apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
“Ο Ακροβολιστής θα κτυπά αλύπητα σε ανύποπτο χρόνο, άμεσα ή έμμεσα, οποιοδήποτε και οτιδήποτε πλήττει ή προσπαθεί να πλήξει τα συμφέροντα του ΑΠΟΕΛ. Ο ΑΠΟΕΛ είναι πάνω απ’ όλα, γι’ αυτό καλά κάνουν να προσέξουν όλοι οι αντιΑΠΟΕΛΙΣΤΕΣ για να μη νιώσουν τα πυρά του Ακροβολιστή.”
Από την ημέρα που ο πρόεδρος έκανε την περιβόητη δήλωση ότι μόνο αν αυτοκτονήσουμε θα χάσουμε αυτό το πρωτάθλημα, προσπαθούμε ΟΛΟΙ μας να πετύχουμε το ακατόρθωτο να αυτοκτονήσουμε στην κυριολεξία. Το ΟΛΟΙ μας δεν είναι από κεκτημένη ταχύτητα που γράφτηκε. Οι ευθύνες είναι ΟΛΩΝ μας και ξεκινούν από την κορυφή και πάνε μέχρι τον τελευταίο οπαδό. ΟΛΟΙ μας θεωρούσαμε και θεωρούμε δεδομένο αυτό το πρωτάθλημα γι’ αυτό και επικρατεί αυτή η απάθεια και χαλαρότητα.
Εδώ γινόταν μάχη να εξασφαλίσουμε ένα εισιτήριο για ευρωπαϊκό αγώνα και να καταφέρουμε να μπούμε στο αεροπλάνο για Μπιλμπάο ή Βρυξέλλες και την ίδια στιγμή διαλέγαμε καφετέρια να δούμε το επόμενο παιχνίδι της ομάδας μας στο πρωτάθλημα! Με όποιον μιλήσεις, φίλο ή εχθρό, θα σου πει ότι αυτό το πρωτάθλημα δεν χάνεται από τον ΑΠΟΕΛ. Η έννοια μας είναι πόσα θα πουληθεί ο Πιέρος, αν θα μείνει ο Γιαννιώτας, αν θα ανανεώσει ο Βινίσιους και ένα σωρό άλλα άκαιρα και άτοπα πράγματα.
Δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμα ότι απομένουν πολλά παιχνίδια μέχρι το τέλος και αν συνεχίσουμε με τα ίδια μυαλά και με συμπεριφορές, αγωνιστικές και άλλες, όπως ψες θα το χάσουμε και θα πρόκειται όντως για αυτοκτονία που θα γραφτεί στα Γκίνες. Το πράμα βρωμούσε εδώ και καιρό αλλά φαίνεται δεν πήραμε το μήνυμα και λέγαμε «επαγγελματική νίκη» λόγω της κούρασης και των συνεχόμενων παιχνιδιών. Τώρα που υπήρχε και η απαραίτητη ξεκούραση, πώς δικαιολογείται η ψεσινή χαλαρότητα που έφθανε τα όρια της απάθειας σε κάποιες φάσεις;
Αν θεωρούν και στον Αρχάγγελο ότι κουτσά στραβά θα το πάρουμε, ζήτω που καήκαμε! Πάντως αυτή την εντύπωση βγάζουν προς τα έξω τα τελευταία παιχνίδια με αποκορύφωμα το ψεσινό. Δεν φτάνουν οι παραδοχές του προπονητή ότι η ομάδα δεν έδειξε τον απαιτούμενο χαρακτήρα που θέλουν ματς τέτοιας σημασίας. Ναι, είναι σωστό αυτό που είπες αλλά τι έκανες εσύ κύριε Κρίστιανσεν για να αλλάξεις την κατάσταση αφού από το 1ο λεπτό παίζαμε με 10 παίκτες; Προφανώς το είχες αντιληφθεί και εσύ αλλιώς δεν θα σήκωνες για ζέσταμα τον Στάθη από το 25ο λεπτό!
Και αφού όλα κύλησαν κατ’ ευχή στο 1ο ημίχρονο και περιμέναμε να διορθωθεί η κατάσταση στο 2ο, τα πράγματα έγιναν χειρότερα με την αμέλεια του προπονητή και την αδυναμία κάποιων παικτών να κάνουν τα αυτονόητα ή απλά να παίξουν λίγη μπάλα. Αυτό δεν ήταν ΑΠΟΕΛ κύριοι, ήταν μια μικρή ομαδούλα που περίμενε να γίνει το μοιραίο. Και έγινε, με την ευθύνη για τη μετριότητα αυτή να βαραίνει όλους ανεξαιρέτως.
Οφείλουμε να δούμε συλλογικά τι έφταιξε, όχι μόνο για το τι δεν πήγε καλά ψες, αλλά γενικότερα πως θα βρούμε τον τρόπο να αντιδράσουμε στη συνέχεια που είναι πολύ απαιτητική και δύσκολη στο δρόμο προς το 26ο πρωτάθλημα. Ναι, υπάρχει ποιότητα, υπάρχει πλήρες ρόστερ, αλλά όλα αυτά πρέπει να τα αποδείξουμε στην πράξη και όχι στα λόγια. Πρέπει να γίνει σωστή διαχείριση χωρίς εμμονές και ξεροκεφαλιές!
Μια ήττα είναι ευεργετική αν μπορούμε να εντοπίσουμε τα αίτια αυτής και να μην τα επαναλάβουμε. Ο μηδενισμός δεν είναι κάτι που πρέπει να συμβεί στις τάξεις της ομάδας αλλά με ψύχραιμη αντιμετώπιση, αξιολόγηση των δεδομένων και σωστή αντίδραση να διατηρήσουμε τα κεκτημένα και στη φετινή σεζόν και να κρατήσουμε τον ΑΠΟΕΛ στην κορυφή.
Υ.Γ. Αν ο κύριος Μασιάς απέβαλλε τον Γκαρίδο για την αγκωνιά στον Γιαννιώτα, τότε η εξέλιξη του παιχνιδιού θα ήταν διαφορετική παρόλα τα χάλια μας!
“Δύο μαγικές λέξεις, δύο υπέροχες ιδεολογίες, δύο μεγάλες περηφάνιες, δύο δόξες και εν κατακλείδι, μια δεύτερη και τρίτη θρησκεία για μένα και όσους πίστεψαν στον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και κατ’ επέκταση στον ΑΠΟΕΛΙΣΜΟ”.
