apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Κάθε αντίδραση ή επικριτικό σχόλιο για την αποτυχημένη περσινή μεταγραφική περίοδο αλλά και την ξεκάθαρη αδυναμία της εταιρίας να μπει σε πορεία εκσυγχρονισμού και επαγγελματισμού, αντιμετωπίζετο μέχρι πρόσφατα από τους διοικούντες με αφ’ υψηλού συνθήματα. Παραπέμποντας τους επικριτές στα πρωταθλήματα και τις συνεχόμενες ευρωπαϊκές πορείες. Ο αποκλεισμός από την Κοπεγχάγη και η αυξανόμενη μουρμούρα από πλευράς οπαδών για μια ακόμα αποτυχημένη θερινή μεταγραφική περίοδο, έφεραν από πλευράς Νεκτάριου Πετεβίνου την ίδια επιχειρηματολογία: ότι αυτό που έχει πετύχει η ομάδα είναι άθλος, που προκαλεί τον θαυμασμό των έξω και αποτελεί απόδειξη ότι η ομάδα έχει ξεφύγει.
Δεν έχω πρόθεση να ασχοληθώ με τους «άθλους» της διοίκησης Πρόδρομου Πετρίδη. Αν και κάποιος θα μπορούσε να υποδείξει ότι μετά την πορεία στους 8 (που δεν ανήκει σε αυτή αλλά στην προηγούμενη), και ξεκινώντας από πολύ καλύτερη αφετηρία (έχοντας ως προίκα τους 18,000 βαθμούς εκείνης της πορείας) έχει να επιδείξει συνολικά την κατάκτηση 9 βαθμών σε 3 συμμετοχές σε ομίλους και 18 παιχνίδια (τα 12 εκ των οποίων στο Europa και τοποθετημένοι στο δεύτερο group). Συγκομιδή που απ’ οποιαδήποτε σκοπιά κι αν τη δει κανείς δεν μπορεί να αποτελεί άθλο. Όπως, επίσης, ότι τα 3 τελευταία πρωταθλήματα κόστισαν στην ομάδα 35 εκατομμύρια, τη στιγμή που οι αντίπαλες ομάδες (θέσεις 2-6) είχαν μαζί και οι πέντε τον προϋπολογισμό του ΑΠΟΕΛ!
Θεωρώ όμως πιο σημαντικό το επιχείρημα ότι η ομάδα έχει ξεφύγει, γιατί αυτό δείχνει και το πρόβλημα αντίληψης ή υποκρισίας αυτής της διοίκησης. Διότι όταν υποστηρίζεις ότι έχεις ξεφύγει θα πρέπει να μπορείς να εξηγήσεις και με ποιο τρόπο. Να υποδείξεις με δεδομένα ότι έχεις δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε οι υπόλοιποι να μην μπορούν πλέον να είναι ανταγωνιστικοί έναντι σου, ή, που θα σου δίνουν- έστω πρακτικά- συγκριτικό πλεονέκτημα. Κάτι που θα έπρεπε να ήταν εκ των ων ουκ άνευ μετά από 6 παρουσίες σε ευρωπαϊκούς ομίλους που είχαν ως αποτέλεσμα την εισροή στους λογαριασμούς της εταιρίας πέραν των 75 εκατομμυρίων. Υπάρχει όμως οτιδήποτε που να μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια τοποθέτηση;
Πέραν των συνθημάτων, τι έχει να επιδείξει η διοίκηση Πρόδρομου Πετρίδη;
Εγκαταστάσεις
O ΑΠΟΕΛ των έξι συμμετοχών (όπως τόσο φορτικά υπενθυμίζει ο Νεκτάριος Πετεβίνος) δεν έχει καταφέρει να έχει αυτό που θα έχει από αυτή τη βδομάδα η ΑΕΚ, με μια παρουσία και μάλιστα στους ομίλους του Europa League. Αυτό που εδώ και χρόνια έχουν η χρεοκοπημένη Ανόρθωση (με επίσης μια συμμετοχή σε ευρωπαϊκούς ομίλους), η Σαλαμίνα, ο Εθνικός Άχνας: Ένα δικό του ιδιόκτητο γήπεδο. Που κάνει κάθε ομάδα να ξεφεύγει, αφού δημιουργεί τις προϋποθέσεις για περισσότερα έσοδα, ενώ αυξάνει και το πρεστίζ. Και βέβαια με τα σημερινά πλέον δεδομένα θεωρείται αδύνατο να το αποκτήσει.
