Paul Pogba: Η πιο ακριβή… καμηλοπάρδαλη

Οι γονείς του είναι μετανάστες από τη Guinea, οι οποίοι δημιούργησαν οικογένεια στο Roissy-en-Brie, προάστιο στα ανατολικά του Παρισιού. Προηγήθηκαν οι δίδυμοι Mathias και Florentin και τρία χρόνια μετά, εμφανίστηκε ο Paul.

Ο πατέρας του, Fassou Antoine Pogba ήταν μηχανικός τηλεπικοινωνιών στην πατρίδα του, απ’ όπου έφυγε τη δεκαετία του ’60. Στη Γαλλία έγινε δάσκαλος. Εκεί γνώρισε τη Yeo Moriba, παντρεύτηκαν απέκτησαν τα παιδιά τους και όταν ο Paul ήταν δύο, χώρισαν. Δεν έχει κάποιο ψυχολογικό, γιατί αφενός ήταν πολύ μικρός για να θυμάται κάτι, αφετέρου ήταν και οι δύο πάντα κοντά του.

Tα παιδιά έμειναν με τη μητέρα τους, σε ένα διαμέρισμα, στο 12ο όροφο μιας δεκαπενταόροφης πολυκατοικίας εκ των εργατικών κατοικιών Renardiere, που συνέθεταν τη γειτονιά των 5.00 κατοίκων-μεταναστών, η οποία ήταν γνωστή ως “Quartier” ή “Le City” και περικυκλωμένη από τοίχο. Δεν θα έλεγες ότι ήταν το πιο ασφαλές περιβάλλον για να μεγαλώσεις παιδιά -με τις συμμορίες και τα ναρκωτικά να είναι . Τουναντίον. Τα σαββατοκύριακα τα περνούσαν με τον πατέρα τους. Ναι, σωστά φαντάζεσαι ότι η -Μουσουλμάνα- Yeo έβγαινε στο μπαλκόνι κάθε απόγευμα, για να θυμίσει στα αγόρια της πως έχουν και ένα σπίτι. Έβαζε την ευτυχία τους πάνω απ’ όλα. Δούλευε από το πρωί έως το βράδυ, για να μην τους λείψουν τα βασικά.

Τα αδέλφια ξημεροβραδιάζονταν, παίζοντας ποδόσφαιρο στη γειτονιά. Δηλαδή, οι δίδυμοι έκλειναν τα ραντεβού. Ο βενιαμίν… πλασαριζόταν. Κάθε μέρα, παρά τις μελανιές που αποκτούσε, στα τετ α τετ με μεγαλύτερα αγόρια.

Ποδόσφαιρο έπαιζε και ο Fassou Antoine, ο οποίος κάποια στιγμή πίστεψε ότι μπορεί να γίνει και επαγγελματίας “αλλά εκείνη την εποχή έπρεπε να επιλέξεις μεταξύ των σπουδών και του αθλητισμού“. Αν τον δίδαξε κάτι η όλη ιστορία, ήταν να πιέζει στα άκρα τους γιους του, ώστε να επιτύχουν εκεί όπου εκείνος είχε αποτύχει. “Ήθελα να καταλάβουν από μικροί πως δεν είναι εύκολο να είσαι επαγγελματίας. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν είναι παιχνίδι. Είναι δουλειά. Τρόπος ζωής”.

Στον ποιοτικό χρόνο που προσπαθούσε να περνά μαζί τους, τους έβαζε να παρακολουθήσουν videos άλλων παικτών και μετά τους έκανε ερωτήσεις για όσα είχαν δει. Την τεχνική και την τακτική. “Ήθελα να διασφαλίσω πως έχουν τη σωστή νοοτροπία, να ενδιαφέρονται να ανταποκριθούν στις προκλήσεις“. Όταν έπαιζε η Marseille, η αγαπημένη ομάδα των αγοριών, παρακολουθούσαν όλοι μαζί το ματς. “Βλέποντας τους τώρα, μπορώ να πω ότι πέτυχα ως πατέρας“, δήλωσε προ διετίας ο υπερήφανος πατέρας.

