Θα έτρεχα και εγώ προς τον Τάμαρι για να τον συγχαρώ και να πανηγυρίσω μαζί του αν ήμουν ο πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ. Η ομάδα μας είναι στην κορυφή της βαθμολογίας εξαιτίας του Ιορδανού αφού εκεί που όλα έδειχναν μαύρα και άραχνα, μας οδήγησε σε μια πελώρια νίκη.
Για εξήντα λεπτά βλέπαμε την ομάδα μας να μην μπορεί να κάνει μια τελική προσπάθεια της προκοπής για λόγους που κανείς δεν θέλει να θυμηθεί σήμερα και που παίζουν καθοριστικό ρόλο για τον απολογισμό της τελευταίας διμηνίας.
Ο Τάμαρι όμως έκανε τρεις ενέργειες που του βγήκαν και έφερε την ολική ανατροπή. Ενέργειες από αυτές που επιχειρεί σε κάθε αγώνα αλλά τον τελευταίο καιρό σπάνια του βγαίνουν.
Είναι για αυτό που η νίκη δεν θεωρείται προϊόν ομαδικής προσπάθειας ή ορθόδοξου πλάνου το οποίο έφεραν εις πέρας οι παίκτες. Είχαν όμως πάθος και καθαρό μυαλό στα δύσκολα και αυτό είναι κάτι που πρέπει να τους το πιστώσουμε.
Το πνεύμα του νικητή ή αυτό που πολλοί πλέον αποκαλούν το DNA του πρωταθλητή. Αυτό που φαίνεται να λείπει από τον Απόλλωνα που όποτε πρέπει να κάνει το κάτι παραπάνω σκοντάφτει.
Ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο που προκύπτει είναι οι δηλώσεις των Σόουζα Τάμαρι αλλά και του Πετεβίνου. Όλοι τους και κυρίως οι παίκτες έδειξαν να κατανοούν ότι το +1 δεν επιτρέπει εφησυχασμό. Αυτόν που είδαμε πολλές φορές το τελευταίο δίμηνο και που μας στέρησε πάρα πολλούς βαθμούς.
Η επίσημη Ομόνοια ήδη άρχισε να καλλιεργεί κλίμα και είναι δεδομένο ότι θα λειτουργήσει ως παράρτημα του Απόλλωνα.