Ακαδημίες
Οι ακαδημίες έχουν πάντοτε ως στόχο τη δημιουργία ενός κορμού παικτών που θα μπορέσουν κάποια στιγμή στο μέλλον να στελεχώσουν με χαμηλότερο κόστος την πρώτη ομάδα. Όταν ανέλαβε η διοίκηση Πρόδρομου Πετρίδη ακούσαμε και πάλι βαρύγδουπες δηλώσεις ότι στόχος είναι η λειτουργία των ακαδημιών σε επαγγελματικές βάσεις ώστε αυτές να στελεχώσουν στο μέλλον την πρώτη ομάδα. Μειώνοντας παράλληλα τον προϋπολογισμό. Η «μετάβαση» σε «επαγγελματικές βάσεις» έγινε με μεγάλο για τα ταμεία της ομάδας κόστος- με πρόσληψη ακριβών προπονητών, διευθυντών, τη δημιουργία γηπέδων, αλλά και την αγορά παικτών οι οποίοι στη συνέχεια αποδεσμεύτηκαν για να πάνε σε άλλες ομάδες. Παίκτες στην καλύτερη (1-2, όχι περισσότεροι) με δεκάλεπτη συμμετοχή σ’ ένα χρόνο παρουσίας στην ομάδα. Το μόνο απτό αποτέλεσμα ήταν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες λιγότερες στα ταμεία. Και όχι μόνο αυτό αλλά διαβάζουμε στην δήλωση του Πρόδρομου Πετρίδη να παρουσιάζεται ο δανεισμός ποδοσφαιριστών, στους οποίους ο ΑΠΟΕΛ έχει επενδύσει χιλιάδες σε άλλες ομάδες ΔΩΡΕΑΝ, ως μεγάλη επιτυχία. Ένα επίτευγμα της διοίκησης.
Τμήμα σκάουτινγκ
Για τα θέματα οργάνωσης και προγραμματισμού, νομίζω θα ήταν αρκετή απλά η αναφορά στα γεγονότα του τελευταίου τριμήνου ή ακόμα και της τελευταίας μέρας, που μαζί με αυτή της περασμένης θερινής περιόδου, θα μπορούσαν να αποτελέσουν εγχειρίδιο για το τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις σε μια μεταγραφική περίοδο. Δεν είναι όμως μόνο η αδυναμία να βρει ένα σέντερ-φορ ή ένα 8άρη που αποδεικνύει τον ανεκδιήγητο ερασιτεχνισμό της διοίκησης. Είναι η αποτυχία κάθε μεταγραφής-επένδυσης που επιχείρησε να κάνει. Οι αποδεσμεύσεις των Καλό, Εστέλα, Ναφίου, Τσόκο που ήρθαν ως μεγάλες επενδύσεις και με το ανάλογο για την ομάδα κόστος, και έφυγαν- εντός εξαμήνου- χωρίς ή με 1-2 συμμετοχές. Είναι η προσπάθεια της την τελευταία μέρα να κλείσει επιθετικό με 450 χιλιάδες το χρόνο για 4 χρόνια (όσος σχεδόν είναι ο προϋπολογισμός της ΑΕΚ) και αφού είχε ήδη κλείσει ένα 33χρονο με συμβόλιαο 300 χιλ. τον οποίο ήδη σκάρταρε και ο οποίος σήμερα αποτελεί εναλλακτική του Πιέρου Σωτηρίου, των 23 χρόνων και 100 χιλιάδων.
