“Στο επανιδείν ΑΠΟΕΛ”

Η κοινή πορεία του ποδοφαιριστή Νεκτάριου Αλεξάνδρου με τον ΑΠΟΕΛ έφτασε στο τέλος της. Ο εκ των αρχηγών της ομάδας σε δημοσιογραφική διάσκεψη επισημοποίησε την απόφαση του να αποχωρήσει από την ομάδα έχοντας ζήσει 17 χρόνια σπουδαίων εμπειριών, που τον σημάδεψαν ως άνθρωπο αλλά και ποδοσφαιριστή.

Οι σχετικές δηλώσεις…

Μέρες σαν τη σημερινή είναι δυσκολότερες απο τους πλείστους αγώνες που έδωσα στα γήπεδα τόσα χρόνια. Ο αυριανός αγώνας θα είναι επίσης ένας απο τους πιο δύσκολους. Και επιτέλους θα καταλάβω βαθιά μέσα μου τι πραγματικά εννοούσαν τόσα χρόνια οι προπονητές μου. «Να παίζετε κάθε παιχνίδι σαν να είναι το τελευταίο σας». Ε λοιπόν αύριο θα είναι το τελευταίο μου με τα χρώματα της ομάδας για την οποία τσακωνόμουν με τους συμμαθητές μου στο σχολείο, αγνά κ παθιασμένα γιατι απλά ήταν η ομάδα μου και στην οποία είχα την τύχη, την ικανότητα και την ευλογία να υπηρετήσω τόσα χρόνια. Το ΑΠΟΕΛ, δεν το σέβομαι απλά. Είναι μέρος της οικογένειας μου και το αγαπώ, τελεία! Μπορεί για τις αρχές και τις αξίες που έχω σαν άνθρωπος να ευθύνονται ο πατέρας μου και η μητέρα μου με την ανατροφή μου αλλά την αξία μου την οφείλω στο ΑΠΟΕΛ. Εδώ έμαθα ποδόσφαιρο, αλλά κυρίως έχτισα χαρακτήρα, έπεσα ξανασηκώθηκα κ έμαθα πως γίνεσαι νικητής με ταπεινότητα, περηφάνια και χωρίς δικαιολογίες. Ονειρεύτηκα να πετύχω σαν ποδοσφαιριστής, το πίστεψα και το πέτυχα. Ονειρεύτηκα να παίξω στο ΑΠΟΕΛ κ να μεταγραφώ στην Ελλάδα, το πίστεψα και το πέτυχα. Ονειρεύτηκα τίτλους και ευρωπαικές επιτυχίες και τα πήρα, ναι μεν πιστεύοντας σε αυτά αλλά τελικά τα πήρα πολλαπλάσια απ όσα τολμούσα να ονειρευτώ. Και αυτά στην ομάδα που είχα την ευλογία να είμαι οπαδός. Περισσότερο απο Όνειρο!

Εν τούτοις, ο πρώτος και σημαντικότερος στόχος που είχα ξεκινώντας το ποδόσφαιρο είναι να καταφέρω να αγωνίζομαι και για αυτό θυσίασα τότε τα πάντα. Να γίνω ποδοσφαιριστής. Αυτός ο ίδιος στόχος παραμένει και σήμερα και αυτό λέω με περηφάνια γιατι μέσα μου νιώθω να κυριαρχεί το ίδιο πάθος και όρεξη να αγωνίζομαι. Κάθε προπόνηση είναι σημαντική και μου δίνει χαρά και ικανοποίηση γιατι κάνω το καλύτερο επάγγελμα στον κόσμο. Το νιώθω καθημερινά και είμαι ευγνώμων. Αλλά αυτό το επάγγελμα δεν θα ήταν τίποτα χωρίς την προετοιμασία για αγώνες, τη συμμετοχή σε αγώνες είτε σαν βασικός, είτε σαν αλλαγή, είτε στον πάγκο βοηθώντας την ομάδα. Το σώμα μου βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση που δεν ήρθε ο χρόνος να εγκαταλείψω το ποδόσφαιρο, όσο και αν μου αρέσει και απο άλλα πόστα που κάποια στιγμή θα ήθελα να υπηρετήσω. Αυτή η στιγμή όμως δεν ήρθε. Γιαυτό και πήρα μια τρομερά δύσκολη απόφαση. Γιατί στην ηλικία που βρίσκομαι η απραξία φέρνει το τέλος πιο νωρίς. Έχω αποδείξει πόσο υπομονετικός και αφωσιωμένος είμαι. Πάντα διεκδικούσα τη θέση μου στην ομάδα και πίστευα σε αυτήν και τις περισσότερες φορές δικαιωνόμουν για την επιμονή μου. Εφόσον όμως, μετά απο αρκετό καιρό είδα οτι στην ομάδα που αγαπώ δεν θα μπορούσα να έχω χρόνο συμμετοχής γιατι η ομάδα προχωρά και στηρίζει τα παιδιά που το έχουν ανάγκη για να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο με περισσότερες επιτυχίες, ήρθε η στιγμή με αξιοπρέπεια να αποχωρήσω για να αγωνιστώ για όσο ακόμα αντέχω. Το αν είναι σωστό ή λάθος το έχω συζητήσει με ανθρώπους που θα μπορούσαν να με επηρέασουν στην απόφαση μου αλλά και με τρίτους που ήθελαν να μου πουν την άποψη τους. Το σημαντικό για μένα σε όλες τις περιπτώσεις είναι οτι μετά απο μια μικρή κουβέντα και λέγοντας τη δική μου θέση κατανοούν όλοι οτι αυτό πρέπει να κάνω. Απ εκεί και πέρα πιστεύω οτι οι πράξεις μου και η παρουσία μου στα γήπεδα θα αποδείξουν αν τελικά εκτίμησα σωστά τα δεδομένα μου. Νιώθω όμως σίγουρος για την απόφαση μου, έστω και αν ήταν η πιο δύσκολη στην καριέρα μου.

Όταν υπέγραψα Ιούνιο του 2017 είχα πεί στον πρόεδρο οτι θα αποχωρήσω πριν ολοκληρωθεί το συμβόλαιο αν δεν καταφέρω να αγωνίζομαι γιατι ο λόγος που ζητούσα δύο χρόνια συμβόλαιο δεν ήταν ο εφησυχασμός, το βόλεμα, η σύνταξη. Ευχαριστώ τον πρόεδρο και τον προπονητή και όσους είναι κοντά στην ομάδα για την κατανόηση και το σεβασμό που μου έδειξαν τις τελευταίες δύσκολες βδομάδες. Δεν ήθελα με αυτό τον τρόπο το τέλος μου στο ΑΠΟΕΛ και ναι ήταν ένα απο τα όνειρα μου να ολοκληρώσω την καριέρα μου σε αυτή την ομάδα. Για λόγους που θα τους ανακαλύψω στην πορεία δεν θα γίνει αυτό εφικτό αλλά είμαι βέβαιος ότι οι λόγοι έχουν να κάνουν περισσότερο με την περαιτέρω εξέλιξη μου σαν άνθρωπος, ποδοσφαιριστής αλλά και ειδικότερα άνθρωπος που μελλοντικά πιθανότατα θα ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Δεν φοβάμαι την πρόκληση που έχω μπροστά μου, αντίθετα έχω αρκετά κίνητρα για να μου δώσουν την ώθηση που χρειάζομαι.

Τα ευχαριστώ μου μπορούν να πάνε απο τον κύριο Αντωνάκη μέχρι τον κύριο Τραμετζάνι, αλλά δεν είναι η ώρα να σταματήσω το ποδόσφαιρο για να επιχειρήσω κάτι τέτοιο. Το κάθε πράμα στην ώρα του.

Η ομάδα είναι διατεθειμένη να συμμετέχει σε αγώνα με φιλανθρωπικό χαρακτήρα για την ολοκλήρωση της καριέρας μου όταν έρθει η ώρα και αυτό είναι και δική μου επιδίωξη και ευχαριστώ. Αύριο όμως, σε μια σημαδιακή και ξεχωριστή μέρα για μένα, στα γενέθλια εμένα και της κόρης μου θα αποχαιρετίσω αγωνιζόμενος (πιστεύω!!!) όσο κόσμο θα παρευρεθεί στο γήπεδο.

Για τέλος, θέλω να ζητήσω την κατανόηση όλου του φίλαθλου κόσμου στην Κύπρο για την απόφαση μου να μην αγωνιστώ εναντίον του ΑΠΟΕΛ στη συνέχεια της καριέρας μου. Ποτέ δεν μου άρεσε να χαιδεύω αυτιά και ούτε πρόκειται να το κάνω τώρα για σκοπούς εντυπώσεων. Το σκέφτηκα αρκετά και το συναίσθημα σε αυτή την περίπτωση νίκησε τον επαγγελματισμό. Τόσα χρόνια τα συνδύαζα κ μου ήταν πιο εύκολο. Μου είναι όμως αφάνταστα δύσκολο έως αδύνατο να βρεθώ για οποιοδήποτε επίσημο αγώνα αντιμέτωπος με την οικογένεια στην οποία έζησα τόσα. Γιαυτό θεωρώ πιο σωστό απέναντι σε όλους να το ξεκαθαρίσω απο τώρα με την ελπίδα να γίνει σεβαστό και κατανοητό τόσο αγνά κ ξεκάθαρα.

Χαίρομαι και νιώθω περήφανος για κάθε στιγμή που πέρασα σε αυτά τα αποδυτήρια και το ίδιο νιώθω και για αυτό τον αποχαιρετισμό. Χωρίς παράπονο, μόνο θετικά και αποφασιστικά γιατι έτσι έχω μάθει σαν άνθρωπος να παίρνω οτι έρχεται στη ζωή.

Στο επανιδείν ΑΠΟΕΛ”

 

O Πρόδρομος Πετρίδης που ήταν στο πάνελ δίπλα από τον αρχηγό είπε τα ακόλουθα:

“Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας στην σημερινή διάσκεψη τύπου. Είναι ιδιαίτερος ο λόγος που την καλέσαμε αφού δίπλα μου βρίσκεται ο πρώτος αρχηγός της ομάδας μας, ο Νεκτάριος Αλεξάνδρου ο οποίος όπως ο ίδιος μας έχει ενημερώσει επιθυμεί να αποχωρήσει από τον ΑΠΟΕΛ μετά από 17 συνολικά  χρόνια παρουσίας  με την γαλαζοκίτρινη φανέλα. Για τους λόγους της αποχώρησης του θα σας ενημερώσει ο ίδιος.

Εμείς ως ΑΠΟΕΛ κρίναμε ορθό από την στιγμή που ήταν επιθυμία του ίδιου του ποδοσφαιριστή, να την σεβαστούμε και να την υποστηρίξουμε ως ένδειξη σεβασμού προς την υπόσταση ενός ποδοσφαιριστή με μια ξεχωριστή καριέρα στην μεγαλύτερη ομάδα της Κύπρου.

Ο Νεκτάριος θα κατέχει πάντα μια ξεχωριστή θέση ως αθλητική προσωπικότητα στην ιστορία του ΑΠΟΕΛ. Είναι ο ποδοσφαιριστής (που μέχρι στιγμής τουλάχιστον) έχει πανηγυρίσει τους περισσότερους τίτλους πρωταθλήματος, 10 στο σύνολο. Κατέκτησε επίσης 3 κύπελλα και 6 super cups. Σύνολο 19 τίτλους. Πολύ περισσότερους δηλαδή από πολλές ομάδες στην Κύπρο. Σε αριθμό τίτλων είναι η Ομόνοια και μετά… ο Νεκτάριος!

Ήταν παρών σε όλες τις κορυφαίες στιγμές του συλλόγου τόσο σε τοπικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο και είμαι βέβαιος ότι αυτές του οι αναμνήσεις θα τον συνοδεύουν για μια ολόκληρη ζωή.

Η δική μου προσωπική σχέση με τον Νεκτάριο είναι αρκετά μεγάλης διάρκειας. Από το 2001 όταν και ξεκινούσε να παίρνει ουσιαστικές ευκαιρίες στην ενδεκάδα ως ένας φέρελπις νεαρός και μέχρι το 2006 που θα έφευγε με μεταγραφή στην Λάρισα. Από εκεί και πέρα με την επιστροφή μου το 2013, ο Νεκτάριος ήταν πλέον εκ των αρχηγών του ΑΠΟΕΛ και ένας από τους κορυφαίους Κύπριους ποδοσφαιριστές. Αυτό αποδεικνύουν και οι 400 και πλέον συμμετοχές του με την γαλαζοκίτρινη φανέλα.

Εγώ δεν έχω παρά να τον ευχαριστήσω για όλα όσα πρόσφερε στην ομάδα μας και να του ευχηθώ καλή συνέχεια στην ποδοσφαιρική του καριέρα”.