Οι φούρποι και τα διλήμματα τους

Τα όσα διαδραματίζονται τους τελευταίους μήνες στα ενδότερα του ΑΠΟΕΛ δεν πρέπει να προκαλούν έκπληξη σε κανέναν ή τουλάχιστον σε όσους γνωρίζουν την κουλτούρα της ομάδας και τον τρόπο διαχείρισης που επιθυμεί η διοίκηση Πετρίδη.

Η ατεκμηρίωτη παραμονή Τραμετσάνι μετά τον τελικό κυπέλλου που με την έναρξη της φετινής χρονιάς οδήγησε στην απόλυση του, η άψε σβήσε επιλογή Ντολ και εσχάτως η υπόθεση Χατζηλούκα έχουν τη σφραγίδα της διοίκησης.

Πρόκειται για αποφάσεις με προεκτάσεις αφού καθόρισαν και τη στελέχωση του ρόστερ που αφορούσε μεταξύ άλλων και την εγκληματική όπως προκύπτει αποδόμηση και τελικώς παραχώρηση του Ζαχίντ.

Επικοινωνιακά η διοίκηση αρέσκεται να τονίζει ότι τα πάντα πλέον ελέγχονται και αποφασίζονται από τον Τέτι αλλά είναι κοινό μυστικό ότι κάποιες αποφάσεις κοινοποιούνται ακόμα και σε αυτόν.

Μια άλλη πτυχή είναι ότι ενώ όλοι θέλουν τη διοίκηση να μην παρεμβαίνει σε θέματα που αφορούν επιλογές προπονητών ή και παικτών ταυτόχρονα απαιτούν διαχρονικά να παρεμβαίνει προκειμένου να προσλαμβάνει ή και να απολύει.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η διοίκηση κρίνει ότι ο Ντολ δεν μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς κάτι που φυσικά έχει προεκτάσεις και στον Τέτι. Οι φούρποι της διοίκησης κρίνουν ότι με την προσθήκη του δικού τους (Χατζηλούκα) θα διορθωθεί η κατάσταση αλλά ο Γερμανός και ο Ιταλός διαφωνούν.

Πάντως στην περίπτωση του Μοράις κατάφεραν να γίνει το δικό τους στέλνοντας τον Πορτογάλο στα δεύτερα. Αυτό φυσικά έγινε εφικτό γιατί και ο Πετρίδης δεν είχε σοβαρές ενστάσεις.