Ο Monchi, που τον θέλουν όλοι

Εκτιμάται πως ο Monchi έχει βάλει στα ταμεία της ισπανικής ομάδας, ποσό μεγαλύτερο των 200 εκατ. ευρώ, στα 16 χρόνια που τελεί χρέη ποδοσφαιρικού διευθυντή! Είναι ο τύπος που εντόπισε ή ανέδειξε πριν από όλους, παίκτες όπως οι Dani Alves, Ivan Rakitic, Julio Baptista, Sergio Ramos, Seydou Keita, Jesus Navas και Carlos Bacca. Βλέπεις, το 2000 τού ζήτησαν να δημιουργήσει το νέο πλάνο για τις ακαδημίες, μαζί με πρόγραμμα ικανό να επιτρέπει στους sevillistas να εντοπίζουν ό,τι καλύτερο υπάρχει στον πλανήτη. Εκείνος εστίασε στο να βρίσκει τους ποδοσφαιριστές που εξυπηρετούσαν το προφίλ και το στιλ παιχνιδιού της Sevilla. Η δουλειά του τελειώνει την ημέρα που υπογράφει ο όποιος παίκτης. Μετά… παίζει μπάλα ο προπονητής. Παρ’ όλα αυτά, μπορείς να καταλάβεις γιατί θεωρείται αυτός που έκανε εφικτούς τους εννέα τίτλους της ομάδας, σε 11 χρόνια, με το σύστημα του να έχει το όνομα του και να… κοπιάρεται από όλη την Ευρώπη. Ναι, αλλά ποιος είναι ο Monchi; Μια στιγμή και θα σου πω.

Ποιος είναι αυτός ο Monchi

Ο Ramón Rodríguez Verdejo γεννήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου του 1968, στο San Fernando, πόλη που ανήκει στην περιφέρεια Cádiz, στα νότια της Ισπανίας. Και για να μάθουμε και κάτι (γεωγραφικό), το Cádiz είναι στο νοτιοδυτικό άκρο της Andalusia που… παρεμπιπτόντως είναι το νότιο άκρο της δυτικής Ευρώπης -ή για να μη σε κουράζω, όλης της Ευρώπης). Να επιστρέψω όμως, στο θέμα μας: ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι απόφοιτος της σχολής που έχει η Sevilla FC. Τη σεζόν 1988-89 έκανε το ντεμπούτο του με τους αναπληρωματικούς (στη Segunda División B), στη θέση του goalkeeper και το καλοκαίρι του 1990 προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα -της La Liga. Η πρώτη εμφάνιση με τους “μεγάλους” έγινε στις 13/1 του 1991, στο 1-1 με τη Real Sociedad. Για το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, ήταν ο backup του Juan Carlos Unzué. H καλύτερη σεζόν του ήταν αυτή του 1996-97, οπότε μετείχε σε 26 ματς. Μόνο που στο φινάλε της διαδικασίας, η παρέα του υποβιβάστηκε. Το 1999 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Ήταν μόλις 30 χρόνων. Προηγήθηκε η επιστροφή της Sevilla FC στην ελίτ των ισπανικών πρωταθλημάτων. Έφυγε δηλαδή, σαν κύριος. Πολλώ δε, από τη στιγμή που είχε αποφασίσει ποια θα ήταν η επόμενη δραστηριότητα του.

