Ασφαλώς και μπορούσαμε να το κατακτήσουμε ενωρίτερα. Το είπε και ο πρόεδρος ανάμεσα σε άλλα χτες όταν έκανε το δικό του σύντομο απολογισμό. Ασφαλώς και μπορούσαμε να είμαστε πιο συνεπής στους εντός έδρας αγώνες και να αποδώσουμε καλύτερο ποδόσφαιρο. Ασφαλώς και ο ΑΠΟΕΛ έπρεπε να είχε στο ρόστερ του επιθετικούς που θα βοηθούσαν πραγματικά την ομάδα.
Παρόλα αυτά και πολλά άλλα μια περίεργη χρονιά βρίσκει πιο νωρίς από ποτέ τον ΑΠΟΕΛ και πάλι πρωταθλητή.
Πρέπει να νιώθουμε περήφανοι γιατί δεν είναι απλά ένα ακόμα πρωτάθλημα. Το έβδομο συνεχόμενο είναι επίτευγμα που πρώτη φορά συμβαίνει στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Όπως πολλές από τις επιδόσεις του ΑΠΟΕΛ της τελευταίας δεκαετίας έτσι και αυτή θα γίνει καλύτερα αντιληπτή σε βάθος χρόνου. Δυστυχώς σαν οπαδοί θεωρούμε πολλά πράγματα δεδομένα και σε συνδυασμό με έναν επικίνδυνο κορεσμό που υπάρχει αδυνατούμε να εκτιμήσουμε ή και να στηρίξουμε την ομάδα όπως προβλέπεται.
Δεν ξεχνάμε ότι ήταν δύσκολη και περίεργη χρονιά γιατί ο επικίνδυνος τρόπος με τον οποίο λειτούργησε η διοίκηση έφερε τον ΑΠΟΕΛ σε ένα τρομερό αδιέξοδο. Αγωνιστικό και οικονομικό.
Η κατάσταση σώθηκε στο αγωνιστικό με την έλευση του Τραμετσάνι και την προσπάθεια των φούρπων της διοίκησης να αλλάξουν μυαλά και αντιλήψεις. Η ομάδα κατάφερε να σώσει τη χρονιά από πλευράς αγωνιστικής άποψης κάτι που μας κρατά στον αναπνευστήρα όσον αφορά το οικονομικό.
Τα δεδομένα είναι τέτοια που δύσκολα μπορεί κάποιος να τα ωραιοποιήσει. Η ομάδα μας πρέπει να προκριθεί σε ομίλους. Σε διαφορετική περίπτωση ούτε η πώληση του Τάμαρι αρκεί για να κλείσει σε ικανοποιητικό βαθμό η οικονομική τρύπα.
Μπορεί να μεσολαβεί ο τελικός κυπέλλου (22 Μαΐου) αλλά ο χρόνος που υπάρχει μετά και την μαθηματική κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι πολύς και πρέπει να τον εκμεταλλευτούν οι αρμόδιοι.
Ο αγωνιστικός σχεδιασμός πρέπει να τρέξει χωρίς συναισθηματισμούς και με στόχο να έχουμε έτοιμο ένα ποιοτικό ρόστερ στα μέσα Ιουλίου. Τόσο νωρίς όσο και αν τότε είναι που γίνεται το μεγάλο παζάρι στο μεταγραφικό πεδίο.