Μπορεί να έχουμε ένα πρόεδρο που αλλάζει προπονητές συχνότερα από το κινητό του και να είμαστε εκ φύσεως μουρμούρηδες και απαιτητικοί αλλά το 2019 κρίνεται πετυχημένο. Ήταν μια ακόμα χρονιά που μας διατήρησε στην κορυφή. Το ακόμα εμπερικλείει και όλα τα αρνητικά που έφερε στο ΑΠΟΕΛ το έβδομο συνεχόμενο πρωτάθλημα.
Οι αφύσικα συχνές αλλαγές προπονητών και παικτών ήταν ένα χαρακτηριστικό και του 2019 το οποίο σε συνδυασμό με την κληρονομία παθογενειών έκαναν την ομάδα ευάλωτη.
Είναι και για αυτό που δεν μπορούμε παρά να δώσουμε χρόνο στον Νορβηγό που ήρθε για να σώσει ότι σώζεται. Ο ΑΠΟΕΛ θα προσπαθήσει και το 2020 με ένα ντεμαράζ στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος να ανατρέψει τα εις βάρος του δεδομένα.
Με τα όσα έχουμε δει τους τελευταίους μήνες δεν είμαστε πλέον το φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ασφαλώς και κουβαλούμε το DNA του πρωταθλητή αλλά με τα μυαλά και την απόδοση της τελευταίας τετραμηνίας ο κίνδυνος εκθρόνισης είναι ορατός και μεγάλος.
Ο κορεσμός που έφεραν οι μοναδικές επιτυχίες της τελευταίας δεκαετίας βγάζει μάτια. Η διοίκηση προτρέπει τους οπαδούς μας να σταματήσουν να αλληλοκατηγορούνται μέσω των social media αλλά είναι η ίδια που πρώτη πρέπει να λειτουργήσει ενωτικά.
Έχουμε βρεθεί σε πολύ πιο δύσκολη θέση και οι πρωταγωνιστές των επιτυχιών κατάφεραν να αντιδράσουν σωστά. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουν και αυτή τη φορά. Όχι απλά για να κερδίσουμε ακόμα ένα πρωτάθλημα αλλά για να αλλάξουν και τον τρόπο που διαχειρίζονται κορυφαία ζητήματα.