Ο Κετσπάγια και το ζητούμενο

Η επόμενη μέρα του αποκλεισμού αναπόφευκτα επαναφέρει ως βασικό θέμα συζήτησης τη διαχείριση του προπονητή μας με πολλούς να κατακρίνουν τις επιλογές του. Το ότι ο αποκλεισμός συνοδεύτηκε με τους τραυματισμούς των Καρλάο και Εφραίμ αποτέλεσε την αφορμή για να ανοίξει εκ νέου η συζήτηση για τη σμίκρυνση του ρόστερ. Η αλήθεια είναι ότι ο ελαφρύς τραυματισμός του Βραζιλιάνου αποτελεί απλά την αφορμή αφού η παρουσία του στο χτεσινό αγώνα ήταν απαραίτητη και ιδανικά από την αρχή και όχι ως αλλαγή όπως έγινε.

Όσον αφορά τον Εφραίμ είναι δεδομένο ότι όχι μόνο χτες αλλά σε αρκετούς αγώνες θα μπορούσε να προφυλαχθεί αφού πρόκειται για έναν πολύτιμο παίκτη ο οποίος όταν τραυματιστεί δεν επιστρέφει έγκαιρα. Ο Τιμούρ όμως αγνοεί ή δεν θεωρεί ότι μπορεί να έχει βοήθειες από τον Χαραλαμπίδη ή και οποιονδήποτε άλλο.

Η μεγάλη εικόνα είναι ίσως αυτή που έχει μεγαλύτερη σημασία αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε τη χρονική περίοδο που βρισκόμαστε. Τέσσερις αγώνες πριν το τέλος και με τους δυο καθοριστικούς με Ομόνοια και ΑΕΚ να βρίσκονται μπροστά μας, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε  δεν πρόκειται να λυθούν πριν από αυτά.

Το γεγονός ότι ο ΑΠΟΕΛ χτίστηκε σε κινούμενη άμμο από τους Πασιένδια – Μαντούκα με τις ευλογίες της διοίκησης αλλά το ότι ο Κετσπάγια έχει ανυπόφορα για πολλούς κολλήματα ως προπονητής είναι ίσως οι βασικότεροι λόγοι που κάνουν αγχωτική και δύσκολη την προσπάθεια για κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Η απόλυση του Κετσπάγια λίγες ώρες πριν τον αγώνα με την Ομόνοια δεν είναι επιλογή. Πολλοί εκτιμούν ότι αν δεν κερδίσουμε ούτε το παράρτημα η διοίκηση θα αναγκαστεί να διακόψει τη συνεργασία αλλά και αυτό είναι κάτι που δεν διασφαλίζει ότι θα κερδίσουμε την ΑΕΚ. Ο Τόζα Σάμπουριτς όποτε χρειάστηκε να τοποθετηθεί επί του θέματος ήταν απόλυτος και η εκτίμηση μας είναι ότι δύσκολα θα κάνει στροφή μέσα σε λίγες ώρες.

Με αυτά τα δεδομένα το ζητούμενο είναι να επικεντρωθούν όλοι στον Αρχάγγελο στο πως θα κερδίσουν μια εξίσου καταπονημένη Ομόνοια για να γίνει το πρώτο βήμα.