Πότε μία ομάδα μπορεί να πετύχει το ακατόρθωτο; Πολλοί θα ισχυριστούν όταν έχεις καλό ρόστερ, άλλοι ότι χρειάζεται να έχει έναν καλό προπονητή και αρκετοί θα ισχυριστούν ότι το καλό κλίμα μέσα στην ομάδα είναι ένας σημαντικός παράγοντας.
Κοιτάζοντας διαχρονικά τα «μεγάλα» παιχνίδια του ΑΠΟΕΛ στην Ευρώπη, αλλά και στην Κύπρο, θα διαπιστώσει κανείς ότι αυτό το κάτι που κάνει την ομάδα μας να καταγράφει ιστορικές επιτυχίες δεν είναι άλλο από το κίνητρο. Κίνητρα δεν είναι μόνο τα οικονομικά ανταλλάγματα που έχουν να μοιράσουν μεταξύ τους οι ποδοσφαιριστές στις επιτυχίες.
Τα κίνητρα στις μεγάλες επιτυχίες του ΑΠΟΕΛ ήταν αυθεντικά και γιαυτό ήταν και πολύ δυνατά.
Το κίνητρο της πρόκρισης 2 φορές στους ομίλους του champions League υπό την ιδιότητα του αδύνατου ήταν αρκετά ισχυρό. Ειδικά μετά την εκτός έδρα ήττα με 1-0 με Κοπενχάγη και Βίσλα.
Το κίνητρο της πρόκρισης και διάκρισης το 2009 με ισοπαλίες εκτός έδρας επί της Αθλέτικο και Τσέλσι ήταν πανίσχυρο.
Το κίνητρο της υπέρβασης στην πρόκριση της επόμενης φάσης των ομίλων το 2012 ήταν εξωπραγματικό.
Το κίνητρο της πρόκρισης στα πέναλτι επί της Λυόν ήταν Θεϊκό.
Το κίνητρο να σκοράρουμε στο Μπερναμπέου και μάλιστα δύο φορές ήταν μοναδικό.
Το κίνητρο φύγουμε με θετικό αποτέλεσμα από το Καμπ Νόου ήταν υπέρβαση.
Κάπως έτσι φτάσαμε μετά από καιρό και στο Καραϊσκάκη. Με κίνητρα και πίστη ότι μπορούμε να φέρουμε πίσω τους τρεις βαθμούς. Ο κόσμος το πίστευε, το έλεγε το τραγουδούσε. Η κερκίδα έβγαζε μετά από καιρό μια δυναμική που γέμιζε τον κάθε οπαδό της ομάδας μας με αυτοπεποίθηση για το διπλό. Η κερκίδα με την φανταστική της παρουσία και παλμό μετάφερε το μήνυμα της αισιοδοξίας και στο γήπεδο. Υπήρχε κίνητρο. Ένα κίνητρο που ήταν το ίδιο για τους οπαδούς, ποδοσφαιριστές, προπονητή και διοίκηση.
Η επιτυχία είναι μέσα στην κουλτούρα μας ως ΑΠΟΕΛ. Το κίνητρο είναι αυτό που την ενεργοποιεί και μας δίνει δύναμη να πετυχαίνουμε τους στόχους μας. Τώρα ξέρουμε ότι η Ευρώπη μας βλέπει με άλλο μάτι. Και αυτό μας αρέσει, μας πωρώνει, μας δίνει κίνητρο.