ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΠΟΕΛ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΛΤΔ

Το ιστορικό για το πώς δημιουργήθηκε η εταιρεία ΑΠΟΕΛ Ποδόσφαιρο έχει τις ρίζες του πολύ πριν από το 1997 αφού τα οικονομικά και όχι μόνο προβλήματα του ΑΠΟΕΛ χρονολογούνταν. Αξίζει όμως το κόπο να θυμηθούμε πως φτάσαμε στο 1997 και την ίδρυση της εταιρείας αφού τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Πράγματι η δεκαετία του 90 ήταν μια δεκαετία που με μπροστάρη τον πρόεδρο της Ανόρθωσης, Κίκη Κωνσταντίνου, οι ομάδες άρχισαν να δίνουν τρελά λεφτά τόσους για ξένους όσο και για Κύπριους παίκτες. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων και η πίεση για να εκπληρώσει η κάθε ομάδα τους στόχους της οδήγησε σε υπερβάσεις που ακόμα κοστίζουν σχεδόν σε όλες τις ομάδες.

Η αρχή της δεκαετίας

Για το ΑΠΟΕΛ τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 90 κύλησαν ομαλά τόσο αγωνιστικά όσο και οικονομικά, αφού επί προεδρίας Παπαέλληνα (1988-90) και Φωτιάδη (1990-92) η ομάδα κατέκτησε δύο πρωταθλήματα. Η αγωνιστική πορεία της ομάδας ήταν και είναι πάντα άμεσα συνδεδεμένη με το οικονομικό έτσι η καλή πορεία έφερνε συγχρόνως και το απαραίτητο χρήμα.

Η ανάληψη της προεδρίας από τον Μιχαλάκη Ιωαννίδη το 1992 στιγματίστηκε από την απόφαση του να στηρίξει αρχικά τις επιλογές του προπονητή της ομάδας Γιάτσεκ Γκμοχ και να αποδεσμεύσει του δύο ξένους της ομάδας Γκόκιτς και Σάμπουριτς. Μια επιλογή που αποδείχτηκε λανθασμένη όπως και πολλές άλλες αποφάσεις του Μιχαλάκη Ιωαννίδη ο οποίος όμως ήταν από τους λίγους που έμαθαν να βάζουν γερά το χέρι στη τσέπη και να πληρώνουν τα λάθη τους. Μετά όμως από δύο χρόνια έντονης αμφισβήτησης αναγκάζεται να παραιτηθεί και στην προεδρία τον διαδέχεται ο Χρίστος Τριανταφυλλίδης.

Οι διοικητικές αλλαγές στο ΑΠΟΕΛ συνοδεύονταν πάντα από έντονο παρασκήνιο που όμοιο του δεν υπάρχει σε άλλη ομάδα. Οι ισχυροί οικονομικά παράγοντες του τόπου που ασχολούνταν πάντα με τα διοικητικά του ΑΠΟΕΛ έκαναν τις δικές τους συμμαχίες-παρατάξεις που είχαν ως κριτήριο όχι μόνο το ΑΠΟΕΛ αλλά και τα δικά τους προσωπικά και οικονομικά συμφέροντα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πάντα να γίνεται έντονη αντιπολύτευση στην εκάστοτε διοίκηση όποια και αν ήταν αυτή.

Τον Μιχαλάκη Ιωαννίδη διαδέχθηκε όπως είπαμε το 1994, ο Χρίστος Τριανταφυλίδης ο οποίος πλαισιωμένος από δυνατούς οικονομικά συνεργάτες (Συμεωνίδης, Πετρίδης, κ.α) κατάφερε να δώσει στην ομάδα την χαμένη της αίγλη. Η αρχή έγινε με το κύπελλο το 1995 και η συνέχεια με την χρονία 1995-96 που όμοια της ούτε υπήρξε και ούτε θα υπάρξει. Το ΑΠΟΕΛ νταμπλούχο σε ποδόσφαιρο και καλαθόσφαιρα. Παράλληλα όμως το κόστος της επιτυχίας αυτής είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργεία της πιο μεγάλης μαύρης τρύπας του σωματείου στα οικονομικά. Το χρεός σε μια διετία από 750 χιλιαδες εκτοξεύτηκε στο 1.5 εκατομμύριο και οι δικαστικοί επιδότες πηγαινοέρχονταν σαν ταξί.

