Οι ηθικοί αυτουργοί

Πριν μερικές εβδομάδες διερωτήθηκα αν έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν ότι ο τρόπος με τον οποίο διοικούν τον ΑΠΟΕΛ μας έχει οδηγήσει σε ένα τρομερό αγωνιστικό και οικονομικό αδιέξοδο.

Αναφέρομαι σε αυτούς που έχουν ακόμα το θράσος να περιφέρονται άσκοπα και προκλητικά μέσα στον αγωνιστικό χώρο πριν την έναρξη κάθε αγώνα. Είναι από τέτοιες συνήθειες και σημειολογία που καταλαβαίνει κανείς ότι οι Πετρίδης και Ηλιάδης έχουν χάσει κάθε μέτρο και έχουν παρεξηγήσει το ρόλο τους.

Όσο άδικο και αν μπορεί να θεωρηθεί, λόγω των έξι συνεχόμενων πρωταθλημάτων, η εικόνα του ΑΠΟΕΛ στον αγώνα με τη Δόξα έχει προϊστορία και ηθικούς αυτουργούς. Έχει ως αιτία τον τρόπο με τον οποίο η διοίκηση λειτουργεί αφού νομίζει ότι είναι σε θέση να κρίνει την καταλληλότητα προπονητών, ποδοσφαιριστών και τεχνικών διευθυντών.

Το μοντέλο με το οποίο διοικούν δεν είναι κλινικά νεκρό όπως γράφει το site εδώ και ένα χρόνο.

Μας έχουν αποσυνδέσει και από το μηχάνημα υποστήριξης απλά υπάρχει άρνηση να το δεχτούμε. Ο ΑΠΟΕΛ δεν μπορεί να συνεχίσει με αυτό τον τρόπο. Χρειαζόμαστε το συντομότερο ανθρώπους που να καταλαβαίνουν από ποδόσφαιρο και οι οποίοι θα ξεκινήσουν το χτίσιμο μια νέας ομάδας.

Η παρουσία ατόμων όπως ο Σάμπουριτς στον Αρχάγγελο είναι πλέον συνειδητό έγκλημα αλλά η μεγαλύτερη έγνοια πλέον δεν είναι οι αχυράνθρωποι της διοίκησης αλλά ποιος και με ποια κριτήρια θα αποφασίσει τα άτομα που θα στελεχώσουν τις θέσεις κλειδιά στην προσπάθεια που πρέπει να ξεκινήσει το συντομότερο.

Εννοείται ότι μια από τις πολλές παραδοχές που πρέπει να γίνουν είναι ότι αυτό το έκτρωμα που βλέπουμε εδώ και μήνες δεν έχει καλές πιθανότητες για κατάκτηση του πρωταθλήματος.