Ποια είναι η μέθοδος του

Το ζητούμενο είναι απλό: να εντοπίσει φθηνούς παίκτες, με δυνατότητες ικανές να τους αυξήσουν την αξία πώλησης σε μεγαλύτερες ομάδες. Πόσο απλή είναι η διαδικασία; Έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο με 16 “κατασκόπους” και σπεσιαλίστες του ποδοσφαίρου (αυτοί με τη σειρά τους, έχουν τα δικά τους δίκτυα), οι οποίοι έχουν επιφορτιστεί με την ευθύνη να παρακολουθούν παιχνίδια από τα πρωταθλήματα όλου του κόσμου. Ο στόχος τους είναι να επικεντρώνουν σε μέρη, στα οποία η Sevilla FC μπορεί να είναι ανταγωνιστική, στην “αγορά”. Αυτό προϋποθέτει να μην στέλνει κόσμο όπου βρίσκονται όλοι οι άλλοι και να βρίσκει παίκτες που… δεν έχει εντοπίσει κάποιος άλλος. Πόσο εύκολο μπορεί να είναι αυτό, όταν ασχολείσαι με το δημοφιλέστερο σπορ της υδρογείου; “Αναζητούμε άγνωστους παίκτες, σε περιοχές που ξέρουμε ότι δεν θα πάνε οι πλούσιες ομάδες, γιατί πιστεύουν πως δεν θα βρουν κάποιον με επαρκές ταλέντο για το ρόστερ τους”, είχε διευκρινίσει στο Business Insider του Associated Press. “Ξέρουμε ότι δεν έχουμε τύχη αν θέλουμε τον ίδιο παίκτη με τη Real Madrid, την Barcelona, την Chelsea, τη City ή τη Juventus και τη Milan. Γνωρίζουμε ωστόσο, πως μπορούμε να βρούμε αυτούς τους καλούς παίκτες που χρειαζόμαστε. Ξέρουμε την αγορά μας και προσπαθούμε να την εκμεταλλευτούμε”.

Η πρώτη φάση ξεκινά τον Αύγουστο, όταν συναντιέται με τους συνεργάτες του. “Για τους πέντε πρώτους μήνες βλέπουμε πολύ ποδόσφαιρο, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Απλά μαζεύουμε στοιχεία. Κάθε μήνα, δημιουργούμε ένα ιδανικό σενάριο για κάθε λίγκα”. Καταλήγουν σε λίστα με εκπροσώπους των κορυφαίων ευρωπαϊκών λιγκών, αλλά και των λιγότερο γνωστών -στην Ασία, τη Νότιο Αμερική, την Αφρική κλπ. “Μετά, τον Δεκέμβριο ξεκινάμε να παρακολουθούμε τους παίκτες που εμφανίζονται τακτικά σε διαφορετικές συνθήκες: στα εντός έδρας ματς, τα εκτός, τα διεθνή-, ώστε να δημιουργήσουμε ένα πιο ευρύ προφίλ”. Έως τον Δεκέμβριο βέβαια, έχει στα χέρια του λίστα με 250 αθλητές, σε όλες τις θέσεις. Τους περνούν σε ένα excel και τους… χρωματίζουν ανά θέση. “Αν δηλαδή, μας πει ο προπονητής πως θέλει έναν αριστερό μπακ, που να τρέχει κατά μ.ο. 11 χιλιόμετρα ανά αγώνα, με 800 σε full speed και χρησιμοποιεί και τα δυο πόδια, θα τοποθετήσουμε τα δεδομένα και θα προκύψουν αυτοί που αντιστοιχούν στα ζητούμενα”.

Μαζί με τους αναλυτές του, ξεκινούν να εξετάζουν τα μέλη αυτής της λίστας, μέσω ταξιδιών στα μέρη όπου αγωνίζονται και μέσω τον videos. “Είναι σημαντικό να βλέπουμε πώς αντιδρά ο κάθε ποδοσφαιριστής όταν η ομάδα του νικά, όταν χάνει, όταν παίζει εντός έδρας, εκτός ή σε κάποιο κρίσιμο παιχνίδι. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε το ενδεχόμενο τυχόν δυσάρεστων εκπλήξεων”. Κάτι άλλο; Κάτι… πιο ιδιαίτερο; “Στην ουσία, δεν υπάρχει μυστικό. Παρακολουθούμε πολλά ματς, ταξιδεύουμε πολύ και δουλεύουμε ατελείωτα. Έχουμε και μια βάση δεδομένων, που εμπλουτίζεται κάθε μήνα, αλλά συχνά η ουσία κρύβεται σε πράγματα που δεν μετρούνται. Όταν λοιπόν, έχεις όλες τις αντικειμενικές πληροφορίες στη διάθεση σου, πρέπει να προσθέσεις το δική σου υποκειμενική εντύπωση για τον όποιον παίκτη. Δεν ρωτάς “πόσο καλός είναι”, αλλά “θα είναι καλός για τη Sevilla;”.