Και οι τρεις Pogba έγιναν επαγγελματίες, διεθνείς (οι δυο για τη Guinea και ο Paul για τη Γαλλία, μετά τη σχετική… προτροπή της μητέρας του) και ζουν από το ποδόσφαιρο. Διόρθωση: με τα χρήματα του Paul θα ζήσουν και τα τρισέγγονα του. O Mathias έγινε επιθετικός, ο Florentin αμυντικός και ο Paul μέσος. Όλοι είχαν ξεχωρίσει και στο πινγκ πονγκ -ο Mathias έγινε και πρωταθλητής της περιφέρειας U12. Αλλά δεν ήταν αυτός ο… στόχος.

Η πρώτη τους ομάδα ήταν η US Roissy-en-Brie, τοπικός σύλλογος στην περιοχή Île-de-France. Ο μικρός έπαιζε με τους εφήβους από την ηλικία των 6 χρόνων. Τότε τον είχε αναλάβει ο ο Mamadou Papis Magassa είχε πει στην Guardian ότι “η διαφορά μεταξύ του Paul και των άλλων παικτών ήταν απλή: είχε πολύ μεγαλύτερο ταλέντο, αλλά κυρίως ήταν εργατικός. Μια Δευτέρα, είχα πει στα παιδιά να κάνουν 50 juggles με το δεξί πόδι, άλλα τόσα με το αριστερό και άλλα τόσα με το κεφάλι. Ο Paul δεν μπορούσε να τα κάνει, αλλά πέρασε τις δυο επόμενες ημέρες προσπαθώντας, ώστε όταν ήλθε την Τετάρτη ήταν έτοιμος. Από παιδί δεν ήξερε να χάνει. Απ’ όταν θυμάται τον εαυτό του, έπαιζε με μεγαλύτερα παιδιά από εκείνον στο Renardière και αυτό τον ανάγκασε να γίνει πιο σκληρός, πιο δυνατός“.

Ο πρώτος, πάνω αριστερά

Στην ομάδα U13 προπονητής ήταν ο Sambou Tati, θρύλος της ομάδας, ο οποίος ξεκίνησε ως τερματοφύλακας, μετά έγινε προπονητής και τώρα είναι πρόεδρος. Στο γραφείο του έχει το Νο10 που φορούσε ο Paul Pogba. “Όταν τελείωνε το σχολείο, πήγαινε σπίτι για να παίξει στη γειτονιά και μετά ερχόταν στο γήπεδο για προπόνηση, πριν επιστρέψει στη γειτονιά για να ξαναβρεί τους φίλους του και να παίξει μαζί τους μέχρι που “έπεφτε” το σκοτάδι και δεν έβλεπαν πού ήταν η μπάλα“, θυμήθηκε ο Tati, για λογαριασμό της Daily Mail. “Ήταν ο χειρότερος στις ήττες. Δεν τις άντεχε. Έβαζε τα κλάματα. Είχε διαπιστώσει πως πολλά εξαρτώνται από εκείνον“. Έβαζε τα περισσότερα γκολ και οι γονείς των άλλων παιδιών διαμαρτύρονταν που έπαιζε αυτό το… μεγαλύτερο αγόρι στο ματς. “Πίστευαν ότι είναι μεγαλύτερος, λόγω της ποιότητας του“.

Ο Tati ήταν εκείνος που επικοινώνησε με την καλύτερη εφηβική ομάδα της περιοχής, US Torcy, ώστε να τους ενημερώσει για το… ακατέργαστο διαμάντι που είχαν μπροστά στα μάτια τους, αλλά δεν το έβλεπαν. “Οι άνθρωποι της US Roissy-en-Brie με έβρισαν, αλλά στην πραγματικότητα εμείς δεν μπορούσαμε να βοηθήσουμε άλλο τον Paul. Δεν είχαμε ό,τι χρειαζόταν για να περάσει στο επόμενο επίπεδο“. Πήγε το 2006. Έμεινε μόνο έναν χρόνο. Είχε παρουσιαστεί πάλι το ίδιο πρόβλημα: χρειαζόταν κάποιος καλύτερος σύλλογος, για να τον βοηθήσει να εξελιχθεί. Εκεί ό,τι ήταν να κάνει, το ‘χε κάνει.

