Σκέτη απογοήτευση

Οι δικαιολογίες του Ουζουνίδη για το κάζο απέναντι στη νεοφώτιστη Καρμιώτισσα είναι φτηνές και δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος. Απέναντι σε μια ομάδα που θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια πίσω στη 2η κατηγορία ο ΑΠΟΕΛ έδειξε ανετοιμότητα σε όλα τα επίπεδα. Έχοντας στο αρχικό σχήμα τους καλύτερους τους παίκτες δεν μπόρεσε να κάνει ούτε τα βασικά.

Τα μεσοαμυντικά κενά έβγαζαν μάτια και σαν αποτέλεσμα ήρθε το 2-2 που έφερε την απογοήτευση στους οπαδούς και όσους μπορούν να αντιληφθούν ορισμένα πράγματα.

Με τον Τάμαρι να είναι αλλού και την ομάδα να μην μπορεί να αναπτυχθεί σωστά από τα άκρα αλλά και από τον κεντρικό διάδρομο, χρειάστηκαν τα ατομικά λάθη του αντιπάλου για να σκοράρουμε.

Οι αντίπαλοι δεν ήταν πιο έτοιμοι από τις δικές μας πριμαντόνες οπότε τα όσα λέγονται σε αυτή τη λογική είναι λόγια του αέρα. O Ουζουνίδης προσπαθεί να κερδίσει χρόνο αλλά η ομάδα  συνεχίζει από εκεί που έμεινε πέρσι.

Η έλλειψη ηγετικής μορφής είναι επίσης κάτι που βγάζει μάτια αφού η νευρικότητα όταν μας βάζουν δύσκολα είναι σήμα κατατεθέν πλέον του ΑΠΟΕΛ.