apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Δεν πρέπει να προκαλούν έκπληξη τα όσα συμβαίνουν στον ΑΠΟΕΛ. Απεναντίας οι χτεσινές αποχωρήσεις άργησαν να γίνουν ενώ εντύπωση μου προκαλεί και το ότι ο Σατσιάς ή και ο Κωστή παραμένει ακόμα στο πόστο του. Ίσως η καθυστέρηση να δείχνει ως ένα βαθμό ότι ο Κετσπάγια ωρίμασε ακόμα περισσότερο ως προπονητής ίσως όμως να είναι και συγκυρίες.
Η μεγάλη εικόνα όμως είναι γνωστή και την σχολιάσαμε πριν ένα μήνα. Από τότε είχαμε αναφέρει ή και προειδοποιήσει ότι η πρόσληψη του Κετσπάγια στον ΑΠΟΕΛ έχει προεκτάσεις τις οποίες είναι καλό να γνωρίζουμε για να μην απορεί οποιοσδήποτε όταν στη συνέχεια γίνουν πράγματα τα οποία συμβαδίζουν απόλυτα με το ποιος είναι ο νέος μας προπονητής. Η επιλογή Τιμούρ αποτελεί μια ξεκάθαρη και λογικά συνειδητή αλλαγή στρατηγικής από πλευράς ΑΠΟΕΛ και πιο συγκεκριμένα από τη διοίκηση Πετρίδη.
Φέρνοντας στον Αρχάγγελο τον Τιμούρ ο ΑΠΟΕΛ επιστρέφει σε ένα μοντέλο όπως αυτό επί Γιοβάνοβιτς όπου ο προπονητής είναι ο απόλυτος άρχοντας ακόμα και για πράγματα που ίσως να μην έπρεπε. Αυτό μπορεί να μην ακούγεται λογικό αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ή και ομάδες μπορεί να είναι χρήσιμο.
Ανεξαρτήτως λοιπόν του αν τα έκανε θάλασσα ή όχι ο Μαντούκα στις μεταγραφές ή αρμονική συνύπαρξη του με τον Κετσπάγια θα ήταν ανέφικτη εκτός και αν ο Βραζιλιάνος αποδεχόταν να έχει τυπικές αρμοδιότητες. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα συμβάδιζε με τις ετήσιες αποδοχές του που πλησιάζαν τις 200 χιλιάδες ευρώ.
Το τι αξίζει να σχολιαστεί με αυτά τα δεδομένα είναι ο τρόπος που λειτούργησε και λειτουργεί η διοίκηση Πετρίδη. Ήμουν της άποψης ότι η στήριξη στον Μαντούκα ήταν μονόδρομος αλλά είχα λάθος. Νόμιζα ότι υπήρχε πραγματική κατανόηση στην αναγκαιότητα ενός τεχνικού διευθυντή και παρόλο που η επιλογή του Μαντούκα δεν ήταν η πιο σωστή η διοίκηση θα είχε την υπομονή να μάθει πάνω μας ο Βραζιλιάνος.
Η ισχυρή προσωπικότητα του Κετσπάγια ίσως να έκανε ακόμα πιο εύκολα τα πράγματα αφού θα έφευγε σημαντικό βάρος ευθυνών από τον Μαντούκα και θα λειτουργούσε πιο άνετα. Όλα αυτά όμως δεν έγιναν οπότε η διοίκηση πρόσθεσε στο ενεργητικό της ακόμα μια μεγάλη λανθασμένη επιλογή.
Δεν είναι το concept του τεχνικού διευθυντή το πρόβλημα στον ΑΠΟΕΛ και είναι για αυτό που είναι επιπόλαιο να ισχυρίζεται κάποιος ότι στη συγκεκριμένη ομάδα δεν μπορεί να δουλέψει. Το πρόβλημα τις δυο φορές που δοκιμάστηκε ήταν οι επιλογές ατόμων καθώς και η ανετοιμότητα της διοίκησης ή και του κόσμου να κάνει υπομονή και να συγχωρέσει λάθη.
Εννοείται ότι πάντα παίζει ρόλο και το ποιος προπονητής εργοδοτείται αφού κανένας Γιοβάνοβιτς ή και Τιμούρ δεν θα δεχτεί έναν μαθητευόμενο να του επιβάλει πως θα στελεχώσει το ρόστερ της ομάδας του.
Είναι για αυτό που έχουν διαφορετικές διαβαθμίσεις τα καθήκοντα του τεχνικού διευθυντή αναλόγως της φιλοσοφίας κάθε ομάδας ή και του προπονητή που επιλέγει να εργοδοτεί.
Και επίσημα πλέον το τελευταίο ανάχωμα είναι ο Κετσπάγια οπότε θα πρέπει να στηριχτεί με κάθε τρόπο, ενώ θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τις επιλογές του στις επόμενες δυο μεταγραφικές περιόδους.