Τα πιο πάνω είναι αποτέλεσμα δομικής ανεπάρκειας και έλλειψης επαγγελματισμού. Δεν υπάρχει σοβαρή ομάδα που να μην έχει ένα τεχνικό διευθυντή ή υπεύθυνο μεταγραφών. Ο Τσάβι Ροκα απέδειξε για μια ακόμα χρονιά γιατί ο ΑΠΟΕΛ κινήθηκε για το λάθος άνθρωπο. Γιατί δηλαδή ο Ροκα θα έπρεπε να ήταν ο στόχος και όχι ο Κρίστιανσεν. Ο Μπενίτο στην Ανόρθωση έδειξε έστω και την υστάτη ότι έχει το όνομα και τις γνωριμίες να πείσει καλούς παίκτες να κατηφορίσουν στην Κύπρο. Την ίδια στιγμή τη δουλειά του Ρόκα και του Μπενίτο στον ΑΠΟΕΛ ανέλαβαν ο Πρόδρομος Πετρίδης και ο Βάσσος Ηλιάδης! Γράφει ο Πρόδρομος ότι ήταν αδύνατο να πειστούν παίκτες σε καλή ηλικία και εγνωσμένης αξίας να κατηφορίσουν στην Κύπρο. Αυτό, όμως, αποδεικνύει και την κραυγαλέα ανεπάρκεια τους. Γιατί ο ΑΠΟΕΛ (των έξι ευρωπαϊκών συμμετοχών) δεν θα έπρεπε να προσπαθεί να προσελκύσει παίκτες εγνωσμένης αξίας, τους οποίους χρυσοπληρώνει με χρήματα που ανεβάζουν τον προϋπολογισμό στα 12-13 εκατ., (7 εκατομμύρια περισσότερα από τα εκτός ευρωπαϊκής πορείας έσοδα) αλλά να φέρνει παίκτες, αποτέλεσμα καλού scouting, οι οποίοι να κάνουν όνομα μέσω του ΑΠΟΕΛ στην Ευρώπη. Κανένας από τους παίκτες που πωλήσαμε ως αποτέλεσμα της παρουσίας μας στην Ευρώπη δεν ήρθε ως όνομα. Όταν πήρε τον Αλμέιδα ο Γιοβάνοβιτς αυτός έφυγε ως αποτυχημένος από την Κοπεγχάγη. Ο Τρισκόφσκι ήρθε από την ΕΝΠ και Ντε Βινσέντι από τον Πας Γιάννινα (έστω κι αν άνηκε στον Ολυμπιακό στον οποίο ποτέ δεν βρήκε θέση).
Σοβαρότητα
Ο ΑΠΟΕΛ βρίσκεται σε συνεργασία με τον τρίτο τεχνικό διευθυντή και έκτο προπονητή επί Πρόδρομου Πετρίδη. Και ο πρόεδρος, ενώ αναγνωρίζει (τάχα) λάθη που οφείλει να διορθώσει, διαρρέει ότι ο Σάμπουριτς παίζει το κεφάλι του με τις μεταγραφές Ιανουαρίου και ότι ούτε ο Κρίστιανσεν δεν θα πρέπει να αισθάνεται άνετος. Τι ευθύνες όμως έχει η διοίκηση; Ακόμα κι αν έχει δίκαιο ότι όντως είναι ανεπαρκείς, ποιες είναι οι δικές τους ευθύνες για τις επιλογές τους; Ο Πρόδρομος που δηλώνει ότι για κάθε αλλαγή δικαιώθηκε, δεν αντιλαμβάνεται ότι καθεμιά από τις 11 αλλαγές (σε 2 ½ χρόνια!),δείχνει την δική του αδυναμία και ανικανότητα;
Αγοραστική αξία της ομάδας
Διατήρηση τέτοιου μισθολογίου θα μπορούσε, αν και επικίνδυνη, να δικαιολογηθεί με παράλληλη αύξηση της αγοραστικής αξίας της ομάδας. Ώστε να υπάρχουν οι συνθήκες για πώληση παικτών που θα αποφέρουν στα ταμεία χρήμα. Τη στιγμή που ο ΑΠΟΕΛ έχει ένα προϋπολογισμό τριπλάσιο από τον δεύτερο μεγαλύτερο, αυτό του Απόλλωνα, η αξία του ρόστερ σύμφωνα με την transfermarkt είναι όσα και της ομάδας της Λεμεσού, λίγο πάνω από τα 14 εκατομμύρια, και μόλις 2.5 περισσότερα από τη χρεοκοπημένη, με μισθολόγιο λίγο πάνω από 2,5 εκατομμύρια, Ομόνοια. Και για όσους θα σπεύσουν να απαντήσουν ότι η συγκεκριμένη σελίδα δεν είναι ακριβής, καλά κάνουν να απαντήσουν και ποιοι πέραν του Σωτηρίου του οποίου το συμβόλαιο λήγει φέτος και ακόμα να ανανεωθεί και ίσως του Bertoglio, έχουν την ποιότητα και βρίσκονται σε ηλικία που να μπορούν να φέρουν χρήματα στο ταμείο της ομάδας.
