Ομόνοια Vs ΑΠΟΕΛ 3-4

Η απόλυτη δικαίωση έστω και καθυστερημένα. Ένα παθιασμένο ΑΠΟΕΛ με απίστευτες ψυχικές δυνάμεις πέτυχε αυτό που για πολλούς έμοιαζε ακατόρθωτο. Η νίκη επί της Ομόνοιας με 3-4 και ο τρόπος που ήρθε θα μείνει για πολλά χρόνια χαραγμένη στην μνήμη όσων βρέθηκαν στο ΓΣΠ το βράδυ της 4ης Μαίου. Το γήπεδο ήταν ασφυκτικά γεμάτο από τους κομουνιστές που δήλωναν σίγουροι για τη νίκη και τους πανηγυρισμούς, ενώ ο κόσμος του ΑΠΟΕΛ δεν ξεπερνούσε τις 4 χιλιάδες. Ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες όμως το ΑΠΟΕΛ ήταν η ομάδα που ήξερε τι ήθελε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και στο τέλος πήρε αυτό που άξιζε.

Το πρώτο ημίχρονο ήταν μέτριο με τις δυο ομάδες να πετυχαίνουν από ένα γκολ και να φτιάχνουν από μια καλή ευκαιρία. Το δεύτερο ημίχρονο πρόσφερε φοβερές συγκινήσεις και την υπέρτατη ηδονή για τους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ που βρέθηκαν μέσα σε λίγα λεπτά από την κόλαση στον παράδεισο. Το 2-1 υπέρ των πρασίνων έγινε μέσα σε 6 λεπτά 2-4 και κάπου εκεί ο αγώνας είχε κριθεί.

Ο Λεμονής είχε τις γνωστές απουσίες των Γεωργίου, Αγαθοκλέους και Μούσιτς ενώ κανονικά το παρών τους έδωσαν οι Ουζουνίδης και Μαλέκος. Στα δύο άκρα παρατάχθηκαν οι Χαραλάμπους και Ηλία, ενώ τα ατομικά μαρκαρίσματα των Ράουφμαν και Κοντολεύτερου ανέλαβαν οι Οκκαρίδης και Δασκαλάκης αντίστοιχα. Στο κέντρο Σατσιάς και Πέτρου είχαν περισσότερο την προσοχή τους στα ανασταλτικά τους καθήκοντα με τον Χαραλαμπίδη σε ρόλο οργανωτή και τους Μαλέκο και Στιπάνοβιτς να παίζουν προωθημένοι.

Ο αγώνας ξεκίνησε με δύναμη και από τις δύο ομάδες αφού τα ασφυκτικά και δυνατά μαρκαρίσματα ήταν στην ημερήσια διάταξη. Το ΑΠΟΕΛ έδειξε από τα πρώτα λεπτά αποφασισμένο αφού στις κινήσεις των ποδοσφαιριστών διακρινόταν το πάθος και η θέληση. Σχετικά νωρίς ήρθε και το γκολ που έστειλε τα πρώτα μηνύματα στην απέναντι πλευρά. Στο 12′ μετά από εκτέλεση κόρνερ του Μαλέκου ο Ουζουνίδης καλά τοποθετημένος έστειλε την μπάλα στα δίκτυα και τους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ στους εφτά ουρανούς. Πριν προλάβουν να κοπάσουν οι πανηγυρισμοί ήρθε η ισοφάριση και η ανώμαλη προσγείωση. Στο 17′ σε μια φάση που έμοιαζε ακίνδυνη ο Καϊάφας βρέθηκε στο ύψος της μεγάλης περιοχής και με γυριστό σουτ έστειλε τη μπάλα στα δίκτυα του Μορφή.

Το 1-1 επανέφερε τις ισορροπίες στον αγώνα και οι δύο ομάδες έριξαν και πάλι την προσοχή τους στην εξουδετέρωση των αντιπάλων με αποτέλεσμα να γίνονται πολλά λάθη στο χώρο του κέντρου και τους επιθετικούς να μην μπορούν να τροφοδοτηθούν σωστά. Παρόλα αυτά οι δύο ομάδες δημιούργησαν από μια καλή ευκαιρία με σουτ των Καϊάφα και Σατσιά. Στο διάστημα μέχρι και την λήξη του πρώτου ημιχρόνου το ΑΠΟΕΛ κατάφερε να κρατήσει τον Ράουφμαν μακριά από την εστία του Μορφή, ενώ οι Πέτρου και Σατσιάς έκαναν πολύ καλή δουλειά με τα μαρκαρίσματα στο χώρο του κέντρου. Επιθετικά όμως υπήρχαν κενά αφού ο Στιπάνοβιτς ήταν μόνος μπροστά αφού ο Μαλέκος αναγκαζόταν αρκετά συχνά να επιστρέφει πίσω για να πάρει μπάλα. Αν σε αυτό προσθέσουμε και το ότι δεν υπήρξαν οι απαραίτητες βοήθειες από τα άκρα μπορεί κάποιος να σκιαγραφήσει την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου.

Όλα άλλαξαν στο δεύτερο ημίχρονο αφού το ΑΠΟΕΛ ήταν η ομάδα που από την αρχή μπήκε δυνατά και ήταν καλύτερο από την Ομόνοια. Η είσοδος του Βακουφτσή στο 51′ άλλαξε το ισοζύγιο των δυνάμεων αφού με ένα άκρως επιθετικό σχήμα αλλά και με περισσότερους παίκτες μεσοεπιθετικά πίεσε την Ομόνοια. Ηκωλοφαρδία της Ομόνοιας όμως έκανε και πάλι την εμφάνιση της αφού στο 64′ εκεί που όλα έδειχνα να κυλούν υπέρ του ΑΠΟΕΛ δεχτήκαμε και δεύτερο γκολ. Μετά από λάθος του Μαλέκου ο Νικολάου έδωσε στον Κοντολεύτερο που έδωσε έτοιμο γκολ στον Ράουφμαν που έκανε το 2-1.