Ο Τριανταφυλλίδης και οι συνεργάτες του δέχτηκαν δριμία κριτική για όλα αυτά από τους υπόλοιπους μεγαλοπαράγοντες με το τέλος της χρονιάς και η παραίτηση τους ήρθε σαν φυσιολογική εξέλιξη. Ακολούθησε ακόμα ένα καυτό καλόκαιρι και το γνωστό διοικητικό αδιέξοδο και με τον Ουράνιο Ιωαννίδη να έρχεται την τελευταία στιγμή και να αναλαμβάνει τις τύχες του σωματείου. Κατάφερε να μειώσει κάπως το τεράστιο χρέος και με την βοήθεια εξωδιοικητικών να φέρει στην ομάδα ενα κύπελλο (ΑΠΟΕΛ -Ομόνοια 2-0).

 

Η ίδρυση της εταιρείας

Το χρέος όμως και οι υποχρεώσεις της ομάδας δεν είχαν τελιωμό. Χρειαζόταν μια ριζική λύση η οποία ήρθε από τον Μιχαλάκη Ιωαννίδη. Αφού δεν μπορούσε να διαλυθεί το ιστορικότερο σωματείο της Κύπρου αποφασίστηκε όπως το ποδοσφαιρικό τμήμα μετατραπεί σε εταιρεία. Η λογική ήταν πως τα κεφαλαία που θα αντλούνταν από την διάθεση των μετοχών θα επέτρεπαν στη διοίκηση να ξεκινήσει με λευκό μητρώο και να εργαστεί έχοντας στη διάθεση της αρκετό ρευστό. Η δημιουργεία της εταιρείας έγινε επίσης και σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ενωθούν οι διάφορες παρατάξεις που κατά καιρούς διοικούσαν το ΑΠΟΕΛ και οι μεταξύ τους προστριβές δημιουργούσαν τεράστια προβλήματα.

 

Η επιστροφή του Ιωαννίδη (Mάιος 1997 – Mάιος 1998)

Η καρέκλα της προεδρίας του ΑΠΟΕΛ έχει κάτι μαγικό. Δεν εξηγείται αλλιώς όλο αυτό το παρασκήνιο κάθε φορά που έχουμε εκλογές. Το ίδιο συνέβηκε και για τη θέση του πρώτου προέδρου της νεοσύστατης εταιρείας. Παραπονούμενος αυτή τη φορά ήταν ο Χρίστος Τριανταφυλλίδης που αρνήθηκε καν να αγοράσει μετοχές της εταιρείας αφού δεν το δόθηκε η προεδρική καρέκλα. Νέος πρόεδρος και πάλι ο Μιχαλάκης Ιωαννίδης που δυστυχώς ξεκίνησε από εκεί που έμεινε. Σωρεία λανθασμένων αποφάσεων, κακοδιαχείριση σε όλα τα επίπεδα με αποτέλεσμα από την πρώτη κίολας χρονία το αρχικό κεφάλαιο των 600 χιλιάδων λιρών να κάνει φτερά.

Η εξαγγελίες για επαγγελματισμό και σωστή διάρθωση της εταιρείας έμειναν στα prospectus και το ΑΠΟΕΛ πάτωσε για τα καλά. Μετά από ένα χρόνο παρουσίας ο Ιωαννίδης παραιτείται και κάνει λόγω για την γνωστή λάσπη και βρωμιά που υπάρχει στο ΑΠΟΕΛ.

 

Και πάλι Κρις (Mάιος 1998 – Nοέμβριος 2000)

Μεσολάβησε ακόμα ένα καυτό καλοκαίρι και το διοικητικό αδιέξοδο αποφεύχθηκε με τον Χρίστο Τριανταφυλίδη να αναλαμβάνει αυτή τη φορά την τύχη της εταιρείας. Η κακοδιαχείριση στον οικονομικό τομέα συνέχιστηκε, ενώ οι επιλογές και χειρισμοί στο αγωνιστικό τομέα (προγραμματισμός, προπονητές, παίκτες) ήταν εγκληματικοί. Ο κόσμος μετά το νταμπλ του 96 αρκέστηκε στις κατακτήσεις δύο κυπέλλων (1997 και 1999) αλλά το γυαλί δεν άργησε να ραγίσει.

Ως μονάδικη σανίδα σωτηρίας το συμβούλιο έβλεπε την άυξηση του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας, πράγμα που έγινε, όπως και το ξεζούμισμα του άπλου οπαδού. Ο μέσος ΑΠΟΕΛιστας χάθηκε από τα γήπεδα ενώ οι δήθεν απειλές του Τριανταφυλλίδη για παραίτηση αν ο κόσμος δεν επέστρεφε στα γήπεδα δεν συγκηνούσαν κανένα.