Έως τον Μάρτιο, το επιτελείο του έχει έτοιμη την τελική έκθεση, με το ΤΟΡ10 παικτών για κάθε θέση που βαθμολογούνται από το Α έως το Ε. Μετά, εκείνος συναντιέται με τους προπονητές και εκπροσώπους της διοίκησης, για να καταλήξουν στην στρατηγική του οργανισμού, πριν ξεκινήσει η όποια διαπραγμάτευση. “Για να μπεις στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, πρέπει να ξέρεις την αγορά, να έχεις εναλλακτική και να είσαι ρεαλιστής. Για παράδειγμα, ο Kanouté δεν ήταν η πρώτη μας επιλογή. Θέλαμε τον Fred, τον Βραζιλιάνο. Τον Kevin-Prince Boateng, από την Keita. Αν όμως, ένας παίκτης σου πει “με θέλει η Chelsea”, η απάντηση μου είναι “και τότε γιατί μιλάς μαζί μου;”. Αν όμως, μου πει “έχω ενδιαφέρον από τη Swansea ή την Tottenham, τότε συνεχίζω τη συζήτηση. Επί της ουσίας, πουλάω την πόλη, τον οργανισμό: ένα σοβαρό σύλλογο που πληρώνει αυτά που υπόσχεται”.

Προσπαθώ πολύ να μάθω όσα αφορούν έναν παίκτη, αλλά πάντα υπάρχουν εκπλήξεις

Με το τέλος αυτού του meeting, επικεντρώνει στην… καλύτερη δυνατή αρπαγή παίκτη που δυνητικά θα αυξήσει τις επιτυχίες -και εύλογα τα έσοδα- του συλλόγου. “Δεν έχουμε την ίδια οικονομική δυνατότητα, με ομάδες που βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με εμάς. Όπως για παράδειγμα, με τη Fiorentina, τη Napoli, τη Hamburg, τη Lyon. Έχουμε δημιουργήσει όμως, κάτι τόσο ιδιαίτερο που είναι το brand μας. Έτσι, όταν πλησιάζουμε παίκτες και τους καλούμε να έλθουν στη Sevilla, ξέρουν ακριβώς πού πρόκειται να πάνε: σε μια ομάδα με την οποία θα διεκδικήσουν τρόπαια. Πριν ολοκληρώσουμε την πρόταση μας, εκείνοι έχουν ήδη σκεφτεί τους Dani Alves, Ivan Rakitic, Julio Baptista, Sergio Ramos, Seydou Keita, Jesus Navas και Carlos Bacca. Ξέρουν ότι κοντά μας θα έχουν μέλλον”.

Εξαιρουμένων δυο εβδομάδων, στην αρχή του Σεπτεμβρίου, δουλεύει όλες τις άλλες ημέρες του χρόνου, για τουλάχιστον 12 ώρες. Όπως λέει, δεν χρειάζεται πολύ ύπνο για να λειτουργήσει και άρα μπορεί να παρακολουθήσει το όποιο ματς ξεκινά οπουδήποτε στον πλανήτη, ακόμα και αν στην Ισπανία είναι ξημερώματα. Επιμένει πως η μεγαλύτερη επιτυχία του είναι η ομάδα που έχει συγκροτήσει. Οι συνεργάτες του συχνά διαπιστώνουν scouts άλλων συλλόγων τους ακολουθούν όπου και αν πάνε, ώστε να ανακαλύψουν ποιοι τους ενδιαφέρουν, μην τυχόν και προλάβουν!

