Μετά την προβληματική εμφάνιση και αρνητικό αποτέλεσμα με τη Γιαγκ Μπόις ο Κριστιανσεν προέτρεψε να στρέψουμε την προσοχή μας στον επόμενο αγώνα. Συνήθως η προτροπή αυτή γίνεται όταν οι αρμόδιοι δεν θέλουν να γίνει μεγάλη φασαρία για έναν αγώνα τον οπίου θέλουν να πιστεύουν ότι ήταν εξαίρεση στον κανόνα. Ακολούθησε λοιπόν ο αγώνας με τον Εθνικό όπου ο ΑΠΟΕΛ συνέχισε από εκεί που έμεινε στη Βέρνη.
Είδαμε λοιπόν μια επιπόλαιη ομάδα από την οποία έλειπαν ακόμα και τα στοιχειώδη. Για να είμαστε πιο σωστοί ο ΑΠΟΕΛ ήταν ακόμα χειρότερος κάτι που επιβεβαιώνεται και από τα όσα βιώσαμε στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Ο Εθνικός Άχνας δημιούργησε σωρεία ευκαιριών και το ότι δεν δεχτήκαμε τέρματα ήταν ευχή Θεού.
Η αμυντική λειτουργία της ομάδας ήταν τραγική αφού σχεδόν κάθε επιθετική προσπάθεια των φιλοξενουμένων μύριζε γκολ. Οι Μερκής και Αρτυματάς δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στα αμυντικά τους καθήκοντα γεγονός που έκανε τον κεντρικό διάδρομο κέντρο διερχομένων, ενώ σε ακόμα έναν αγώνα ο Μπερτόλιο δυσκολεύτηκε αφάνταστα να οργανώσει.
Σε αντίθεση με τον αγώνα του Europa League μπορέσαμε να κλέψουμε τους βαθμούς της νίκης λόγω της συγκλονιστικής παρουσίας του Αλωνεύτη και της ικανότητας του Σωτηρίου.
Αυτό όμως δεν αποτελεί παρηγοριά αφού ο ΑΠΟΕΛ συνεχίζει να κινείται στην μετριότητα η οποία αν συνεχιστεί θα φέρει νέες απώλειες.