Είχαν αρχίσει ήδη να καταφθάνουν οι “κατάσκοποι” των γαλλικών ακαδημιών στα παιχνίδια του, απ’ όταν ήταν 12 χρόνων. Μεταξύ τους, ήταν η Havre. Τα αδέλφια του σύντομα έφυγαν για την ακαδημία της Celta Vigo. Ένα χρόνο αργότερα, εκείνος πήγε στη Χάβρη και ήταν η πρώτη φορά που ζούσε μακριά από το σπίτι του, τους δικούς του. Ο τότε εκπρόσωπος του, Oualid Tanazefti έγινε ο μέντορας του. Τη δεύτερη σεζόν εκεί (2008-09) έγινε αρχηγός στην U16 και ηγήθηκε της πορείας της στους τελικούς του τοπικού πρωταθλήματος (Championnat National des 16 ans), έως τη δεύτερη θέση -πίσω από τη Lens και μπροστά από τη Lyon και τη Nancy. Τότε ήταν που στις εξέδρες των γηπέδων στα οποία εμφανιζόταν, άρχισαν να εμφανίζονται scouts όχι μόνο από την ημεδαπή, αλλά και από την Αγγλία (Arsenal, Manchester United), τη Γαλλία (Lyon) και την Ιταλία (Juventus). Ήταν… μοιραίο να φύγει.

Από τα 16 πληρώνει φυσικοθεραπευτή και διαιτολόγο

Από τα 16, απ’ όταν έφυγε δηλαδή από τη Γαλλία, πληρώνει από την τσέπη του φυσικοθεραπευτή -τον κουράρει πριν τα ματς, στην preseason και στα… διαλείμματα κάθε σεζόν- και διαιτολόγο. Δεν είναι ο μόνος. Το κάνουν πολλοί επαγγελματίες. Κανείς όμως, δεν το έκανε από τα 16, γεγονός ενδεικτικό της αφοσίωσης του στο σπορ. Αλλά να σου πω πώς έφυγε από τη Γαλλία. Γιατί δεν ήταν απλό. Στις 31/7 του 2009 που λες, πήγε στην Havre και τους ενημέρωσε πως φεύγει. Έδωσε και τον προορισμό: ήταν η ακαδημία της Manchester United. Και ποιο ήταν το πρόβλημα;

Κατά τη Havre, είχαν συμφωνία μαζί του -γιατί συμβόλαιο σε εκείνη την ηλικία του παίκτη, δεν γινόταν να ‘χουν-, που είχε υπογράψει και η οικογένεια του, βάσει της οποίας το παιδί θα έμενε μαζί τους έως το 2010. Τότε η ίδια ομάδα θα ‘χε την προτεραιότητα ως προς το να του δώσει το πρώτου του συμβόλαιο. Οι διοικούντες εξέδωσαν ανακοίνωση Τύπου, στην οποία μεταξύ άλλων ανέφεραν ότι η Man United είχε προσφέρει πολλά λεφτά στους γονείς του, ώστε να δεχθούν να τον στείλουν στην Αγγλία. Τόνιζε ότι θα καταφύγει στη FIFA, ώστε να μη γίνει “ανήλικος σκλάβος” ο Pogba.