Προ πολλού έχουν αποδεχθεί πως υπάρχει και ένα κάποιο ποσοστό αποτυχίας. “Έπειτα από ένα μήνα, ο Yevhen Konoplyanka ήθελε να πέσει από το μπαλκόνι. Προσπαθώ πάρα πολύ να μάθω όλα όσα αφορούν τον όποιον παίκτη, αλλά πάντα υπάρχουν εκπλήξεις. Για παράδειγμα, μιλούσα με τον Grzegorz Krychowiak, ηλικίας 19 χρόνων. Σκεφτόμουν “πώς μπορεί να συμπεριφερθεί ένας Πολωνός στη Σεβίλλη; Αποδείχθηκε πιο sevillano από πολλούς άλλους. Ο Arouna Koné ήταν από τις πιο ακριβές μεταγραφές που κάναμε και σκόραρε 2 γκολ σε 41 ματς. Πήγε μετά στη Levante και σκόραρε 17 γκολ”.

Παραδέχθηκε πως ό,τι και αν κάνεις, χρειάζεσαι τύχη. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που είχε να αναφέρει, ήταν ο Rakitic, τον οποίον πήρε από τη Schalke 04 (για 2.5 εκατ. ευρώ). Στις 27 του Γενάρη, το 2011, ο Ελβετός μέσος είχε προσγειωθεί στη Σεβίλλη. Την επομένη επρόκειτο να συναντήσει τον πρόεδρο και να περάσει από ιατρικές εξετάσεις. Αν όλα πήγαιναν καλά,… μάλλον θα υπέγραψε στη Sevilla. Υπήρχαν και άλλες ομάδες που τον ήθελαν -και εκείνος δεν φαινόταν να ‘χει καταλήξει κάπου. Ήταν αγχωμένος εκείνο το βράδυ -τέσσερις ημέρες πριν το τέλος της μεταγραφικής περιόδου, δεν είχε καταλήξει στο τι ήθελε να κάνει με την καριέρα του. “Ομάδα με είχε πάρει τηλέφωνο, για να με ενημερώσει πως αν συμφωνούσα, θα έστελνε ιδιωτικό jet να με παραλάβει”.

Δεν μπορούσε να κοιμηθεί και πήγε στο bar του ξενοδοχείου “Lebreros, για να πιει έναν καφέ “λες και αυτό θα με βοηθούσε”. Εν πάση περιπτώσει, η σερβιτόρα πήρε την παραγγελία. Όταν του πήγε τον καφέ, την ρώτησε αν θα μπορούσε να μείνει κοντά του, γιατί ήθελε να μιλήσει με κάποιον που δεν τον ήξερε. “Το επόμενο πρωί μου τηλεφώνησε ο αδελφός μου, να με ρωτήσει αν είχα διαλέξει τον προορισμό μου. Του απάντησα “θα μείνω εδώ. Έχω δώσει το λόγο μου στον πρόεδρο της ομάδας… και θα παντρευτώ τη σερβιτόρα που με εξυπηρέτησε χθες”. Σε εκείνη, τη Raquel, δεν είχε πει κάτι σχετικό, πριν περάσουν τρεις μήνες. “Σε αυτό το διάστημα, πήγαινα κάθε μέρα για καφέ (γελάει)”.

Ο Monchi, ο οποίος έγινε νονός της κόρης του Rakitic, αναγνωρίζει την τύχη του, όπως αναγνωρίζει και τα λάθη του, τις αποτυχίες του ή εκείνους που τους άφησε να προσπεράσουν. Στην κορυφή αυτής της λίστας είναι ο Luis Suárez. “Είχα μιλήσει μαζί του, όταν έπαιζε στην επιθετική τριπλέτα του Ajax, ως κεντρικός επιθετικός. Είχαμε συναντηθεί, αλλά η υπογραφή του εξαρτιόταν από το αν θα πουλήσουμε τον Luis Fabiano. Τελικά, πήγε στη Liverpool για πάρα πολλά λεφτά”. Και πουλήθηκε από τους Reds στην Barcelona, επίσης για πάρα πολλά λεφτά.

