Η ομάδα μας για ακόμα μια φορά και σε ένα ακόμα ντέρμπι φώναξε παρών και η κορυφή του βαθμολογικού πίνακα πλέον μας ανήκει. Μπορεί να συγκατοικούμε με το παράρτημα του άχρηστου αλλά αυτό έχει πολύ λίγη σημασία. Το ΑΠΟΕΛ πιο έτοιμο και πιο μυαλωμένο κέρδισε για δεύτερη φορά φέτος τον μεγάλο του αντίπαλου έχοντας σαν πρωταγωνιστή τον Νεκτάριο Αλεξάνδρου. Πέραν του ότι ήταν ο χρυσός σκόρερ ήταν κορυφαίος παίκτης που με την ενέργεια του στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου άφησε τον αντίπαλο με δέκα παίκτες λόγω αποβολής του Ντικουμάνα.
Οι πράσινοι διαμαρτύρονται άδικα και υπερβολικά για τη διαιτησία του Τρύφωνος αφού μόνον έτσι μπορούν να καλύψουν τις αδυναμίες τους και τη γλωσσοδιάρροια των τελευταίων ημερών. Μπορεί στο δεύτερο ημίχρονο να είδαμε πολλά λανθασμένα σφυρίγματα αλλά αυτά γίνονταν εις βάρος της ομάδας μας. Και όλα αυτά γιατί στο ημίχρονο ο Τζιοβάννης και η παρέα του απείλησαν τον διαιτητή ότι θα τον καταστρέψουν γιατί είχε τα κότσια να αφήσει με δέκα παίκτες την ομάδα τους.
Ο αγώνας ήταν μέτριος αφού κυριάρχησε το άγχος και ο φόβος των δυο ομάδων να μην βρεθούν πίσω στο σκορ αφού γνώριζαν και την ισοπαλία της Ανόρθωσης στην Πάφο. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς παρέταξε το αναμενόμενο σχήμα και με τον διάταξη 4-5-1 επιχείρησε να αιφνιδιάσει την Ομόνοια από τα άκρα. Στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα μας έδειχνε να πατά καλύτερα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, να έχει την κατοχή αλλά να μην μπορεί να φτάσει με αξιώσεις στην περιοχή του Γιωργαλλίδη.
Ο Μιροσάβλιεβιτς δεν μπορούσε να ελευθερωθεί και να βοηθήσει στις επιθετικές προσπάθειες ενώ και από τα άκρα ο αντίπαλος έκλεισε τους διαδρόμους με αποτέλεσμα οι Νεκτάριος, Μπίδης και Κόστα να δυσκολεύονται. Τα ίδια περίπου ίσχυσαν και στη δική μας πλευρά αφού ο Πουρσαϊτίδης περιόρισε πλήρως τον Αλωνεύτη όπως επίσης και ο Χάτζι τον Χριστοφή.
Παρόλα αυτά ήταν το ΑΠΟΕΛ που δημιούργησε και έχασε μια κραυγαλέα ευκαιρία στο 43′ όταν ο Μιχάηλ βρέθηκε μόνος απέναντι από τον Γιωργαλλίδη αλλά ο τελευταίος απέκρουσε σωτήρια το πλασέ του. Στην επόμενη φάση το παράρτημα έμεινε με 10 παίκτες όταν ο Ντικουμάνα αντίκρισε δεύτερη κίτρινη. Ήταν μια φάση στο κέντρο του γηπέδου όπου ο Αλεξάνδρου πρόλαβε και με κεφαλιά κέρδισε την μπάλα και ο αντίπαλος δεν μπόρεσε να αλλάξει πορεία και τον χτύπησε βίαια (του έγιναν ραφές στο κεφάλι). Ο Ντικουμάνα έμεινε και αυτός στο έδαφος για να αποσοβήσει το μοιραίο αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Το σφύριγμα της λήξης βρήκε τους ομονοιάτες να διαμαρτύρονται και να επιχειρούν με κάθε τρόπο και κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας να επηρεάσουν το διαιτητή. Η τακτική του δούλεψε σε κάποιο βαθμό αλλά δεν ήταν αρκετή. Και αυτό γιαί στο 59′ η ομάδα μας πέτυχε το γκολ που ήθελε όταν ο Μιροσάβλιεβιτς συνδυάστηκε ωραία με τον Αλεξάνδρου και ο τελευταίος με πλασέ έστειλε την μπάλα στα δίκτυα (προηγουμένως χτύπησε στο χέρι του Πλετς).
Το 0-1 έγειρε ακόμα περισσότερο την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας μας αφού ο αντίπαλος θα έπρεπε να ανοιχτεί ακόμα περισσότερο για να ανατρέψει τα δεδομένα. Ο Νεκτάριος έφτασε πολύ κοντά και σε δεύτερο γκολ σε μια πανομοιότυπη φάση λίγα λεπτά αργότερα αλλά το σουτ του ήταν άστοχο.
Η ομόνοια στο διάστημα αυτό πραγματοποίησε δυο αλλαγές οι οποίες σε συνδυασμό με το σπρώξιμο του Τρύφωνος τη βοήθησαν να εξασκήσει την πίεση που ήθελε. Στο 73′ η τύχη μας έκλεισε το μάτι όταν η μπάλα σταμάτησε στο κάθετο δοκάρι του Χιώτη και στη συνέχεια σε νέο πλασέ ο Μπρούσερ έδιωξε πριν αυτή περάσει στα δίκτυα.
Ο Γιοβάνοβιτς επιχείρησε και σε κάποιο βαθμό κατάφερε να δώσει βοήθειες από το πάγκο βάζοντας τον Πίντο στη θέση του Χαραλαμπίδη σε μια προσπάθεια να φρεσκάρει τη μεσαία γραμμή. Η επόμενη κίνηση ήταν στο 83′ με την είσοδο του Κοσόφσκι στη θέση του Κόστα που και αυτή με τη σειρά της βοήθησε στο να ελέγξουμε τον αγώνα και να μην αφήσουμε τον αντίπαλο να δημιουργήσει ευκαιρία.
Η πεντάλεπτη καθυστέρηση είχε αρκετά νεύρα από τους πράσινους που δεν μπορούσαν να δεχτούν τη νέα ήττα αλλά το τελικό σφύριγμα έστειλε την ομάδα μας στην κορυφή.
ΑΠΟΕΛ
Χιώτης, Πουρσαιτίδης, Χατζί, Μπρούρσερ, Κόντης, Μοράις, Μιχαήλ, Κόστα(83′ Κοσόφσκι), Χαραλαμπίδης(76′ Πίντο), Αλεξάνδρου, Μιροσάβλεβιτς (94′ Σεγκιρί)
Κίτρινες: Μοραίς, Πουρσαϊτίδης, Μιροσάβλιεβιτς, Κόστα