Οι Άγγλοι απάντησαν άμεσα. Για την ακρίβεια, ενημέρωσαν ότι θα κάνουν μήνυση στη Havre. Ο Pogba επέμενε ότι δεν είχε πάρει cent, με τον πρόεδρο της γαλλικής ομάδας, Jean-Pierre Louvel να επιμένει ότι η Manchester United είχε δώσει 90.000 ευρώ και ένα σπίτι -το οποίο σύμφωνα με τις φήμες πλήρωσε ο Sir Alex Ferguson.. Εκεί μπήκε στη μέση η μητέρα του. Eιρήσθω εν παρόδω, κάποιους μήνες νωρίτερα είχε εναντιωθεί στην πώληση του παιδιού της στη Lyon.

Όταν τώρα, την κατηγόρησαν πως πούλησε το γιο της στους Άγγλους, έγινε έξαλλη και προέβη σε ανάλυση των γεγονότων (ειρήσθω εν παρόδω, όταν ο Paul υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο, με τον πρώτο μισθό της αγόρασε ένα καλό διαμέρισμα, κοντά στο κέντρο του Παρισιού). Για την ιστορία, αργότερα ακολούθησε επίθεση της στον Ferguson, όταν έκρινε πως ο Paul δεν είχε την εξέλιξη που του άξιζε, γιατί ο Sir δεν ασχολούνταν μαζί του (θα σου πω αργότερα για αυτό). Στο πλευρό της εν τω μεταξύ, σε όλες αυτές της μάχες, είχε και τη γειτονιά -που κρατούσε εκτός του τοίχους τους παπαράτζι, αναγνωρίζοντας τη δουλειά που είχε κάνει με τα αγόρια της.  Δεν παρέλειψε ποτέ να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της, για να κρατήσει τα πόδια του γιου της στο έδαφος. Τον πήγαινε και εκδρομές, θρησκευτικού περιεχομένου.

“Τρέχει σαν καμηλοπάρδαλη”

Η αντιδικία έληξε με απόφαση της FIFA που απάλλασσε των κατηγοριών τη Μan United (δεν βρήκε πως υπήρχε κάποιος νομικός δεσμός μεταξύ του παίκτη και της Havre), οι Γάλλοι έκαναν έφεση και πριν βγει η απόφαση, ανακοίνωσαν πως ήλθαν σε συμφωνία με την αγγλική ομάδα -η τελευταία είχε δώσει 110.000 ευρώ. Τι ήξερε όμως, η νέα του ομάδα για εκείνον; “Πως τρέχει σαν καμηλοπάρδαλη”, πέραν του ξεκάθαρου ταλέντου που είχε.

Η ζωή του στην Αγγλία δεν ήταν… ακριβώς όπως την ονειρευόταν. Ο προπονητής του επέμενε κάθε μέρα πως πρέπει να ‘χει υπομονή, εξηγώντας του ότι ο οργανισμός είχε άλλα ταλέντα να προωθήσει, τα οποία ήταν στην ακαδημία και στη δεύτερη ομάδα χρόνια. Έπαιξε στην U18, τη σεζόν 2009-10 και μέτρησε 7 γκολ σε 21 ματς. Η ομάδα του τερμάτισε πρώτη στον όμιλο της, πριν χάσει από την Arsenal στα πέναλτι, σε νοκ άουτ ημιτελικό.

Τον Απρίλιο του 2010 ήταν μέλος της ομάδας που κράτησε τον τίτλο στο Torneo Calcio Memorial Claudio Sassi-Sassuolo, της Bologna, αλλά μετακίνηση δεν έζησε. Έμεινε στην ομάδα της ακαδημία, μετείχε στην Premier Academy League, όπου έπαιξε τους τρεις πρώτους μήνες της σεζόν. Μετά τον κάλεσαν στη δεύτερη ομάδα, με την οποία έκανε ντεμπούτο στις 2/11 του 2010 στο 3-1 επί της Bolton. Στις 10/1 του 2011, στο FA Cup εφήβων, σκόραρε από μακριά σε αυτό που χαρακτηρίστηκε ως “piledriver (βλ. μηχανή τοποθέτησης πασσάλων) και διαμόρφωσε το 3-2 επί της Portsmouth. Έκανε κάτι αντίστοιχο και στην Academy League, ένα μήνα αργότερα.

