apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Ο αγώνας με την Καρμιώτισσα βρίσκεται προ των πυλών και επειδή όλοι θεωρούν δεν θα πέσουμε θύμα καταστροφικής έκπληξης, θα προτιμησω να ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό αλλά σημαντικό. Αυτό σχετίζεται με τη γνωστή δυσκολία της ομάδας μας να λειτουργήσει σωστά στα ντέρμπι και να μπορέσει να πάρει το ζητούμενο.
Αν κάποιος επιχειρήσει να κωδικοποιήσει τη δυσκολία αυτή και έχοντας ως σημείο αναφοράς τους αγώνες με τον Απόλλωνα αλλά και την ΑΕΚ, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η μεσαία γραμμή δεν μπόρεσε να λειτουργήσει σωστά.
Το θέμα που προκύπτει είναι ότι η διάταξη 4-4-2 δεν φέρνει το ποθητό αποτέλεσμα σε αγώνες όπου ο αντίπαλος διαθέτει αριθμητικό πλεονέκτημα στη μεσαία γραμμή ή και που διαθέτει ποιοτικούς παίκτες.
Αυτό συμβαίνει γιατί οι Μοραίς και Βινίσιους αναλώνονται στην αναχαίτιση των αντιπάλων χωρίς να μπορούν να πάρουν ουσιαστικές οργανωτικές πρωτοβουλίες ενώ οι όποιοι ακραίοι μέσοι αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά και πιο εύκολα από την αντίπαλη άμυνα.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω το επιθετικό δίδυμο των Ντε Καμάργκο και Σωτηρίου δυσκολεύεται αφάνταστα να γίνει απειλητικό αφού ούτε και οι επιστροφές των δυο βοηθούν σε ουσιαστικό βαθμό.
Ο Κρίστιανσεν ίσως να έχει καλές δικαιολογίες για τις επιλογές του αφού οι Μπερτόλιο ή και Μπρεσάν που είχαν ρόλο τρίτου μέσου για διάφορους λόγους δεν έδωσαν μέχρι σήμερα την ώθηση που χρειάζεται η ομάδα.
Πλέον πέραν του Αργεντινού υπάρχει η επιλογή του Εμπεσίλιο αλλά και του Κανιάς οπότε ο προπονητής μας καλείται να βρει τις λύσεις τόσο σε θέματα διάταξης όσο και σε επιλογές παικτών.
