apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Το ΑΠΟΕΛ έκανε όλους τους Έλληνες περήφανους αφού όρθωσε το ανάστημα του για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο Βελιγράδι. Αυτή τη φορά η πρόκριση μπορεί να χαρακτηριστεί ιστορική αφού η πιο γλυκιά ήττα μας φέρνει στους ομίλους του Europa League. Παράλληλα το όνειρο για συμμετοχή στους ομίλους του Champions League παραμένει ζωντανό και όλοι αναμένουμε με αγωνία την κλήρωση της Παρασκευής. Η πρόκριση ήρθε μέσα από μια τιτάνια προσπάθεια αφού παρά το ότι βρεθήκαμε πίσω στο σκορ από τα πρώτα λεπτά οι παίκτες μας ξεπέρασαν τις δυσκολίες και στο τέλος αν μας ήθελε η τύχη ίσως πετυχαίναμε και κάποιο γκολ.
Το πλάνο του Γιοβάνοβιτς δούλεψε σε μεγάλο βαθμό αφού η πίεση που εξάσκησαν οι Σέρβοι αντιμετωπίστηκε σωστά στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Παρά το ότι στα τελευταία λεπτά μείναμε με δέκα παίκτες λόγω αποβολής του Μπρούσερ, κρατήσαμε το σκορ έχοντας σαν φύλακα άγγελο τον Χιώτη.
Το αρχικό σχήμα του προπονητή μας επιφύλαξε εκπλήξεις αφού οι Μιχαήλ και Πίντο έμειναν στον πάγκο και τη θέση τους πήραν οι Σατσιάς και Ζεβλάκοφ. Το ξεκίνημα δεν μπορούσε να ήταν χειρότερο για την ομάδα μας αφού στην πρώτη επίθεση των Σέρβων βρεθήκαμε πίσω στο σκορ. Ήταν το 3 ο λεπτό όταν μετά από μια σέντρα η μπάλα κατέληξε στο ύψος του δεύτερου δοκαριού όπου ο Μορέιρα με ένα αναιμικό πλασέ βρήκε τους Πουρσαϊτίδη και Χίωτη εκτός θέσης και έκανε το 1-0. Η εξέλιξη αυτή φάνηκε να επηρεάζει τους παίκτες μας αφού οι γηπεδούχοι εξάσκησαν έντονη πίεση. Ευτυχώς για μας η πίεση αυτή δεν έφερε ουσιαστικό αποτέλεσμα και με την πάροδο του χρόνου η ομάδα μας άρχισε να λειτουργεί πιο σωστά.
Το ΑΠΟΕΛ επιχείρησε και μπόρεσε να επιτεθεί και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για το γκολ αλλά ήταν άτυχο. Και αυτό γιατί στην πρώτη καλή ευκαιρία στο 28′ η μπάλα δεν έκανε το χατίρι του Μπρούσερ αφού κατέληξε στο δοκάρι. Παρά τα κενά που υπήρχαν στη δεξιά πλευρά και το κενό που υπήρχε λόγω της απουσίας του Πίντο φτάσαμε άλλες δυο φορές πολύ κοντά στο γκόλ.
Η πίεση που εξασκήθηκε στους κεντρικούς αμυντικούς της Παρτιζάν έφερε τον Ζεβλάκοφ στο 44′ μόνο απέναντι από τον τερματοφύλακα αλλά το σουτ του ήταν απελπιστικά άστοχο. Με αυτά τα δεδομένα και με την ομάδα μας όχι μόνο να ισορροπεί αλλά και να ελέγχει το αγώνα, οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια.
Το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου ήταν παρόμοιο με αυτό του πρώτου αφού η Παρτιζάν επιδίωξε το δεύτερο γκολ που θα έφερνε τον αγώνα στα ίσα. Τα πρώτα 20 λεπτά ήταν δύσκολα και χρειάστηκαν δυο σωτήριες επεμβάσεις του Χιώτη για να κόψουμε τη φόρα των αντιπάλων. Με το πέρασμα το χρόνου η μεσοαμυντική γραμμή λειτούργησε σωστά ενώ ρόλο έπαιξε και η είσοδος του Πίντο στη θέση του Ζεβλάκοφ.
Τα τελευταία δέκα λεπτά έμοιαζαν με αιώνας για όλους αφού παρά το ότι δεν δημιουργήθηκε η κλασσική ευκαιρία για την Παρτιζάν ο αγώνας ήταν ακατάλληλος για καρδιακούς. Στο 89’ο Μπρούσερ αναγκάστηκε να ανατρέψει τον Μορειρα και ο Ιταλός διαιτητής τον έστειλε στα αποδυτήρια. Στα λίγα λεπτά που απέμειναν η ομάδα αμύνθηκε σωστά και το τελικό σφύριγμα έκανε τους απανταχού αποελίστες τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο.
Από την ομάδα μας δεν υστέρησε κανείς αλλά ιδιαίτερα μνεία πρέπει να γίνει και πάλι για τον Χιώτη όπως επίσης για τους Κόντη, Χατζί και Μοράις.
ΑΠΟΕΛ
Χιώτης, Πουρσαϊτίδης, Χατζί, Κόντης, Μπρούσερ, Σατσιάς, Μοράις, Κοσόφσκι (85′ Αλεξάνδρου), Χαραλαμπίδης (90′ Ζόρζε), Μιροσάβλιεβιτς, Ζεβλάκοφ (65′ Πίντο)
