O πρωτοκλασάτος και το πάνω ράφι

Ο ΑΠΟΕΛ ψάχνει απεγνωσμένα για έναν επιθετικό που θα του δώσει την ευχέρεια στο σκοράρισμα που χρειάζεται.  Τέσσερις μήνες μετά που επιβεβαιώθηκε ότι ο Καβενάγκι δεν θα μπορούσε να βοηθήσει και παρά το ότι ο Σωτηρίου δεν μπορεί να θεωρείται η πρώτη επιλογή, η ομάδα μας εξακολουθεί να βρίσκεται σε μια στάσιμη κατάσταση. Είναι μια κατάσταση που δημιουργεί δικαιολογημένη μουρμούρα από τον κόσμο και ανησυχία για το κατά πόσο οι αρμόδιοι είναι πραγματικά τέτοιοι.

Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων αυτών μηνών μεσολάβησαν πολλά. Ο ΑΠΟΕΛ όπως τονιζόταν από το σύνολο των μέσων ενημέρωσης και εις γνώση της διοίκησης Πετρίδη αναζητούσε επιθετικό από το «πάνω ράφι». Η αναζήτηση αυτή οδήγησε στην κάθοδο ενός παλικαριού από τη Σουηδία. Επειδή ο κόσμος ετοιμάστηκε να βγει διαμαρτυρόμενος στους δρόμους, κρίνοντας ότι ο Ρανέγκι δεν είναι πρωτοκλασάτος η διοίκηση ακύρωσε την μεταγραφή.

Η ανάγκη για κάτι καλύτερο ή πιο σωστά ενός πρωτοκλασάτου επιθετικού οδήγησε στην απόκτηση του Ντε Καμάργκο. Το βιογραφικό του Βραζιλιάνου κρίθηκε εκ πρώτης ως αποδεκτό αλλά στην πράξη φάνηκε ότι δεν μπορεί να δώσει τις βοήθειες που θέλουμε ή τουλάχιστον όσο άμεσα τις θέλουμε.

Μοιραία οι αρμόδιοι μπήκαν και πάλι στη διαδικασία αξιολόγησης επιθετικού που θα μπορέσει να έρθει και να κάνει τη διαφορά. Η τρομερή δυσκολία του Σάμπουριτς και του Κρίστιανσεν να εισηγηθούν παίκτες οδήγησε τη διοίκηση στη δοκιμασμένη λύση του Αλμέιδα. Ήταν όμως μια πανάκριβη λύση και με πολλές δυσκολίες.

Απομένουν λίγες ακόμα ώρες μέχρι να εκπνεύσει το deadline.

H ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και μαζί της ο πρωτοκλασάτος που μας περιμένει στο πάνω ράφι.