Προπονητή έχουμε, μυαλό έχουμε;

“Ο Ακροβολιστής θα κτυπά αλύπητα σε ανύποπτο χρόνο, άμεσα ή έμμεσα, οποιοδήποτε και οτιδήποτε πλήττει ή προσπαθεί να πλήξει τα συμφέροντα του ΑΠΟΕΛ. Ο ΑΠΟΕΛ είναι πάνω απ’ όλα, γι’ αυτό καλά κάνουν να προσέξουν όλοι οι αντιΑΠΟΕΛΙΣΤΕΣ για να μη νιώσουν τα πυρά του Ακροβολιστή.”

Μετά τη νίκη μας επί της άεκ και ενώ όλοι πανηγύριζαν και εκθείαζαν τον Τιμούρ και την ομάδα γενικότερα, εγώ έγραφα ότι το πρωτάθλημα τώρα αρχίζει! Μόλις το +6 έγινε +2 σαν γνήσιοι Έλληνες ΑΠΟΕΛίστες δεν θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε άλλο δρόμο εκτός από αυτό του μηδενισμού των πάντων. Φέραμε δύο ισοπαλίες και αμέσως ζητούμε την απομάκρυνση του προπονητή, της διοίκησης και δεν ξέρω και εγώ ποιου άλλου. Αν συνεχίσουμε με αυτό το τροπάριο θα χαλάσουμε ότι χτίσαμε το τελευταίο τρίμηνο με φυσική κατάληξη την απώλεια του πρωταθλήματος κυρίως αλλά και του κυπέλλου.

Αν λοιπόν θέλουμε να κατακτήσουμε και τα δύο τότε πρέπει να αλλάξουμε τροπάριο και να επιδείξουμε ψυχραιμία, υπομονή και αυτοσυγκράτηση. Χρειάζεται ποδοσφαιρική και όχι μόνο ωριμότητα. Στο ποδόσφαιρο όλα κρέμονται από μια κλωστή. Προχτές μιλούσαμε για σερί και υπερομάδες και σήμερα για αχάπαρους και άσχετους! Φυσικά αυτά που ακούει σήμερα ο Τιμούρ τα άκουσε και ο Ιβάν και ο Δώνης και αρκετοί άλλοι. Κάποτε ο Ντε Βινσέντι είχε γράψει ότι για ένα δοκάρι μέσα κρίνουμε έναν παίκτη ως τον καλύτερο και ένα δοκάρι έξω ως τον χειρότερο!

Δυστυχώς και ναι είναι γεγονός φανήκαμε ανίκανοι ή μπορεί και απροετοίμαστοι να διαχειριστούμε το +6 για πολλούς και διάφορους λόγους. Για μένα οι κυριότεροι λόγοι και μετά από μια υπεραπλούστευση των γεγονότων είναι η υπερκόπωση και ο εφησυχασμός. Η ομάδα κοινώς κλάταρε από την υπερπροσπάθεια κατάκτησης της κορυφής με αποκορύφωμα το παιχνίδι με την άεκ. Το γλυκό έδεσε σε συνδυασμό με τις τιμωρίες και τους τραυματισμούς και φυσικά τη σιγουριά που μας διακατέχει σε τέτοιες περιπτώσεις ότι το πρωτάθλημα τέλειωσε.

Θα μου πείτε τώρα για αυτή την κοιλιά φταίει ο προπονητής. Φυσικά και φταίει δεν χωρεί αμφιβολία γι’ αυτό. Οι ευθύνες όμως βαραίνουν και πολλούς άλλους, είτε αυτοί ονομάζονται ποδοσφαιριστές ή παράγοντες. Δεν θα μπω στον κόπο να αναλύσω ποιος φταίει περισσότερο ή λιγότερο. Αλλά δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η αυτοκαταστροφική κατάσταση στον ΑΠΟΕΛ. Φτάνει πια να βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας κάθε φορά που πάει κάτι λάθος. Τα λάθη είναι μέσα στην καθημερινότητα μας και ειδικά σε ένα άθλημα όπως το ποδόσφαιρο.

Φέρε προπονητή, διώξε προπονητή, φέρε άλλον. Ε πού θα πάει αυτή η κατάσταση; Η κορυφαία ομάδα του κόσμου, η Μπαρτσελόνα, έχει τρία παιχνίδια να κερδίσει και από εκεί που ήταν σίγουρη πρωταθλήτρια τώρα τρέχει. Υπάρχει θέμα προπονητή; Φυσικά και όχι. Εμάς τι είναι αυτή η παράνοια που μας καταβάλει μετά από μια δυο αποτυχίες; Τώρα μιλούμε για τις εμμονές του Τιμούρ, πέρσι του Φινκ, πρόπερσι του Δώνη, προηγουμένως του Ιβάν και πάει λέγοντας. Ο Τιμούρ είναι ο ίδιος όταν ήμασταν στο -10 με αυτόν που ήταν στο +6 και με αυτόν που τώρα είμαστε στο +2. Ξέραμε ότι είναι εγωιστής, ξεροκέφαλος και με έντονες απόψεις. Ξέραμε ότι δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του και δεν ακούει κανένα. Υπάρχει μήπως κάτι από αυτά που δεν τα είχε και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς;