Τον Φλεβάρη ήταν ένας από τους τέσσερις παίκτες που ζήτησε ο Ferguson για την πρώτη ομάδα, πριν το ματς κυπέλλου με την Crawley Town. Φόρεσε το Νο42… και μετά επέστρεψε στην U18 για να τελειώσει τη χρονιά και να πανηγυρίσει το Youth Cup. Το καλοκαίρι του 2011, ο Sir Alex δήλωσε πως “αν κρατήσουμε πίσω τον Pogba, τι θα γίνει; Θα φύγει. Σε δυο χρόνια τελειώνει το συμβόλαιο του. Οπότε, πρέπει να του δώσουμε την ευκαιρία να δούμε τι μπορεί να κάνει με την πρώτη ομάδα. Έχει τεράστιες ικανότητες“. Η ευκαιρία δόθηκε στις 20/9, στο 3-0 επί της Leeds, για το Football League Cup. Μπήκε ως αλλαγή του Giggs στο δεύτερο ημίχρονο. Στην Premier League έκανε… σεφτέ με τη Skote City, στις 31/1 του 2012, ως αλλαγή του Javier Hernández, στο 72′. Έκανε άλλη μια αλλαγή, στις 11/3 και τέσσερις ημέρες μετά έζησε την εμπειρία της Ευρώπης (στο δεύτερο ματς με την Athletic Bilbao, για τους “16” του UEFA Europa League”. Ήταν η αλλαγή του Carrick, στο 63′. Κάπου εκεί αποφάσισε πως θα άλλαζε παραστάσεις.

“Η Γιουβέντους μπορεί να με κάνει τον καλύτερο στον κόσμο”

Ενημέρωσε ότι “σέβομαι πάρα πολύ τον προπονητή μου, αλλά λέω πάντα ό,τι σκέφτομαι, είτε μιλώ στον Barack Obama ή στον Ferguson. Ήλθε στο σπίτι μου, μιλήσαμε. Με έκανε να σκεφτώ πολλά. Ήθελε να με κρατήσει, αλλά αποφάσισα να φύγω“, γιατί δεν του είχαν δοθεί οι ευκαιρίες που περίμενε. Που άξιζε. Τον Ιούνιο του 2012 το συμβόλαιο του έληγε και η United του ‘χε προσφέρει από το Φεβρουάριο 30.000 ευρώ την εβδομάδα για να μείνει. Θα γινόταν ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης του συλλόγου, εξαιρουμένων αυτών της πρώτης ομάδας.

Ο νέος του ατζέντης, Mino Raiola δεν ήταν ικανοποιημένος από την προσφορά (η χαρακτηριστική του ατάκα ήταν “αξίζει τα διπλάσια από τον Gareth Bale”), δεδομένου ότι ο πελάτης του είχε πολύ μεγαλύτερες από άλλες ομάδες. Ο Pogba… κρατούσε καθυστερήσεις, ο Ferguson έγινε έξαλλος, τον έστειλε να κάνει προπονήσεις μόνος και… στη Juventus που του έδινε ό,τι και η Man United “αλλά τη διάλεξα, γιατί εκεί θα γινόμουν καλύτερος και στο θέμα της τακτικής, που είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ιταλικής λίγκας. Μπορεί να εμπνεύσει τον όποιον μέσο να γίνει ο καλύτερος στον κόσμο. Είπα στον εαυτό μου “Paul η Ιταλία είναι το καλύτερο μέρος για εσένα, για να δείξεις πόσο καλός μπορείς να γίνεις”. Ήξερα πως θα έπαιζα και θα εξελισσόμουν. Θα έπαιρνα τις ευκαιρίες που μου στέρησαν”. Ο Patrice Evra αποκάλυψε χρόνια μετά πως ο Ferguson τον είχε στείλει να μεταπείσει τον Pogba. “Δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Έκλαιγε, γιατί ήξερε πως μπορεί να γίνει καλύτερος από τον Patrick Vieira”, αλλά ένιωθε πως ο Sir δεν θα τον άφηνε ποτέ να ξεπεράσει τα όρια του.

