Η πρόσληψη του Κετσπάγια στον ΑΠΟΕΛ έχει προεκτάσεις τις οποίες είναι καλό να γνωρίζουμε για να μην απορεί οποιοσδήποτε όταν στη συνέχεια γίνουν πράγματα τα οποία συμβαδίζουν απόλυτα με το ποιος είναι ο νέος μας προπονητής. Η επιλογή Τιμούρ αποτελεί μια ξεκάθαρη και λογικά συνειδητή αλλαγή στρατηγικής από πλευράς ΑΠΟΕΛ και πιο συγκεκριμένα από τη διοίκηση Πετρίδη.
Φέρνοντας στον Αρχάγγελο τον Τιμούρ ο ΑΠΟΕΛ επιστρέφει σε ένα μοντέλο όπως αυτό επί Γιοβάνοβιτς όπου ο προπονητής είναι ο απόλυτος άρχοντας ακόμα και για πράγματα που ίσως να μην έπρεπε. Αυτό μπορεί να μην ακούγεται λογικό αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ή και ομάδες μπορεί να είναι χρήσιμο. Ο ΑΠΟΕΛ μάλλον είναι μια από αυτές αφού έδειξε ότι έχει ανάγκη από μια ισχυρή προσωπικότητα που θα πάρει πάνω της την ευθύνη για ότι καλό ή και στραβό συμβεί.
Από την ημέρα που αποχώρησε ο Σέρβος δοκιμάστηκαν διάφορα πράγματα με τους Σέρτζιο, Δώνη, Φινκ, Πασιένσια και με σφήνες σε ρόλο τεχνικού διευθυντή τους Νασιμέντο και Μαντούκα. Αν διαμαρτύρονται κάποιοι ότι η διοίκηση έδωσε τα κλειδιά του Αρχαγγέλου σε μερικούς από τους πιο πάνω ή και αν σε κάποιες περιπτώσεις επέλεξε άτομα προκειμένου να παρεμβαίνει στο έργο τους, όλα αυτά αποτελούν μακρινή ανάμνηση.
Ο Τιμούρ έχει τη δική του απλή λογική την οποία οι Εγγλέζοι αποκαλούν my way or no way. Οι παίκτες, οι διοικούντες, οι διαιτητές, ο κόσμος, οι αθλητικογράφοι και όσοι έρθουν σε επαφή μαζί του αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσουν το πιο πάνω.
Ο Γεωργιανός επιστρέφει μετά από πέντε χρόνια στην καθημερινή τριβή του προπονητή ομάδας αλλά όσοι τον ξέρουν λένε ότι στο διάστημα αυτό δεν άλλαξε. Είναι ένας προπονητής που θα εμπνεύσει και θα καθοδηγήσει τους παίκτες του αλλά όταν δεν κάτι που δεν του αρέσει μπορεί και να τα πάρει κανονικά και όπως υποψιαζόμαστε.
Ο Τιμούρ όπως και όλοι οι προπονητές θα κριθεί στα δύσκολα και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τις όποιες εκρήξεις του αφού αυτές είναι μέρος του πακέτου που συνειδητά επιλέξαμε για να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο.