apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
“Ο Ακροβολιστής θα κτυπά αλύπητα σε ανύποπτο χρόνο, άμεσα ή έμμεσα, οποιοδήποτε και οτιδήποτε πλήττει ή προσπαθεί να πλήξει τα συμφέροντα του ΑΠΟΕΛ. Ο ΑΠΟΕΛ είναι πάνω απ’ όλα, γι’ αυτό καλά κάνουν να προσέξουν όλοι οι αντιΑΠΟΕΛΙΣΤΕΣ για να μη νιώσουν τα πυρά του Ακροβολιστή.”
Πριν μια εβδομάδα συζητούσαμε πότε θα βάλει την υπογραφή του ο Κρίστιανσεν για ανανέωση του συμβολαίου του. Μετά από μια ήττα στο πρωτάθλημα και μια ισοπαλία στο κύπελλο σαν γνήσιοι Έλληνες ΑΠΟΕΛίστες δεν θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε άλλο δρόμο εκτός από αυτό του μηδενισμού των πάντων και την απομάκρυνση του προπονητή.
Είμαστε αυτοκαταστροφικοί τελικά και αν συνεχίσουμε με αυτό το τροπάριο θα χαλάσουμε ότι χτίσαμε μέχρι τώρα με φυσική κατάληξη την απώλεια του πρωταθλήματος κυρίως αλλά και του κυπέλλου.
Αν λοιπόν θέλουμε να κατακτήσουμε και τα δύο τότε πρέπει να αλλάξουμε τροπάριο και να επιδείξουμε ψυχραιμία, υπομονή και αυτοσυγκράτηση. Χρειάζεται ποδοσφαιρική και όχι μόνο ωριμότητα. Στο ποδόσφαιρο όλα κρέμονται από μια κλωστή. Προχτές μιλούσαμε για σερί και υπερομάδες και σήμερα για αχάπαρους και άσχετους! Φυσικά αυτά που ακούει σήμερα ο Δανός τα άκουσε και ο Ιβάν και ο Δώνης και ο Τιμούρ και αρκετοί άλλοι. Αυτούς τους διώξαμε και πήραμε τελικά το πρωτάθλημα, αλλά φέτος η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική.
Είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο Κρίστιανσεν έχει επιτελέσει έργο και είναι ένας άνθρωπος με ήθος, δίκαιος και δουλευταράς. Η περίπτωση του δεν μοιάζει καθόλου με αυτή του Τιμούρ ή του Φινκ. Είναι, για αυτό, ηλίου φαεινότερο ότι όλος αυτός ο πανικός που επικρατεί είναι λόγω των δύο ανεπιτυχών αποτελεσμάτων και του φόβου να μη χάσουμε το πρωτάθλημα κυρίως, που μέχρι προχτές το θεωρούσαμε σίγουρο!
Δυστυχώς και ναι είναι γεγονός φανήκαμε ανίκανοι ή μπορεί και απροετοίμαστοι να διαχειριστούμε το +7 για πολλούς και διάφορους λόγους. Για μένα οι κυριότεροι λόγοι και μετά από μια υπεραπλούστευση των γεγονότων είναι η υπερκόπωση και ο εφησυχασμός. Η ομάδα κοινώς κλάταρε από την υπερπροσπάθεια των πολλών φετινών παιχνιδιών. Το γλυκό έδεσε σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς βασικών παικτών και φυσικά τη σιγουριά που μας διακατέχει σε τέτοιες περιπτώσεις ότι το πρωτάθλημα τέλειωσε.
Θα μου πείτε τώρα για αυτή την κοιλιά φταίει ο προπονητής. Φυσικά και φταίει δεν χωρεί αμφιβολία γι’ αυτό. Οι ευθύνες όμως βαραίνουν και πολλούς άλλους, είτε αυτοί ονομάζονται ποδοσφαιριστές ή παράγοντες ή απλοί οπαδοί. Δεν θα μπω στον κόπο να αναλύσω ποιος φταίει περισσότερο ή λιγότερο. Αλλά δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η αυτοκαταστροφική κατάσταση στον ΑΠΟΕΛ. Φτάνει πια να βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας κάθε φορά που πάει κάτι λάθος. Τα λάθη είναι μέσα στην καθημερινότητα μας και ειδικά σε ένα άθλημα όπως το ποδόσφαιρο.
Φέρε προπονητή, διώξε προπονητή, φέρε άλλον. Ε πού θα πάει αυτή η κατάσταση; Είναι σκέτη παράνοια αυτό που μας καταβάλει μετά από μια δυο αποτυχίες. Όλα αυτά που γίνονται μόνο παιδική χαρά θυμίζουν. Άσε που όλα αυτά που λέγονται φθάνουν και στα αυτιά του προπονητή και των παικτών, δημιουργείται επιπρόσθετο άγχος και δεν θα έχουν καθαρό μυαλό.
Η μπάλα όμως παραμένει ακόμη στα δικά μας πόδια. Από εμάς εξαρτάται. Είμαστε πρώτοι και για να παραμείνουμε πρώτοι πρέπει να σταματήσουμε το μηδενισμό και να στηρίξουμε παίκτες και προπονητή. Όλοι μας έχουμε κάποιο ρόλο να διαδραματίσουμε για να επανέλθει η ομάδα στις νίκες και να κατακτήσουμε το 5ο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Αν κάποιοι δεν θέλουν αυτό τον τίτλο για τους δικούς τους λόγους, ας κάτσουν σπίτι τους και να κλείσουν το στόμα τους. Όλοι οι υπόλοιποι θα κάνουμε τα πάντα για να έρθει το 26ο στον εξώστη.
“Δύο μαγικές λέξεις, δύο υπέροχες ιδεολογίες, δύο μεγάλες περηφάνιες, δύο δόξες και εν κατακλείδι, μια δεύτερη και τρίτη θρησκεία για μένα και όσους πίστεψαν στον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και κατ’ επέκταση στον ΑΠΟΕΛΙΣΜΟ”.
