5/5.

Αυτό που πρέπει να δούμε δεν είναι το γνωστό «ακόμα και αυτός ο ΑΠΟΕΛ είναι εδώ και κτυπά τον τίτλο» αλλά το πως φτάσαμε να είμαστε «αυτός ο ΑΠΟΕΛ».

Υ.Γ Το ερώτημα που πλανάται-τίθεται και είναι χιλιοειπωμένο είναι ένα.

Όποια και να είναι η έκβαση στο τέλος, πρωτάθλημα ή μη, οι υποσχέσεις των αρμοδίων για διόρθωση των κακώς εχόντων θα γίνουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πράξη ή θα συνεχίσουμε να είμαστε στο ίδιο έργο θεατές με άπειρες απολύσεις παικτών-προπονητών και άμοιρους ευθυνών τους γνωστούς άγνωστους;;;