Το γυαλί ράγισε το Νοέμβριο του 2000 με αφορμή την απόλυση του προπονητή της ομάδας Τόζα Σάμπουριτς. Με μπροστάρηδες τους οργανωμένους οπαδούς, ο κόσμος ξεσηκώθηκε και απαίτησε την παραίτηση του Χρίστου Τριανταφυλλίδη και των συνεργατών του. Μετά από δύο μήνες έντονων αντιπαραθέσεων ο Κρις παραιτείται και τα προβλήματα που αφήνει δείχνουν άλυτα. Παίκτες απλήρωτοι, οφειλές στους πάντες και τα πάντα, ενώ τα σοβαρά εισοδήματα της εταιρείας προδεσμευμένα σε διάφορους πιστωτές.

 

Ο ρομαντικός Παπ (Nοέμβριος 2000 – Iούνιος 2001)

Νέος πρόεδρος της εταιρείας ο Χάρης Παπαναστασίου, που αποτελούσε μέλος της απερχόμενης διοίκησης Τριανταφυλλίδη. Πλαισιωμένος από ένα συμβούλιο νεαρών αλλά άπειρων ατόμων προσπάθησαν να ευαισθητοποιήσουν τον απλό ΑΠΟΕΛιστα και σε ένα βαθμό το κατάφεραν. Οι παίκτες έπαιζαν για ένα ολόκληρο πρωτάθλημα για τους ευατούς τους και τον κόσμο αφού δεν υπήρχαν λεφτά όσες προσπάθειες και αν γίνονταν απο πλευράς διοίκησης.

Μοναδική ελπίδα για ακόμα μια φορά ήταν ο θεσμός του κυπέλου έτσι ώστε να βρεθούν χρήματα να πληρωθούν οι παίκτες και να μπορέσει η διοίκηση Παπαναστασίου να συνεχίσει. Ο άδοξος αποκλεισμός στα ημιτελικά από την Σαλαμίνα έφερε την πλήρη κατάρευση της ομάδας τόσο αγωνιστικά όσο και οικονομικά.

Ακολουθεί ένας μαραθώνιος διοικητικών διαβουλεύσεων σε μια προσπάθεια να μπορέσει το ΑΠΟΕΛ να ξεφύγει από το τρομερό αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε. Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των μεγαλοπαραγόντων δίνουν και παίρνουν ενώ ο Παπαναστασίου θέλει να παραμείνει προέδρος και να βάζουν τα λεφτά άλλοι. Μετά από αλεπάλληλες συσκέψεις και 2 λεπτά μετά τη λήξη προθεσμίας για υποβολή υποψηφιοτήτων φτάνουν στα γραφεία της εταιρείας ΑΠΟΕΛ μέσω φαξ οι υποψηφιότητες του συνδυασμού Πρόδρομου Πετρίδη. Ο Πετρίδης, έχοντας δίπλα τους Κυριάκο Ζιβανάρη, Κυριάκο Κυριάκου (Success) και άλλους επίλεκτους συνεργάτες παίρνουν τη μεγάλη απόφαση και σώζουν το ΑΠΟΕΛ από τα χειρότερα.

 

Πρόδρομος Πετρίδης (Ιούνιος 2001 – Μαϊος 2006)

Με το καλημέρα βάζουν πολύ βαθιά το χέρι στη τσέπη και φέρνουν στην ομάδα τους παικταράδες που έπρεπε για να ορθοποδήσουμε. Παράλληλα εξοφλούνται σε χρόνο ρεκόρ παλιές αμαρτίες με σημαντικότερες τις οφειλές προς τους παίκτες μας. Για πρώτη φορά φαίνεται να υπάρχει ο απαιτούμενος επαγγελματισμός στο διοικητικό τομέα που ξεκινούσε από την ευσυνειδησία των μελών του δ.σ και μεταφερόταν στο προσωπικό της εταιρείας. Ο κόσμος βλέποντας τη προσπάθεια που γίνεται αγκαλιάζει την ομάδα και επιστρέφει μαζικά στα γήπεδα. Δημιουργείται μια τεράστια δυναμική και θέληση από όλους έτσι η κατάκτηση του πρωταθλήματος τον Μαϊο του 2002 μοιάζει με το πιο απίστευτο comeback που μόνο το ΑΠΟΕΛ μπορούσε να πετύχει.