Η Αγγλία είναι καλός πελάτης. Όχι χαζός. Καλός

Ο άνθρωπος μας έχει υπογράψει περισσότερους από 200 παίκτες, αλλά ουδείς ήταν Βρετανός. Όχι γιατί δεν του έκανε κάποιος, αλλά “για να πείσεις έναν ποδοσφαιριστή να σε ακολουθήσει, πρέπει να καλύψεις διάφορα επίπεδα: το ποδόσφαιρο, τη ζωή, τα χρήματα. Πάντα ήταν δύσκολος ο ανταγωνισμός με αγγλικούς συλλόγους. Πλέον είναι αδύνατος, μολονότι βέβαια έχουμε αγοράσει από εκεί”. Ποιους; “Τους Iago Aspas και Steven N’Zonzi. Είναι πολύ καλή αγορά, γιατί αγοράζουν πολλούς παίκτες, αλλά τελικά παίζουν μόνο 11. Υπάρχουν ωστόσο, κάποια δεδομένα. Επί παραδείγματι, δεν μπορείς να πάρεις παίκτη από τη Liverpool. Μόνο αν τυχόν υπάρχει κάποιος που δεν παίζει συστηματικά”. Το βέβαιο είναι πως οι Άγγλοι ψωνίζουν συχνά από τη Sevilla. “Είναι καλός πελάτης” ομολογεί. “Όχι χαζός πελάτης, αλλά καλός”.

Για να καταφέρει να τους αποκωδικοποιήσει καλύτερα (και να μάθει αγγλικά -ήξερε ήδη ισπανικά και γαλλικά), είχε μείνει στο Λονδίνο για έξι μήνες, τη σεζόν 2013-14. “Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν αφορούν τον αγωνιστικό χώρο, στα οποία οι Άγγλοι είναι πολύ καλύτεροι. Σε ό,τι αφορά το σπορ, είδα πως κάνουν πάρα πολύ καλή δουλειά. Υπάρχει όμως, μια έλλειψη σύνδεσης μεταξύ της δουλειάς και των πλεονεκτημάτων που προκύπτουν από αυτή. Ξέρω πως οι ομάδες της Αγγλίας είναι πολύ επαγγελματικές, έχουν “κατασκόπους” παντού, αλλά δεν εκμεταλλεύονται όπως θα έπρεπε τις πληροφορίες που μαζεύουν. Γιατί; Επειδή έχουν λεφτά. Αυτό τους επιτρέπει να παίρνουν και κάποια ρίσκα. Σκέφτονται “γιατί να ανακαλύψω τον Keita στη Lens; Άσε να το κάνει η Sevilla και τον αγοράζω από εκεί”.

Ένα άλλο από τα “θέλω” του, ίσως το μεγαλύτερο που έχει, είναι “να δείξουμε στους φιλάθλους μας πως αυτό που κάνουμε είναι καλό για την ομάδα. Δεν θέλουμε δηλαδή, μόνο να “βγάλουμε” χρήματα. Αν η ομάδα δεν κατακτούσε τίτλους, ουδείς θα χειροκροτούσε αυτό το μοντέλο. Για αυτό θα επιμείνω πως η προτεραιότητα μας είναι να κερδίζουμε τρόπαια”. Σίγουρα δεν θα είχε περάσει στην ιστορία ως “Monchi Method” και ακόμα πιο σίγουρα δεν θα είχε ρήτρα στο συμβόλαιο του, μεγαλύτερη από της συντριπτικής πλειοψηφίας των παικτών.

Πόσο άλλαξε μαζί του η Sevilla FC;

Έχει υπολογιστεί πως βοηθήσει τη Sevilla να κερδίσει περισσότερα από 200 εκατομμύρια ευρώ, στα 16 χρόνια που δουλεύει για αυτήν, μέσω μετεγγραφών. Ο Dani Alves είναι… στην κορυφή του διαφημιστικού φυλλαδίου της δουλειάς του. Όταν το 2002 κάλεσε τον 19χρονο στην Ισπανία -από τη Bahia της Βραζιλίας-, του έδωσε 200.000 ευρώ. Τον είχε εντοπίσει συνεργάτης του, ο Antonio Fernandez, όταν έπαιζε με την U20 της Βραζιλίας. Μετά, άρχισε να τον παρακολουθεί ο Monchi. Από την πρώτη ματιά (το 2-1 επί της Paraguay, με την U21 και ενώ η παρέα του είχε μείνει με εννέα παίκτες), κατάλαβε ότι είχε βρει κάτι το ξεχωριστό.