Όλα αυτά που γίνονται όμως μόνο παιδική χαρά θυμίζουν. Τι σημαίνει ράγισε το γυαλί μεταξύ Πρόδρομου και Τιμούρ; Τι σημαίνει τσουνιάστηκε ο πρόεδρος επειδή αντέδρασε ο προπονητής; Παίζουμε κουμέρες και τσακωνόμαστε δηλαδή; Τι σημαίνει δεν ακούει κανένα ο προπονητής; Ποιον πρέπει να ακούει δηλαδή; Τι σημαίνει κάποιοι παίκτες αντιδρούν στις απόψεις και επιλογές του προπονητή; Τι είναι ο ΑΠΟΕΛ δηλαδή; Ξέφραγο αμπέλι να κάνει ο κάθε παίκτης ότι θέλει; Τι σημαίνει ο κάθε άσχετος προπονητής της κερκίδας να βρίζει τον προπονητή για τις επιλογές του; Να βρίζει ασύστολα γιατί έβαλε τον Αντωνιάδη και μετά να δυσανασχετεί γιατί τον έκανε αλλαγή και στο τέλος να παραπονιέται γιατί ο προπονητής τον ειρωνεύτηκε! Όλα αυτά και πολλά άλλα είναι αποτέλεσμα του δικαιώματος που δώσαμε στον οποιονδήποτε να αμφισβητεί τον εκάστοτε προπονητή λόγω της διαχρονικής τακτικής να τους αλλάζουμε σαν τα πουκάμισα!

Το ανησυχητικό είναι ότι η άεκ κερδίζει και ας είναι χειρότερες οι εμφανίσεις της από τις δικές μας. Ο Καραπατάκης έχει τις βοήθειες που χρειάζεται και εξασφαλίζει τα τρίποντα με διάφορες συμφωνίες όπως αυτή που έκανε με την ομόνοια για την πρόκριση στο κύπελλο με αντάλλαγμα τους 6 βαθμούς. Υπάρχει και ένας Καπιτανής που κινεί τα νήματα υπέρ του και εναντίον του ΑΠΟΕΛ. Όλα αυτά κρατούν την άεκ στον αναπνευστήρα και σε συνδυασμό με τα δικά μας λάθη ή παραλείψεις, προφανώς εμείς πρέπει να ανησυχούμε περισσότερο. Μην ξεχνούμε άλλωστε ότι τις τρεις προηγούμενες χρονιές εμείς ήμασταν που γυρίσαμε διαφορές 5 και 6 βαθμών και κατακτήσαμε τους τίτλους.

Η μπάλα όμως παραμένει ακόμη στα δικά μας πόδια. Από εμάς εξαρτάται. Είμαστε πρώτοι και για να παραμείνουμε πρώτοι πρέπει να σταματήσουμε το μηδενισμό και να στηρίξουμε παίκτες και προπονητή. Όλοι μας έχουμε κάποιο ρόλο να διαδραματίσουμε για να επανέλθει η ομάδα στις νίκες και να κατακτήσουμε το 4^ο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Αν κάποιοι δεν θέλουν αυτό τον τίτλο για τους δικούς τους λόγους, ας κάτσουν σπίτι τους και να κλείσουν το στόμα τους. Όλοι οι υπόλοιποι θα κάνουμε τα πάντα για να έρθει το 25^ο στον εξώστη.

Συμπέρασμα: Η λύση του προβλήματος δεν είναι η απόλυση ακόμη ενός προπονητή, αλλά η στήριξη του μέχρι εσχάτων! Όποιος παίκτης, παράγοντας, οπαδός διαφωνεί και αντιδρά τότε υπάρχουν πολλές ομαδούλες στις οποίες μπορούν να εξασκήσουν τις προπονητικές τους ικανότητες!

Στόχος: 7 νίκες = Νταμπλ

Υ.Γ. Κωστάκη είσαι τρέλα με του τούρκου τη φανέλα. Με το μισοφέγγαρο στο στήθος ρε ξεφτιλισμένε;

“Δύο μαγικές λέξεις, δύο υπέροχες ιδεολογίες, δύο μεγάλες περηφάνιες, δύο δόξες και εν κατακλείδι, μια δεύτερη και τρίτη θρησκεία για μένα και όσους πίστεψαν στον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και κατ’ επέκταση στον ΑΠΟΕΛΙΣΜΟ”.