Η σεζόν 2002-03 αρχίζει εντυπωσιακά σε Ευρώπη με το ΑΠΟΕΛ να κάνει ρεκόρ (10) αγώνων και την ΑΕΚ να του στερεί το όνειρο των Ομίλων. Η φυγή του Γκέραντ λίγο πριν τα Χριστούγεννα που σε συνδυασμό με αρκετά αγωνιστικά προβλήματα φέρνει την απώλεια του πρωταθλήματος με τη διοίκηση να ψάχνει να βρει το λάθος. Ο στόχος της διοίκησης για δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα παίρνει και πάλι αναβολή. Συνολικά 8 μεταγραφές κάνει η διοίκηση ενόψει της σεζόν 2003-04 σε μια προσπάθεια να στελεχώσει την ομάδα με τον ιδανικότερο. Και πάλι έχουμε αλλαγή τεχνικής ηγεσίας αφού ο Γιοβάνοβιτς παίρνει τη σκυτάλη από τον Ούχριν με τη διοίκηση να δικαιώνεται για την απόφαση της αυτή. Έστω και δύσκολα το ΑΠΟΕΛ παραμένει σε απόσταση αναπνοής από την Ομόνοια και εκμεταλλευόμενο τις απώλειες των κινέζων επιστρέφει με εντυπωσιακό τρόπο ξανά στην κορυφή.

Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε για τον Πρόδρομο Πετρίδη μετά από πέντε χρόνια θητείας στην καυτή προεδρική καρέκλα. Στο διάστημα είχε οδηγήσει την ομάδα με το δικό του ξεχωριστό τρόπο στην κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων, ενός κυπέλλου και καταγράφοντας ρεκόρ παρουσίας της ομάδας μας στην Ευρώπη. Μεγαλύτερο όμως επίτευγμα του Πρόδρομου Πετρίδη ήταν η ισχυροποίηση του ΑΠΟΕΛ και στους αγωνιστικούς χώρους και στην κερκίδα και στη συνείδηση του κάθε φίλαθλου.

Η αποχώρηση του ήταν μεν οικειοθελής αλλά αυτής προηγήθηκε έντονο παρασκήνιο αφού συγκεκριμένα μέλη του συμβουλίου έθεσαν θέμα δικής τους αποχώρησης σε περίπτωση που παρέμενε στην προεδρία ο Πετρίδης. Προκειμένου να διαφυλαχθεί η ενότητα και βλέποντας πως η φθορά του χρόνου τον επηρέασε, ο Πρόδρομος Πετρίδης αποχώρησε, παραχωρώντας τη θέση του στο στενό του συνεργάτη και φίλο Κυριάκο Ζιβανάρη. Κυριότερο σημείο αντιπαράθεσης ήταν ο συγκεντρωτισμός στη λήψη αποφάσεων και η διαχείριση των οικονομικών.

Κυριάκος Ζιβανάρης (Ιούνιος 2006 – Οκτώβριος 2008)

Μετά από μια μεταβατική περίοδο ενός μηνός κατά την οποία το προσωρινό διοικητικό συμβούλιο ηγούμενο από τον Κυριάκο Ζιβανάρη πραγματοποίησε τον προγραμματισμό για τη χρονιά, 2006-07, στις 29/06/06 αναλαμβάνει και επίσημα την προεδρία. Το διοικητικό συμβούλιο αποτελείται ουσιαστικά από τα μέλη του προηγούμενο με κάποιες προσθήκες νέων ατόμων.

Η πρώτη σημαντική και κάπως αμφιλεγόμενη απόφαση της διοίκησης ήταν η πρόσληψη του Μαρίνου Ουζουνίδη στο πόστο του προπονητή. Η απόφαση ξάφνιασε πολλούς και συζητήθηκε έντονα εντός και εκτός διοικητικού συμβουλίου λόγω της απειρίας του πρώην παίκτη του ΑΠΟΕΛ. Με την οικονομική βοήθεια του Γιώργου Απέγητου το ΑΠΟΕΛ πραγματοποιεί τις πιο εντυπωσιακές και ουσιαστικές μεταγραφές που το καθιστούν φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Οι προβλέψεις επιβεβαιώνονται και η ομάδα μας αποκτά μετά από τρία χρόνια το πρωτάθλημα, τερματίζοντας πρώτη και με εφτά βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη Ομόνοια.

Ο Απέγητος ρίχνει απίστευτο για τα κυπριακά δεδομένα χρήμα και θεωρείται το άτομο πίσω από τις μεταγραφές των Πίντο, Καψή, Κόντη, Μαχλά και Γκόμεζ. Οι διάφορες προστριβές σε διοικητικό επίπεδο αλλά και παικτών με Ουζουνόδη μένουν κάτω από το χαλί λόγω της πορείας της ομάδας.

