Το εφάπαξ του ΜVP

Μεγάλες μεταγραφές δεν γίνονται πολλές φέτος στην Ευρώπη, αλλά οι μεταγραφικές ιστορίες δεν λείπουν. Αυτή που τελευταία μου τράβηξε περισσότερο την προσοχή είναι η περίπτωση του Λούκα Μόντριτς. Ο ΜVP του παγκοσμίου κυπέλλου, σύμφωνα με τον ιταλοϊσπανικό Τύπο, συζητάει να πάει στην Ιντερ. Μπορεί στη Ρεάλ αρχικά να του το ξέκοψαν, (ο πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρες είπε ότι αξίζει 750 εκατ ευρώ, προφανώς για να πει περιφραστικά ότι δεν πωλείται), αλλά κάτι μου λέει πως έχουν διάθεση να το δουν το πράγμα σοβαρά. Η θέληση του παίκτη είναι δεδομένη.

Εξαργυρώνει τον τίτλο του MVP

Γιατί να θέλει να φύγει ο Μόντριτς από τη Ρεάλ Μαδρίτης για μια ομάδα σαφώς χειρότερη και γιατί η Βασίλισσα μετά τον Ρονάλντο να χάσει κι αυτόν; Ας τα δούμε ένα ένα γιατί δεν είναι τόσο συνηθισμένα. Ο Μόντριτς έκανε ένα παγκόσμιο κύπελλο που τον καταξίωσε στα μάτια του κόσμου ως ένα από τους μεγαλύτερους του καιρού μας: ακόμα κι αν δεν το κατέκτησε το τρόπαιο τελικά, ήταν σίγουρα ένας από τους μεγάλους νικητές στη διοργάνωση. Τα χρήματα που παίρνει από τη Βασίλισσα δεν είναι λίγα και η λογική λέει ότι στα 33 του θα πρεπε να αρχίσει να τον απασχολεί το πώς το φινάλε της καριέρας του θα είναι εντυπωσιακό – όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Εχω την εντύπωση ότι το αληθινό φινάλε της καριέρας του υπέροχου Κροάτη ήταν ο τελικός στη Μόσχα κόντρα στους Γάλλους: ό,τι απομένει και ακολουθεί δεν είναι παρά ένα είδος ανκόρ. Ο Κροάτης ξαναβγαίνει στη σκηνή για το τελευταίο χειροκρότημα, αλλά η παραμονή του σε αυτή θα είναι μικρή και το ξέρει.

Ο Μόντριτς ψάχνει το εφάπαξ που κέρδισε στο παγκόσμιο κύπελλο: η Ιντερ του δίνει ένα συμβόλαιο 10 εκατ ευρώ το χρόνο – χρήματα που δεν πρόκειται να πάρει από τη Ρεάλ. O Κροάτης εξαργυρώνει το καταπληκτικό παγκόσμιο κύπελλο που έκανε πηγαίνοντας για περισσότερα χρήματα σε μια ομάδα χειρότερη: συμβαίνει. Αν πήγαινε στην Κίνα ή στη Σαουδική Αραβία το πράγμα θα ήταν αρκετά συνηθισμένο: αυτή τη διαδρομή την έχουν κάνει πάρα πολλοί. Όμως ο Μόντριτς θέλει να είναι στην Ευρώπη, να παίζει στο Τσάμπιονς λιγκ και να παίρνει μέρος σε ένα πολύ καλό (ακόμα) πρωτάθλημα: έχω την υποψία ότι στο τελευταίο κεφάλαιο της καριέρας του όλα αυτά θέλει να τα κάνει χωρίς την υποχρέωση μιας τελικής επιτυχίας. Νομίζω ότι θέλει να παίζει, αλλά χωρίς πίεση. Σαν στο σπουδαίο μουντιάλ που έκανε να άδειασε κιόλας συγχρόνως.

Η πιο εντυπωσιακή στιγμή

Η Ρεάλ συζητά να δώσει τον Μόντριτς πρώτα πρώτα γιατί 60 εκατ ευρώ για ένα ποδοσφαιριστή 33 χρονών σε αναγκάζουν πάντα να σκεφτείς την πρόταση σοβαρά. Η Ρεάλ πήρε ήδη 100 για τον Ρονάλντο, που κι αυτός είναι πάνω από τα 30, αν πάρει και 60 για τον Μόντριτς θα έχει κάνει δυο καταπληκτικά deal το ίδιο καλοκαίρι. Βέβαια την ίδια στιγμή θα έχει χάσει και πολλές από τις πιθανότητές της να κερδίσει το επόμενο Τσάμπιονς λιγκ – όσο καλοί κι αν είναι οι παίκτες που θα αποκτήσει στις θέσεις των δυο αυτών, η προσαρμογή στα παπούτσια όσων έφυγαν θα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Από την άλλη γιατί οι Ισπανοί να μην θέλουν να κρατήσουν τον Κροάτη μέχρι το τέλος της καριέρας του, όταν η προσφορά του είναι τόσο δεδομένη όσο και η αγάπη του κόσμου;

