Που πάτε κύριοι;

Είναι λογικό να γιγαντώνουν την Κοπεγχάγη οι αρμόδιοι αλλά αυτό δεν μπορεί να κρύψει τα λάθη. Λάθη τα οποία είναι μεγάλα και απειλούν το συνολικό οικοδόμημα του ΑΠΟΕΛ. Η πρόκριση στους ομίλους του Europa League αποτελεί σανίδα σωτήριας από οικονομικής πλευράς αλλά και πάλι η εικόνα που βγάζει προς τα έξω η ομάδα μας δεν είναι αυτή που οραματίζονται ή και απαιτούν οι οπαδοί.

Έγραφα και πριν τον επαναληπτικό ότι ο μεταγραφικός σχεδιασμός είναι τόσο προβληματικός που οι υπεύθυνοι ψάχνουν μετά μανίας να κάνουν δύο ακόμα μεταγραφές. Ενός μέσου και ενός επιθετικού αφού έκριναν ότι οι Μπρεσάν και Ντε Καμάργκο δεν έχουν προσαρμοστεί ακόμα ή και πως υπάρχει η πιθανότητα να μην είναι αυτό που νόμιζαν όταν τους έφερναν.

Οι επιπλέον διορθωτικές κινήσεις δεν γίνονταν για να αποκλείσουμε την Κοπεγχάγη (εξάλλου δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής) αλλά για να μπορέσει η ομάδα να κατακτήσει το πρωτάθλημα και να μην έχει μια πορεία στο Europa League όπως την περσινή.

Ο Πετρίδης διερωτάται δημόσια αν υπάρχει κανείς που αμφισβητεί την αξία ενός Μπρεσάν ή και ενός Ντε Καμάργκο..  Η απόκτηση του Μπερτόλιο και σύντομα του επιθετικού, είναι η απάντηση που έρχεται από τον επίσημο ΑΠΟΕΛ.

Τα πράγματα όμως μπορούν να χαρακτηριστούν ακόμα χειρότερα αφού οι αρμόδιοι έκριναν ότι η ομάδα χρειάζεται και ένα καλύτερο αμυντικό χαφ από αυτά που έχουμε. Είναι δικαίωμα του οποιοδήποτε προπονητή μας ή και μέλους της διοίκησης που νομίζει ότι καταλάβει από ποδόσφαιρο να μην του αρκούν οι Μοράις, Βινίσιους, Αρτυματάς, Λάτσι ή και άλλοι.

Εκείνο όμως που τους αφήνει όλους εκτεθειμένους είναι ότι θυμήθηκαν δέκα μέρες πριν τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου ότι η ομάδα έχει χτυπητές αδυναμίες και μετά που έγιναν ήδη μεταγραφές ή και ανανεώσεις. Και ενώ υπάρχουν ακόμα πεταξούμενοι κάπου στον Αρχάγγελο οι Στίλιτς και Πιατκόφσκι. Και εννοείται ότι αν δούμε μισοάδειο το ποτήρι κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι υπάρχει θέμα – κενό και στο κέντρο της άμυνας.

Είναι λοιπόν τόσο προβληματικό το ρόστερ και τόσο λανθασμένα στελεχωμένο; Είναι έτσι επειδή ο προπονητής θέλει παίκτες που να μπορούν να παίξουν αυτό το 4-1-4-1 και δεν τους έχει;

Αυτά και πολλά άλλα φαίνεται ότι αντιμετωπίζονται από τους υπεύθυνους στην πορεία και όχι εκ των προτέρων με αποτέλεσμα να γινόμαστε μάρτυρες διαφόρων γεγονότων που τους αφήνουν εκτεθειμένους.

Εξίσου μεγάλο πρόβλημα αν όχι και μεγαλύτερο είναι το ότι οι μεταγραφικές επιλογές δεν φαίνεται να είναι αποτέλεσμα μια σοβαρής προεργασίας, αυτό που αποκαλείται scouting. Οι αρμόδιοι ξέρουν καλύτερα και δύσκολα θα το επιβεβαιώσουν αλλά ο τρόπος με τον οποίο προκύπτουν οι διαθέσιμοι παίκτες και που γίνεται η επιλογή δημιουργεί βάσιμες υποψίες ότι εξακολουθούμε να δουλεύουμε μπακαλίσαμα. Δηλαδή περιμένουμε τον κάθε μάνατζερ να έρθει να μας προτείνει παίκτες τους οποίους αξιολογεί ο διευθυντής και ο προπονητής.

Πρέπει λοιπόν να απαντηθούν μια σειρά από ερωτήματα χωρίς πανικό. Που πάμε; Πως πάμε και αν ο δρόμος που επιλέξαμε και αυτοί που τον χαράσσουν είναι ο καταλληλότερος.

Η τακτική-συνήθεια της διοίκησης Πετρίδη είναι να απολύει διευθυντές και προπονητές με τη δικαιολογία ότι διορθώνει την κατάσταση, οδηγώντας τον ΑΠΟΕΛ στην κατάκτηση πρωταθλημάτων δεν είναι πλέον επιλογή.

Είναι για αυτό που υπάρχουν ή έπρεπε να υπάρχουν κριτήρια καταλληλότητας για τις σημαντικότερες προσλήψεις που πρέπει να κάνει ένα συμβούλιο αποτελούμενο από ανθρώπους που καταλαβαίνουν ή νομίζουν ότι καταλαβαίνουν τη βιομηχανία του ποδοσφαίρου.

Και επειδή ακόμα και ο καταλληλότερος πάντα έχει τα θέματα του είναι σημαντικό να υπάρχουν οι δομές και το υποστηρικτικό προσωπικό που θα τον βοηθήσουν να πετύχει και όχι να απολυθεί.