Η χρονιά 2007-08 ξεκινά με τη χειρότερο τρόπο αφού έρχεται ο αποκλεισμός σοκ από την Μπάτε Μπόρισοφ γεγονός που φέρνει πολύ νωρίς σειρά προβλημάτων στην επιφάνεια. Οι σχέσεις Ζιβανάρη – Απέγητου κλονίζονται αφού στη μέση μπαίνουν και προσωπικές οικονομικές υποθέσεις των δυο και ο τελευταίος οδηγείται σε αποπομπή-παραίτηση. Διοίκηση και Ουζουνίδης πραγματοποιούν έναν επιπόλαιο προγραμματισμό και το χειρότερο ξεκίνημα της τελευταίας δεκαετίας είναι γεγονός. H στήριξη στον Ουζουνίδη έχει ημερομηνία λήξης και η αποπομπή του έγινε με την έναρξη του δευτέρου γύρου όταν το ΑΠΟΕΛ βρέθηκε στο -9 από την κορυφή.

Οι σχέσεις οργανωμένων με Ζιβανάρη οδηγήθηκαν στα άκρα και η έλευση του Γιοβάνοβιτς σε συνδυασμό με την καλή πορεία του δευτέρου γύρου και στο τέλος της κατάκτησης του κυπέλλου αποσόβησαν τον εμφύλιο. Τα προβλήματα όμως βγήκαν εκ νέου στην επιφάνεια λίγους μήνες μετά όταν με την έναρξη της χρονιάς 2008-09 και με αφορμή κάποια στραβά αποτελέσματα η κόντρα οργανωμένων με τον πρόεδρο αναζωπυρώθηκε. Τα περιθώρια για τον πρόεδρο στένεψαν αφού τα μουρμουρητά ήταν μαζικά και έφταναν ακόμα και εντός του ίδιου του συμβουλίου του.

Παρά τη νίκη επί της Ομόνοια ο Κυριάκος Ζιβανάρης παραιτήθηκε στο τέλος Οκτωβρίου.

 

Φοίβος Ερωτοκρίτου (Οκτώβριος 2008 – )

Ο άγνωστος μέχρι τότε στην μάζα των οπαδών του ΑΠΟΕΛ, Φοίβος Ερωτοκρίτου αναλαμβάνει εν μέσω αγωνιστικών υποχρεώσεων την προεδρία. Ήταν μέλος της διοίκησης Ζιβανάρη και ο μόνος σύμφωνα με τις μεμονωμένες διεργασίες του πρώην προέδρου που ήταν διαθετημένος να αναλάβει την ομάδα. Βέρος αποελίστας και με αξιόλογο οικονομικό υπόβαθρο δήλωσε από την πρώτη στιγμή ότι δεν έχει σύντομη ημερομηνία λήξεως.

Ενάντια σε όλες τις προβλέψεις που ήθελαν την ομόνοια σούπερ φαβορί να κερδίσει το πρωτάθλημα, το ΑΠΟΕΛ κάνει ένα απίστευτο σερί νικών στο δεύτερο γύρο και πανηγυρίζει το 20 ο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Η διοίκηση Ερωτοκρίτου παίρνει τα απαιτούμενα εύσημα αλλά τα σπουδαία έπονται. Ο Γιοβάνοβιτς έχοντας ένα υποφερτό υπό τις περιστάσεις μπάτζετ κάνει με τους παίκτες του θαύμα βάζοντας το ΑΠΟΕΛ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λίγκ.

Τα έσοδα της τάξης των 12 εκατομμυρίων ευρώ δίνουν στη διοίκηση των ευρωστία που δεν είχε ποτέ στα ιστορικά του της ομάδας άλλη. Παρόλα αυτά η διστακτικότητα όλων να ενισχύσουν την ομάδα στη μεταγραφική περίοδο Ιανουαρίου φέρνει λίγο πριν το τέλςο των αγωνιστικών υποχρεώσεων την πλήρη κατάρρευση. Το ΑΠΟΕΛ κερδίζει τη δεύτερη θέση την τελευταία αγωνιστική και χάνει στον τελικό κυπέλλου από τον Απόλλωνα.

Ο Ερωτοκρίτου και οι συνεργάτες του δέχονται έντονη κριτική δηλώνουν όμως ότι έμαθαν από τα λάθη τους, τα «βρίσκουν» με μερίδα μεγαλομετόχων και παίρνουν την απαιτούμενη ψήφο εμπιστοσύνης από τη γενική συνέλευση…