Νομίζω ότι πέρα από τα χρήματα στη Ρεάλ θεωρούν πως ο Μόντριτς έδωσε ό,τι μπορούσε να δώσει. Κάτι μου λέει πως πιστεύουν ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο που έκανε θα παραμείνει η πιο εντυπωσιακή του στιγμή. Όχι απλά ένα όριο που ο ίδιος δεν θα μπορέσει ποτέ να ξαναφτάσει, αλλά και ένα είδος άλυτου προβλήματος: οι μελλοντικές του εμφανίσεις θα συγκρίνονται πάντα με αυτές που έκανε στη Ρωσία και θα μοιάζουν πάντα κομμάτι χειρότερες. Πιστεύω πως πέρα από τα χρήματα (που είναι έτσι κι αλλιώς πολλά, αλλά θα πάνε αργά η γρήγορα για την αγορά του αντικαταστάτη του) η Ρεάλ, αν τον αφήσει να φύγει τον Μόντριτς, θα το κάνει για να μην ανοίξει κάποια συζήτηση για τη δυνατότητα της προσφοράς του. Θα τον αφήσει για να μην μετανιώσει που δεν το έκανε.

Όχι για όσα έκανε

Και η δεδομένη αποδυνάμωση δεν την απασχολεί, θα ρωτήσει κάποιος. Η απάντηση είναι ότι την απασχολεί για αυτό άλλωστε και ενώ τον Ρονάλντο τον πούλησε στο άψε σβήσε, για τον Μόντριτς το σκέφτεται. Ο Ρονάλντο είναι έτσι κι αλλιώς μια μεγάλη επιχείρηση – είναι τελείως διαφορετική υπόθεση. Από τη στιγμή που αποφάσισε να φύγει δεν είχε νόημα η Ρεάλ να μπει σε διαπραγματεύσεις για να του αλλάξει γνώμη: το χει κάνει κανά δυο φορές και το κατάφερε πληρώνοντάς τον περισσότερο. Ο Μόντριτς είναι άλλη ιστορία: έχει τον τίτλο του MVP του μουντιάλ και είναι πιθανό να πάρει και τη Χρυσή Μπάλα – η ομάδα του είναι αναγκασμένη να σκεφτεί πολύ πριν τον αφήσει να φύγει. Αλλά από την άλλη, ένα ποδοσφαιριστή πρέπει να τον πληρώνεις για όσα σου υπόσχεται ότι μπορεί να κάνει και όχι για όσα έκανε. Και στην περίπτωση του Μόντριτς το μόνο δεδομένο είναι ότι το πρόσφατο παρελθόν έχει υπάρξει τόσο εντυπωσιακό, που δεν σε αφήνει να σκεφτείς καν ότι το μέλλον του μπορεί να είναι εξίσου υπέροχο. Αυτή είναι νομίζω η μεγάλη διαφορά των δυο: ο Μόντριτς θέλει να πάρει πολλά στο φινάλε της καριέρας του για όσα μέχρι τώρα έδωσε, η Ρεάλ θέλει να πληρώνει μόνο αυτούς που της υπόσχονται πως μελλοντικά θα είναι ακόμα καλύτεροι. Όλα αυτά φτιάχνουν σίγουρα μια ωραία ιστορία: να δούμε πως θα τελειώσει.

Τίποτα δεν την θαμπώνει

Ειλικρινά δεν ξέρω ο κόσμος τι καταλαβαίνει από όλα αυτά, αλλά και τι λέει. Είναι εύκολο να πεις ότι ο κόσμος θέλει μόνο να βλέπει μεγάλους παίκτες και την ομάδα του να κερδίζει – αλλά υπάρχουν ιστορίες που απαιτούν διαφορετικές προσεγγίσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι εύκολο να είσαι με τον Μόντριτς: έχεις μπροστά τα μάτια σου τα θαύματά του. Από την άλλη οφείλεις να σκεφτείς μήπως τελικά η Βασίλισσα κερδίζει πολύ, ακριβώς γιατί τίποτα τελικά δεν τη θαμπώνει. Ούτε τα 400 γκολ του Ρονάλντο, ούτε το βραβείο του MVP του Μόντριτς…

πηγή: karpetshow.gr