Το 2008 ο Alves πουλήθηκε στη Barcelona, έναντι 36 εκατ. ευρώ -και είχε κατακτήσει πέντε τίτλους. Ο Rakitic επίσης πήγε στη Βαρκελώνη το 2014 (για 17.5 εκατ. ευρώ), ενώ ένα χρόνο μετά έφυγε ο Carlos Bacca για το Μιλάνο. Ήταν η χρονιά που πουλήθηκε και ο Aleix Vidal. Μαζί είχαν στοιχίσει 10 εκατ. ευρώ. Από την πώληση τους, η Sevilla πήρε 48 εκατ. ευρώ. Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα συνέχισε να κερδίζει, με την εύλογη ερώτηση να είναι… ποιος θα πουληθεί φέτος. Η δεύτερη ερώτηση είναι: ποιο θα είναι το επόμενο project του Monchi. “Όταν έφυγε ο Negredo, κάποιοι σκέφτηκαν πως έχει έλθει το τέλος του κόσμου. Και τότε εμφανίστηκε ο Bacca. Μετά, έφυγε και αυτός και ήλθε ο Gameiro”.

Τα έντεκα τελευταία χρόνια, ο γηραιότερος ποδοσφαιρικός σύλλογος της Ισπανίας (είχε ένα τμήμα, αυτό της ασπρόμαυρης μπάλας), έχει προσθέσει στην τροπαιοθήκη του εννέα τεμάχια: δύο Copa del Rey, 1 SuperCup Ισπανίας, 1 European SuperCup, δύο UEFA Cups και τρία Europa League. Πριν ωστόσο, εμφανιστεί ο Monchi στη διοικητική εικόνα, η Sevilla ανεβοκατέβαινε τις κατηγορίες και είχε βρεθεί στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης. Ήταν το 2000, οπότε ο Βασίλης Τσιάρτας ζούσε και εργαζόταν στην Ανδαλουσία και η ομάδα ήταν στη Segunda. Το ρόστερ είχε αδειάσει, με πλειάδα παικτών να αποσύρεται, ενώ όσοι μπορούσαν να πουληθούν, είχαν πουληθεί. Oι διοικούντες εμπιστεύτηκαν έναν σχετικά άγνωστο προπονητή, τον Joaquín Caparrós, ο οποίος έδειξε το δρόμο για τη La Liga -όπου πάτησε η ομάδα τρεις αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση της σεζόν. Τον Μάιο του 2002, ο Roberto Alés παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου και τη θέση του πήρε ένας δικηγόρος της πόλης, ονόματι José María del Nido. Μια από τις πρώτες αποφάσεις που πήρε ήταν να μείνει ο Caparrós ως προπονητής και να αναλάβει -επίσημα- ο Monchi χρέη αθλητικού διευθυντή.

O Kanouté δεν μας έδωσε λεφτά, μας έδωσε όμως, γκολ

Είχε δυο δουλειές να κάνει: κατ’ αρχάς να αναπτύξει το πρόγραμμα της ακαδημίας, προκειμένου να παράξει η Sevilla τους δικούς της παίκτες. Δεύτερον, έπρεπε να αναπτύξει ένα σύστημα scouting, που θα επέτρεπε στο σύλλογο να εντοπίζει πιθανούς αστέρες, πριν οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Όχι μόνο έφερε εις πέρας τις αποστολές του, αλλά δημιούργησε νέα δεδομένα. Σε επίπεδο ακαδημίας, τα ονόματα των Reyes, Ramos, Capel, Navas και Puerta προφανώς και αποδεικνύουν ότι κάτι έγινε σωστά. Για το σύστημα “κατασκοπείας” σου έχω πει ήδη τι έχει καταφέρει.