“Δεν γυρίζω στη United, ούτε για όλα τα λεφτά του κόσμου”

Όταν ένιωσε άνετα στην Ιταλία, μίλησε για την περιπέτεια του στην Αγγλία. “Είμαι ανυπόμονος. Ο προπονητής μου με πίστευε, αλλά δεν με χρησιμοποιούσε γιατί όπως έλεγε, ήμουν πολύ μικρός. Μου έλεγε “θα έλθει η ώρα σου”. Αλλά δεν ήλθε ποτέ. Η υπομονή του εξαντλήθηκε “όταν διάλεξε τον full-back Rafael αντί εμού για το κέντρο, όταν δεν υπήρχε άλλος για αυτή τη θέση. Είχα πει στον κόουτς “βάλε με και θα σου δείξω αν είμαι έτοιμος. Και εναντίον της Blackburn, στις 31/12 με άφησε στον πάγκο και έβαλε τον Rafael στο κέντρο, με τον Ju Sung Park. Τότε ήταν που παραιτήθηκα. Λάτρευα τη Manchester United. Ήμουν Mancunian”. Κράτησε το καλύτερο για το τέλος, για τη Repubblica, όπου είπε το 2013 τα εξής.

“Δεν θα επιστρέψω ποτέ στη United, το σύλλογο που μου φέρθηκε με ασέβεια όταν έφυγα πέρυσι. Θυμάμαι ο Sir Alex Ferguson μου τηλεφώνησε, τρεις εβδομάδες αφότου είχα φύγει για την Ιταλία και με κορόιδευε για 25 λεπτά. Αυτό που με εκνεύρισε περισσότερο είναι ότι χρησιμοποίησε τον Paul Scholes, το είδωλο μου. Με έβριζε και επαναλάμβανε ότι δεν ήμουν καλός για την ομάδα. Τότε αποφάσισα ότι δεν θα επιστρέψω ποτέ εκεί, ακόμα και αν μου έδιναν όλα τα λεφτά του κόσμου“. Ναι, εδώ… κολλάει γάντι το “ποτέ μη λες ποτέ” μαζί με πολλά άλλα, βεβαίως, βεβαίως.

Στη Juventus, με την οποία δεσμεύτηκε για τέσσερα χρόνια, είχε δίπλα του τους “Andrea Pirlo, Gianluigi Buffon “και μάθαινα από πραγματικούς πρωταθλητές. Αυτοί οι τύποι είχαν κερδίσει τα πάντα και παρέμεναν ανταγωνιστικοί σε κάθε προπόνηση, όπως ο Marchisio και ο Vidal. Μαθαίνω κάτι νέο, κάθε μέρα. Προσπαθώ να πάρω κάτι από την τεχνική του Marchsio, την επίθεση του Vidal και την εκπληκτική ικανότητα που έχει ο Pirlo στις πάσες“. Ο Buffon δήλωσε για εκείνον μετά τους πρώτους μήνες πως “είναι από τους παίκτες που σε αφήνουν άφωνο. Έπειτα από την τέταρτη προπόνηση, μας είχε εντυπωσιάσει όλους. Θυμάμαι, αναρωτιόμασταν με τα παιδιά “μα καλά, στη Manchester είναι τυφλοί;“.

