Μπορεί ο Κετσπάγια να βρίσκεται κάτω από το μικροσκόπιο των συναδέλφων προπονητών της κερκίδας για διάφορα και χτες να άκουσε την πρώτη γιούχα αλλά δεν μπορούμε να μην του πιστώσουμε κάποια πράγματα. Το πιο σημαντικό σχετίζεται με την πίστη του στον Αρτυματά ο οποίος δικαιώνει πλήρως τον προπονητή μας για την επιλογή του να τον κρατά στην εντεκάδα και σχεδόν σε οποιαδήποτε θέση υπάρχει ανάγκη.
Χτες είδαμε τον Αρτυματά να αγωνίζεται ως κεντρικός αμυντικός και ανταποκρίνεται άψογα σε μια θέση στην οποία αγωνίστηκε ελάχιστες φορές. Η φρεσκάδα που έχει σε αντίθεση με τους περισσότερους συμπαίκτες του είναι φανερή και του επιτρέπει να κάνει όλα όσα θέλει ο Κετσπάγια. Δεν είναι τυχαία που μια σωστή απόκρουση του και μεταβίβαση της μπάλας προς το τέλος του αγώνα έφερε και το παρατεταμένο χειροκρότημα του κόσμου που εκτίμησε την προσπάθεια που κάνει εδώ και καιρό ο παίκτης.
Ο ΑΠΟΕΛ κέρδισε το τελευταίο τρίμηνο έναν παίκτη για τον οποίο υπήρχαν αμφιβολίες αν θα πάρει ουσιαστικές ευκαιρίες και πως θα ανταποκριθεί. Ο Αρτυματάς δείχνει ότι μπορεί να δώσει λύσεις ακόμα και ως βασικός. Είναι όμως απαραίτητο να βρει το δικό του ρόλο μέσα στην ομάδα αφού οι λεγόμενοι τζόκερ σε κάποια φάση δυσκολεύονται να καθιερωθούν.
Μια άλλη παράμετρος που αφορά τον παίκτη σχετίζεται με το αγωνιστικό στυλ της ομάδας. Καλώς ή κακώς η τριάδα Μοράις, Βινίσιους και Αρτυματά την οποία ο προπονητής μας προσπαθεί να καθιερώσει δεν θεωρείται τόσο δημιουργική όσο με την προσθήκη ενός παίκτη με χαρακτηριστικά όπως αυτά του Ντε Βινσέτι ή του Στίλιτς.