Ειρήσθω εν παρόδω, περνούν από τα χέρια του λεπτομέρειες όπως… τα χρήματα που έπρεπε να δώσει η ομάδα για τις αποσκευές στο ταξίδι για τη Βασιλεία -και το τρίτο διαδοχικό Europa League ή αν προτιμάς το πέμπτο σε μια δεκαετία, διάστημα στο οποίο η Sevilla έχει παίξει σε 10 τελικούς. Πριν πιάσει δουλειά εκείνος, το… δεύτερο σπίτι του είχε κατακτήσει τέσσερα τρόπαια, σε 52 χρόνια. Μεταξύ των επιλογών που έχει κάνει, ανήκει και ο Fredi Kanouté, ο οποίος δεν πουλήθηκε για κάποιο τρελό ποσό, αλλά σκόραρε σε πέντε τελικούς. Και για αυτό τον έχει κατατάξει στο ΤΟΡ3 των κινήσεων που έχει κάνει. Παρ’ ότι κάποιοι αντέδρασαν έντονα, γιατί ο Kanouté φαινόταν να ‘χει τελειώσει στους Spurs -το 2005. Με τη Sevilla ξανάνιωσε και πήρε έξι τρόπαια.

Τι είχε βάλει στο χαρτί, με το τσιγάρο στο ένα χέρι και ένα μπουκάλι γνωστού αναψυκτικού στο άλλο, πριν το δείτε στο γήπεδο; Τον Andrés Palop κάτω από τα δοκάρια, τους Dani Alves, Federico Fazio, Martin Cáceres και Adriano, στην τετράδα της άμυνας, τους Ivan Rakitic, Júlio Baptista, Seydou Keita και Christian Poulsen στο κέντρο και τους Luís Fabiano και Carlos Bacca, μπροστά. Όλοι αυτοί είχαν υπογράψει στη Sevilla FC, για κάτι περισσότερο από 25 εκατομμύρια ευρώ. Όλοι πουλήθηκαν, με το σύνολο των εσόδων να φτάνει τα 170 εκατ. ευρώ. Η λίστα του φυσικά, δεν τελειώνει εκεί. Είναι αυτός που πήρε… κοψοχρονιά τους Sergio Ramos, Jesús Navas, Alberto Moreno, Luis Alberto και José Antonio Reyes. Παίκτες που δεν χρειαζόταν να τους αγοράσει. Χρειαζόταν όμως, τα χρήματα που θα έπαιρνε από την πώληση τους. Οι συγκεκριμένοι έβαλαν στο ταμείο περίπου 100 εκατ. ευρώ! Είναι αυτός που λέει την τελευταία κουβέντα, για κάθε παίκτη, αλλά η σχέση του με τον προπονητή της ομάδας, Unai Emery είναι μια χαρά. Γιατί υπάρχει σεβασμός, ένθεν κι ένθεν, μαζί με ξεκάθαρο πλαίσιο συνεργασίας. Το καλοκαίρι του 2015, ο Emery ζήτησε τον Fernando Llorente από τη Juventus και τον πήρε. Η εξέλιξη αυτής της… φάσης επρόκειτο να “χρεωθεί” στον τεχνικό.

