Είναι φανερό ότι η περίοδος χάριτος ή και ο λεγόμενος μήνας του μέλιτος ανάμεσα στον Κετσπάγια και κάποιους οπαδούς μας έχει τελειώσει. Ο προπονητής μας δεν δέχεται μόνο έντονη και σκληρή κριτική η οποία στον ΑΠΟΕΛ είναι φυσιολογική αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνά ακόμα και αυτά τα όρια. Όπως σε πολλά θέματα έτσι και σε αυτό υπάρχει έντονη υπερβολή η οποία προκύπτει από την ανάγκη να προσωποποιούμε τα καλά και τα στραβά μας.
Είναι για αυτό που όταν ήρθαν μαζεμένα τα αφύσικα μεγάλα σκορ ακούγαμε και διαβάζαμε για το μαγικό ραβδάκι του Κετσπάγια που έβαλε τη δική του σφραγίδα σε ένα ρόστερ που επί Πασιένσια ήταν και έδειχνε προβληματικό. Η συνέχεια όμως έκανε τον ΑΠΟΕΛ και πάλι ένα κουρασμένο ασχημόπαπο που έσπασε τα μούτρα του στα ντέρμπι!
Ο Κετσπάγια δεν είναι ούτε μάγος αλλά ούτε και ένας αχάπαρος προπονητής. Όπως όλοι οι συνάδελφοι του έτσι και αυτός κάνει λάθη τα οποία όμως είναι άδικο να υπερμεγεθύνουμε. Μας ξενίζει δικαιολογημένα η επιμονή του στον Μακρίδη αλλά ξεχνάμε ότι ειναι η ίδια επιμονή που ανέδειξε τον Αρτύματα ως μια επιλογή στην οποία μπορούμε να στηριχτούμε.
Δεν νομίζω να υπάρχει επίσης κανένας που να αμφιβάλει ότι αν ο προπονητής μας είχε στη διάθεση του ένα αξιόπιστο αριστερό μπακ δεν θα βασανιζόταν με τον Αντωνίαδη ή και τον Αλεξάνδρου που για να το θέσουμε όσο πιο ήπια γίνεται δυσκολεύονται… Ειανι εξάλλου αυτός που μετά από μήνες δοκίμασε με επιτυχία τον Καρλάο στη συγκεκριμένη θέση.
Ο Τιμούρ έχει τα στραβά του όπως όλοι οι προπονητές και το ότι είμαστε η πρώτη του ομάδα μετά από 5 χρόνια απραξίας έχει να κάνει και με ορισμένα πράγματα που βλέπουμε. Δεν θα το αναλύσω περαιτέρω γιατί δεν είναι της ώρας.
Εκεί που πρέπει να στραφεί η προσοχή του Κετσπάγια γιατί τα περιθώρια λάθους είναι πολύ λιγότερα από μια λάθος αλλαγή είναι στο θέμα στελέχωσης της ομάδας. Οι επόμενες δυο μεταγραφικές περίοδοι είναι καθοριστικές για τον ΑΠΟΕΛ και το ίδιο. Ο προπονητής μας καλείται να φέρει παίκτες που θα ανεβάσουν το επίπεδο της ομάδας αλλά και που θα στοιχίζουν πολύ λιγότερο από τους σημερινούς ακριβοπληρωμένους που έχουν εκτοξεύσει το μισθολόγιο σε αφύσικα επίπεδα.
Αν ο Κετσπάγια και οι άνθρωποι του έχουν το ποδοσφαιρικό μάτι και τις γνωριμίες για να πετύχουν στην ανανέωση – ενίσχυση του ρόστερ τα υπόλοιπα είναι διαχειρισίμα. Αν όμως δεν τα καταφέρουν είτε επειδή θα κάνουν λάθος επιλογές είτε επειδή η διοίκηση δεν τους έδωσε το απαιτούμενο μπάτζετ τότε τα προβλήματα θα γίνουν πραγματικά μεγάλα.
Το κατά πόσο είναι λογικό και επιθυμητό να στηρίζεται ολόκληρο το οικοδόμημα στις επιλογές ενός είναι ένα άλλο τεράστιο κεφάλαιο που επίσης δεν είναι της ώρας να ανοίξουμε!