Πήγε έπειτα από μια αήττητη σεζόν της ομάδας, πράγμα που σήμαινε πως η θέση του δεν ήταν εγγυημένη. Βρήκε τρόπο να την κερδίσει και να την κρατήσει. Το παιχνίδι του ωρίμασε, με τον Antonio Conte να τον χρησιμοποιεί με σύνεση και να προσπαθεί να μην τον “κάψει”. Η αλήθεια είναι πως δεν έγινε άγιος. Έκανε τις παρασπονδίες του -πειθαρχικά παραπτώματα- και ο προπονητής του, του φερόταν αναλόγως. Έγινε αμέσως σημαντικός, γιατί ο Conte ήξερε πως έχει μια Ferrari στα χέρια του, όπως είπε ο Alessio Tacchinardi. Η “αξίνα” -όπως ήταν πια το παρατσούκλι που του έδωσαν οι συμπαίκτες του στη Vecchia Signora- επελέγη για Golden Boy το 2013 (καλύτερος νέος παίκτης της Ευρώπης), για καλύτερος νέος στο World Cup του 2014, πήρε τέσσερα εθνικά πρωταθλήματα, δυο κύπελλα, δυο Supercopp, ενώ τη σεζόν 2014-15 έφτασε έως τον τελικό του Champions League (το 1-3 από την Barcelona).

Τα χρόνια που πέρασε στην Ιταλία έγινε και βασικό μέλος της εθνικής Γαλλίας και ήταν πολλοί εκείνοι που τον ζήτησαν. Αλλά δεν ένιωθε πως είχε κάποιο λόγο να φύγει. Τον περασμένο Ιούνιο η AS Roma του πρόσφερε 30 εκατ. ευρώ, ενώ στο κατόπι του βρέθηκαν οι Paris Saint Germain και η Real Madrid. Όλοι του πρόσφεραν… ψίχουλα μπροστά σε αυτά που πήρε από τη Manchester United. Κατά πολλούς, αξίζει κάθε ευρώ, γιατί είναι ένας ολοκληρωμένος, σύγχρονος μέσος.

Για αυτό και ήταν πολλοί εκείνοι που είχαν εκτιμήσει πως θα γίνει ο πρώτος ποδοσφαιριστής που θα πάρει +100 εκατ. ευρώ! Προφανώς και όταν λέει ο Buffon πως “δεν έχω ξαναδεί παίκτη τόσο καλό, σε αυτήν την ηλικία, τόσο δυνατό, με τη δική του τεχνική που να είναι και ξεχωριστός all round παίκτης” ξέρει κάτι περισσότερο από εσένα. Ο Ιταλός θρύλος εστίασε στη συνήθεια του Γάλλου να κρατά σημειώσεις… με ό,τι έχουν να του πουν οι γύρω του, ως συμβουλές που θα τον κάνουν καλύτερο. Έχει και το δείκτη ευφυΐας που χρειάζεται για να αξιοποιήσει τις πληροφορίες και τεράστιες αθλητικές δυνατότητες.

Τα ΜΜΕ τον σύγκριναν με τον Patrick Vieira. Ο τελευταίος διευκρίνισε ότι “είναι πιο επιθετικός. Εγώ ήμουν πιο πολύ αμυντικογενής“. Μάλλον εκείνος ευνοείται από τη δύναμη στα σουτ. Τα γνωστά PogBoom!

Είναι πολύ καλός στην πρώτη επαφή και έχει κάνει πολλούς αμυντικούς να φαίνονται… χαζοί, έχει εμπλουτίζει πολύ τους τρόπους που έχει για να περάσει τον προσωπικό του αντίπαλο, ενώ έχει δουλέψει και στο μοίρασμα της μπάλας, στοιχείο που ξεκίνησε να δουλεύει με τον Paul Scholes, όταν ήταν και οι δύο στο Old Trafford. Εν ολίγοις, όπως είπε ο Pirlo “τα έχει όλα, φυσική κατάσταση, τεχνική και βλέπει το γκολ. Είναι τέλειος. Μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς της εποχής του“. Πριν σε αφήσω, να σου πω ότι στο ταξίδι του στο Manchester, για να ολοκληρώσει την επιστροφή, δεν ήταν μόνος. Τον συνόδευε η supermom του, η οποία υπερηφανεύεται πως είναι η πηγή έμπνευση του… παιδιού, ως προς τις ατελείωτες αλλαγές που κάνει στα μαλλιά του. Εκείνη τον δίδαξε… και μάλλον εκείνη είναι η μόνη που τον απολαμβάνει.