Στο γραφείο του, ξεχωρίζει μια φωτογραφία του ιδίου με τον Diego Maradona. Είχαν έλθει κοντά όταν ο Monchi ήταν ο τελευταίος τροχός της αμάξης, στην ομάδα -το 1992. “Ένας 23χρονος αναπληρωματικός τερματοφύλακας”, είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξη του στην Guardian “και μολονότι ο Maradona ήταν στο 30% των ικανοτήτων του, ήταν μακράν ο καλύτερος από όλους μας”. Παραμένουν φίλοι και έχει ακόμα το ρολόι Cartier που του είχε αγοράσει ο Αργεντίνος. “Είχε εκνευριστεί με το πόσο αντιληπτό ήταν πως φορούσα απομίμηση Rolex”. Τώρα η ιστορία είναι κάπως διαφορετική. “Δημιουργούμε ένα περιβάλλον που είναι πρόσφορο για τους παίκτες, σε επίπεδο επιτυχίας και βελτίωσης. Θυμάμαι, είχα πάει στα αποδυτήρια της ομάδας, έπειτα από έναν ημιτελικό και ο Adil Rami, ο οποίος είχε παίξει στη Lille, τη Valencia και τη Milan, με αγκάλιασε και μου είπε “δεν ξέρω τι γίνεται με αυτόν το σύλλογο, αλλά δεν είχα παίξει ποτέ σε τελικό και εδώ σε ένα χρόνο έχω παίξει σε τρεις”!

Οι πληροφορίες θέλουν τη μισή Αγγλία να σφάζεται για εκείνον και την Everton να τον έχει ενημερώσει ότι θα του δώσει 150 εκατ. ευρώ να φτιάξει ομάδα, μαζί φυσικά με τον τελευταίο λόγο σε ό,τι αφορά τη δουλειά που θα κάνουν οι προπονητές. Εκείνος συζήτησε την προοπτική να αλλάξει τόπο εργασίας, με τη Sevilla. Για την ακρίβεια, ζήτησε από τους ιθύνοντες, να τον αφήσουν να φύγει, έπειτα από 16 χρόνια συνεργασίας. Εκείνοι του απάντησαν πως δεν αποσύρουν το buy out των 5 εκατ. ευρώ, αυτός εκνευρίστηκε (όπως του είπε “περίμενα πως θα έχετε σεβαστεί όσα έχω κάνει για την ομάδα”), οι διοικούντες… αδιαφόρησαν και του είπαν πως περιμένουν από εκείνον να ολοκληρώσει το συμβόλαιο που λήγει στις 30 Ιουνίου του 2020. Η Manchester United εξέδωσε ανακοίνωση τύπου, στην οποία ανέφερε ότι δεν ενδιαφέρεται πια για εκείνον, με το νέο ιδιοκτήτη της Everton, Farhad Moshiri να ενημερώνει ότι “θα συνεχίσω να παρακολουθώ την κατάσταση”. Θα ολοκληρώσουμε με τα… best of αυτού του περιζήτητου τύπου, που αναζητά μια νέα πρόκληση στην καριέρα του και θα τη ζήσει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Ή που θα ξεκουραστώ ή που θα πρέπει να βρω καινούργιο μυαλό

Όπως είπε το Σάββατο 4/6 στη Μarca “δεν θα φύγω από την πίσω πόρτα και για αυτό δεν διατίθεμαι να πληρώσω το buy out. Για πρώτη φορά σε 28 χρόνια έβαλα τον εαυτό μου πάνω από την ομάδα και η ομάδα έκανε αυτό που πίστευε ότι έπρεπε να κάνει”. Είπε και “δεν αποφάσισα να φύγω γιατί είχαν 15 προτάσεις, αλλά επειδή ήθελα να εξαφανιστώ και να ξεκουραστώ, για κάποιο διάστημα. Ξέρω πως τα χέρια μου είναι δεμένα, από το συμβόλαιο. για αυτό και τους ζήτησα να με αφήσουν να φύγω, γιατί χρειάζομαι χαλάρωση. Κατάλαβα πως δεν είμαι καλά, πνευματικά, όταν η πίκρα από τις ήττες που ζήσαμε σε τρία διαδοχικά ματς πρωταθλήματος, ήταν πολύ μεγαλύτερες από τη χαρά της Βασιλείας. Ένιωσα να καταρρέω. Κατέληξα στο ότι είτε θα ξεκουραστώ, είτε θα πρέπει να βρω να αγοράσω νέο μυαλό. Από την άλλη, έχω δέσμευση με τη δουλειά μου και ντρέπομαι να απογοητεύσω κάποιον”.

Πηγή: Underground Football