Ο Τζίμι ο Φλόιντ ο Χάσελμπαϊνκ

Υπάρχει η συνομοταξία των αγαπημένων ποδοσφαιριστών που ποτέ δεν έγιναν τοπ ονόματα και αδικήθηκαν από την σχετικά λίγη δημοσιότητα που πήραν. Ένας τέτοιος είναι ο Τζίμι Φλόιντ Χάσελμπαϊνκ. Ο Σουριναμέζος επιθετικός φόρτωνε τις αντίπαλες εστίες με γκολ και ήταν στις καρδιές πολλών εξ ημών στο δεύτερο μισό των 90s, αλλά και στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Είτε με τα χρώματα της Μποαβίστα, είτε με αυτά της καλτ Λιντς των late 90s (μιας ομάδας με τρομερές μορφές που της αξίζει κάποιο αφιέρωμα), είτε με την συμπαθή ακόμα Τσέλσι (προ-Αμπράμοβιτς) με Τζόλα-Πογιέτ-Γκούντγιονσεν το κάτι παραπάνω από τίμιος και συμπαθής φορ ήξερε να βάζει την μπάλα στο πλεκτό.

Δεν ξέρω γιατί είχα αδυναμία σε αυτόν τον παίκτη. Δεν έπαιξε ποτέ σε ομάδα που υποστήριζα, αλλά πάντα του είχα συμπάθεια. Μια που είμαι και αρκετά φυσιογνωμιστής, μου άρεσε αυτή η σοβαρότητα, το no-shit attitude (που λέμε στο χωριό μου). Τον έβλεπες και έλεγες ότι πιστεύει πως κάνει την πιο σημαντική δουλειά του κόσμου και πρέπει να την κάνει καλά. Και την έκανε. Γρήγορος, δυνατός, με βρωμόσουτ αλλά και τεχνικά τελειώματα, ο Τζίμι ήταν λίρα εκατό για τις ομάδες που έπαιζε βάζοντας εξαιρετικές γκολάρες

Τα χρόνια πέρασαν, εμείς μεγαλώσαμε, ο Τζίμι σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Ο αστικός μύθος λέει ότι οι καλοί προπονητές είναι συνήθως πρώην αμυντικοί ή αμυντικογενείς παίκτες. Αρκεί όμως να είσαι σοβαρός και απ” ό,τι φαίνεται να κόβει το μυαλό σου. Ο Χάσελμπαϊνκ ξεκίνησε από το Βέλγιο την προπονητική του καριέρα και μετά πήγε στην Μπάρτον Άλμπιον. Την πήρε στην League Two, την έβγαλε πρώτη και την ανέβασε στην League One για πρώτη φορά στην ιστορία της. Μετά από 20 παιχνίδια την έχει κι εκεί πρώτη και την αφήνει στην καλύτερη κατάσταση. Την αφήνει γιατί ήρθε η πρόταση από την ΚΠΡ, ζήτησε από την ομάδα του άδεια να συζητήσει και τελικά δεν μπορούσε να πει όχι σε μια ομάδα με ιστορία και φοβερό κόσμο, αλλά και τραγελαφικό διοικητικό παρελθόν. Την παίρνει 11η στην Τσάμπιονσιπ με την ελπίδα να τη φέρει ξανά στην Πρέμιερ. Εμείς είμαστε μαζί του

Αυτοί που όμως θα πρέπει να χτυπούν το κεφάλι τους είναι οι οπαδοί της Πορτ Βέιλ. Με τον Χάσελμπαϊνκ να δείχνει ότι το έχει, το γεγονός ότι η ομάδα τους δεν τον προσέλαβε ως προπονητή το 2013 αποδεικνύεται μεγάλο λάθος. Ειδικά για τον λόγο που αυτό έγινε όπως παραδέχτηκε ο ιδιοκτήτης της ομάδας. «Ο Τζίμι ήταν ο ιδανικός προπονητής για εμάς, αλλά η Πορτ Βέιλ δεν ήταν η ιδανική ομάδα γι” αυτόν. Το 99% των οπαδών μας είναι καταπληκτικοί, αλλά υπάρχει μια μικρή μερίδα που δεν μπορεί να ελεγχθεί και μας προκαλεί προβλήματα». Ήταν εκείνη η χρονιά όταν και η ομάδα δέχτηκε επίπληξη για τη ρατσιστική συμπεριφορά μερίδας οπαδών της. Ο ιδιοκτήτης Νόρμαν Σμέρθγουειτ φοβήθηκε να κάνει το βήμα παραπάνω. «Θα έπρεπε ο καημένος να ανέχεται τις κλασικές βρισιές που ακούει κάθε προπονητής, συν τις βρισιές επειδή είναι μαύρος» δήλωσε πριν μερικές μέρες προκαλώντας αντιδράσεις. Το να προστατεύεις έναν άνθρωπο (που πιθανότατα δεν θα το θέλει ο ίδιος) κάνοντας ουσιαστικά διάκριση εις βάρος του, είναι σαν να δικαιώνεις τους (έστω και λίγους) καμένους οπαδούς σου.