Η συνέχεια που είναι και τρομερά απαιτητική θα δείξει κατά πόσο οι παίκτες και ο προπονητής έχουν πάρει το μάθημα τους και δεν θα δούμε ξανά ή καλύτερα σύντομα τη χαλαρότητα με την οποία ο ΑΠΟΕΛ προσέγγισε τους αγώνες με τη Γιαγκ Μποις και τον Εθνικό Άχνας.
Τα όσα είδαμε στον αγώνα πρωταθλήματος ήταν εντυπωσιακά από κάθε άποψη. Δεν θυμάμαι ποτέ καμία ομάδα τα τελευταία δέκα χρόνια να έχει δημιουργήσει τόσες κλασικές ευκαιρίες αλλά και να φτάνει με τόση ευκολία σε θέση βολής. Ίσως ούτε μέσα στο Ντόνεσκ ή παλαιότερα στην Μαδρίτη με την Ατλέτικο να μην είχαν δημιουργηθεί τόσες ευκαιρίες …
Διάβαζα κάπου ότι η προβληματική εικόνα του ΑΠΟΕΛ στον αγώνα με τον Εθνικό Άχνας σχετίζεται με την αδυναμία του Κρίστιανσεν και των παικτών να μεταβούν ομαλά από το Europa League στο πρωτάθλημα. Δεν νομίζω να ισχύει αυτό αφού και στους δυο θεσμούς είδαμε έναν επιπόλαιο ΑΠΟΕΛ ο οποίος αδυνατούσε να λειτουργήσει σωστά. Αυτό έγινε για διαφορετικούς λόγους είτε αγωνιστήκαμε με βασικούς είτε με rotation. Ήταν επίσης δυο αγώνες όπου αγωνιστήκαμε σε φυσικό αλλά και συνθετικό χλοοτάπητα.
Είναι για αυτό που ο βασικός λόγος της συνολικής προβληματικής παρουσίας εστιάζεται στη χαλαρότητα με την οποία προσέγγισαν τον αγώνα και που έκανε δύσκολο να ακολουθηθεί το πλάνο όπως το σχεδίασε η τεχνική ηγεσία.
Εννοείται ότι υπάρχουν και ειδικοί λόγοι. Ο Καρλάο δίνει στην ομάδα τη σιγουριά, ταχύτητα, κάλυψη χώρων και οντότητα που δεν μπορεί να δώσει άλλος κεντρικός αμυντικός. Ο Αρτυματάς είναι ένας παίκτης που μπορεί να δώσει συγκεκριμένα πράγματα στην ομάδα αλλά και που δυσκολεύεται αφάνταστα όταν έχει απέναντι του μια ομάδα που αναπτύσσεται με γρήγορες κάθετες μπαλιές.
Πλέον ο προπονητής μας πρέπει να καταστρώσει το πλάνο για το πως θα κερδίσει την πρώην του ομάδα. Ένα σοβαρό δίλημμα που θα έχει είναι τους παίκτες που θα επιλέξει για τα δυο άκρα της μεσαίας γραμμής, η απόδοση των οποίων θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και την μεσοεπιθετική λειτουργία της ομάδας.
Η περίπτωση του Αλωνεύτη είναι αυτή που λογικά προκαλεί τα μεγαλύτερα διλήμματα. Στον αγώνα με την Άχνα έδειξε ότι μπορεί να ανταποκριθεί με ιδανικό τρόπο περισσότερο από ένα μισάωρο που πιθανών να νόμιζαν αρκετοί από εμάς ότι κρατούν οι δυνάμεις του. Τίθεται θέμα όμως και για το ποιος είναι η εναλλακτική επιλογή.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Κρίστιανσεν γουστάρει τον Βάντερ αφού τον προτιμά σε βαθμό που η λαϊκή απαίτηση για χρησιμοποιήσει του Αλωνεύτη πηγάζει ως ένα βαθμό και από την ξεκάθαρη προτίμηση στον Βραζιλιάνο. Προτίμηση την οποία ο Βάντερ δεν τεκμηριώνει.
Διανύουμε επίσης μια χρονική στιγμή όπου και ο Γιαννιώτας δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση οπότε η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη αφού ο Ελλαδίτης είναι φτιαγμένος για αγώνες όπως αυτόν του Σαββάτου.