Στου κουφου την πόρτα;

Αν ο Πρόδρομος Πετρίδης εννοεί και πιστεύει αυτά που δηλώνει κατά καιρούς, η περίπτωση να δούμε την κατάσταση να διορθώνεται είναι εξαιρετικά απομακρυσμένη. Από την ατάκα για την καλύτερη ομάδα της τελευταίας πενταετίας, μέχρι τις ψεσινές του επισημάνσεις ότι οι παίκτες και ο προπονητής είχαν πολύ καλή παρουσία, φαίνεται ότι αδυνατεί να δει αυτά που χιλιάδες άλλοι θεωρούν ότι βγάζουν μάτια. Εκτός και αν τα βλέπει και δεν θέλει να τα παραδεχτεί δημόσια.

Το πρόβλημα φυσικά είναι βαθύτερο και σχετίζεται για πολλούς από εμάς με τον τρόπο που διοικείται το ΑΠΟΕΛ. Είναι το γνωστό μοντέλο όπου η διοίκηση Πετρίδη επιλέγει συνειδητά να έχει την βαρύνουσα άποψη στα πάντα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η στελέχωση σε όλο το φάσμα της είναι κομμένη και ραμμένη στον τρόπο που οι διοικούντες κρίνουν ορθότερο, με βάση τις απόψεις και γνώσεις τους στο μάνατζμεντ ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου.

Το πράγμα γίνεται πιο επικίνδυνο γιατί δεν περιορίζονται στο μάνατζμεντ αλλά έχουν άποψη και για θέματα στελέχωσης του ρόστερ. Άποψη που φροντίζουν να είναι βαρύνουσα.

Η μεγάλη εικόνα που ξεφεύγει από την τακτική σε ένα αγώνα, μια ή δυο μεταγραφές ή χαμένα πέναλτι είναι ότι οι αλλαγές που γίνονται κάθε χρόνο στον ΑΠΟΕΛ σε προπονητές και παίκτες είναι τόσες πολλές που έχουν στερέψει τα λεφτά ενώ το ρόστερ έχει σοβαρά κενά.

Μέχρι σήμερα η ρευστότητα που υπήρχε επέτρεπε στον Πετρίδη και τους συνεργάτες του να διορθώνουν τα λάθη τους. Πλέον δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα εκτός γεγονός που οδήγησε στην πώληση του Σάλαι.

Κάθε κρίση κρύβει ευκαιρίες και η συγκεκριμένη θα μπορούσε να ήταν η καλύτερη αφορμή για να αλλάξουν μυαλά και αντιλήψεις αυτοί που οδηγούν τον ΑΠΟΕΛ σε άσχημα μονοπάτια.

Πώς να το κάνουν όμως όταν θεωρούν ότι όλα κυλούν ομαλά και τα όποια στραβά είναι συγκυριακές αναποδιές;