Το γκολ της Ομόνοιας όχι μόνο δεν επηρέασε αλλά πείσμωσε τους παίκτες του Λεμονή που συνέχισαν να έχουν την υπεροχή και να μην πτοούνται από τα εις βάρος τους δεδομένα. Και ενώ ο Λεμονής ετοιμαζόταν να αποσύρει τον Μαλέκο που έδειχνε να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα ήρθε η ισοφάριση για να ανατρέψει και πάλι τα δεδομένα. Μετά από πάσα του Στιπάνοβιτς οΜαλέκος βρέθηκε σε θέση βολή και αφότου απέφυγε 2 αμυντικούς πλάσαρε τον Μπράσας για να κάνει
το 2-2.

Η συνέχεια ήταν ονειρική αφού οι παίκτες του Λεμονή έκαναν ότι ήθελαν μέσα στο γήπεδο ενώ οι κινέζοι τα είχαν εντελώς χαμένα. Όταν μετά από πέντε λεπτά ήρθε και το τρίτο γκολ όλοι άρχισαν να συνειδητοποιούν πως η νίκη θα ερχόταν με το έτσι θέλω. Μετά από εντυπωσιακή ενέργεια του Ηλία και ωραίο συνδυασμό με τον Βακουφτσή ο τελευταίος βρέθηκε σε θέση βολής και με υποδειγματικό πλασέ έκανε το 2-3. Το κοντράστ συναισθημάτων ήταν απίστευτο και οι πανηγυρισμοί παικτών και οπαδών δεν περιγράφονται.

Στην επόμενη επίθεση έγινε το 2-4 και η κερκίδα του ΑΠΟΕΛ κόντεψε να εκραγεί ενώ από την απέναντι πλευρά κινέζοι, τούρκοι και κάθε λογής αλλόθρησκοι κοιτούσαν απορημένοι. Ο Χαραλαμπίδης έκανε μια επέλαση από τα δεξιά και την κατάλληλη στιγμή σέντραρε στονΣτιπάνοβιτς που με κεφαλιά-βολίδα κάρφωσε τον Μπράσας.

Η Ομόνοια προσπάθησε να αντιδράσει αλλά όπως και σε όλη τη διάρκεια του αγώνα οι όποιες κινήσεις επιχειρούσε ήταν σπασμωδικές. ΟΘεοδότου που προκαλούσε συνεχώς ρήγματα στο πρώτο ημίχρονο, μαρκαρίστηκε σωστά στη συνέχεια, ο Καιάφας πέρασε δύσκολο βράδυ με τον Πέτρου έτσι η Ομόνοια κόπηκε στα δύο.

Το γκολ του Κοντολεύτερου στο 85′ έβαλε προσωρινά την Ομόνοια ξανά μέσα στον αγώνα αλλά μόνο θεωρητικά αφού οι παίκτες του ΑΠΟΕΛ κράτησαν τη μεγάλη νίκη με νύχια και με δόντια. Το τελικό σφύριγμα του Καϊλή βρήκε παίκτες και οπαδούς να πανηγυρίζουν μια σπουδαία νίκη επί ενός αντιπάλου που απέδειξε και στην πράξη πως δεν αξίζει το πρωτάθλημα.

Τα συναισθήματα όλων μας ήταν και είναι ανάμεικτα αφού σωστά επικρατεί η άποψη πως χαρίσαμε αυτό που ήταν δικό μας στον αχάπαρο και την παρέα του. Η πίκρα επισκιάστηκε προσωρινά με την απέραντη χαρά της νίκης αλλά τα γιατί των προηγούμενων εβδομάδων επανέρχονται βασανιστικά στο μυαλό μας. Οι παίκτες και ο προπονητής του ΑΠΟΕΛ αξίζουν τα συγχαρητήρια όλων μας γιατί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες όσο πριν αλλά και κατά την διάρκεια του αγώνα μπόρεσαν να ορθώσουν το ανάστημα τους και να δείξουν την πραγματική τους αξία.

Στερήσαμε από τους κινέζους (ίσως και προσωρινά) την χαρά της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος ενώ με τη νίκη αυτή σφραγίζουμε εκτός απρόοπτου την τρίτη θέση που ίσως αποδειχθεί προνομιούχα. Το πιο σημαντικό από όλα όμως είναι ότι οι παίκτες έπαιξαν μετά από καιρό όπως τους θέλει ο κόσμους να παίζουν και όπως το απαιτεί η ιστορία της ομάδας. Παράλληλα έστειλαν το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση πως το μόνο πράγμα που χρειαζόμαστε την Τετάρτη στο κύπελλο είναι λίγη τύχη.

Από το ΑΠΟΕΛ δεν υπήρξε κανένας που να μην έδωσε όλες του τις δυνάμεις ξεχώρισαν όμως οι Σατσιάς, Χαραλαμπίδης (β’ ημίχρονο), Μαλέκος και Ηλία.

ΑΠΟΕΛ:
Μορφής, Μ. Ηλία, Χ. Χαραλάμπους (51′ Βακουφτσής), Δασκαλάκης, Πέτρου, Ουζουνίδης, Σατσιάς, Οκκαρίδης, Χαραλαμπίδης, Μαλέκκος (80′ Κλ. Αλεξάνδρου), Στιπάνοβιτς (90′ Ν. Αλεξάνδρου).