Με ποιο τρόπο λοιπόν έχει το ΑΠΟΕΛ ξεφύγει ώστε να του διασφαλίζει ότι θα ξεκινά τα επόμενα χρόνια από θέση ισχύος; Όταν μάλιστα τα ευρωπαϊκό χρήμα, το μόνο πλεονέκτημα που διατηρούσε και ποτέ δεν αξιοποίησε με το βλέμμα στο μέλλον, πλέον δεν υπάρχει (αντίθετα ακούμε ότι τα νέα 7 εκατομμύρια μόλις που φτάνουν για να καλύψουν τη χασούρα του ελλειμματικού προϋπολογισμού), ενώ η απώλεια των μισών βαθμών- αποτέλεσμα κυρίως της πορείας στους 8, πλέον θα μας βάζει στους αδύνατους από τον τρίτο προκριματικό γύρο αλλά και οι σχεδιασμοί της UEFA από το 18 δημιουργούν στην καλύτερη πολύ δύσκολες συνθήκες για επανάληψη τέτοιων ευρωπαϊκών πορειών;
Για όσους δεν το κατάλαβαν ο ΑΠΟΕΛ βρέθηκε πρόσφατα στο +1 από τη χρεοκοπία. Μέχρι το 91 με τη Ρόζενμποργκ βρισκόταν προ του φάσματος να βρεθεί με έλλειμμα 7+ εκατομμυρίων. Το γκόλ, δεν απομάκρυνε το ενδεχόμενο αυτό, απλά ισοσκέλισε το φετινό προϋπολογισμό. Όταν μάλιστα κάποιος ακούει τον πρόεδρο, με απόλυτη “σοβαρότητα”, να δηλώνει ότι έχει σχέδιο σε περίπτωση που κάτι πάει λάθος και αυτό είναι η αποκοπή 30-40% στους μισθούς όλων των ποδοσφαιριστών(!), αγνοώντας ότι αναφέρεται σε ποδοσφαιριστές που διατηρούν συμβόλαιο με την ομάδα. Ότι οι διαπραγματευτικές του ικανότητες είναι τέτοιες που μετά από 8 μήνες δεν έχει καταφέρει να συμφωνήσει και να απαλλαγεί από συμβόλαια ποδοσφαιριστων που έχουν να παίξουν στην ομάδα 8 μήνες και οι οποίοι συνεχίζουν να βρίσκονται στο payroll και φέτος με κόστος (+500 χιλιάδες), τότε η ανησυχία ότι η χρεοκοπία δεν αποτελεί αρνητικό ενδεχόμενο αλλά δεδομένο, γίνεται βεβαιότητα. Το ερώτημα αφορά απλά το πότε. Και η απάντηση είναι την πρώτη και μόνη φορά που η ομάδα δεν θα μπει ομίλους.
Αυτό είναι το έγκλημα των σημερινών διοικούντων. Όχι η ξεκάθαρη ανικανότητα και ανεπάρκεια τους. Αλλά το ότι με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν την ομάδα στην χρεοκοπία και την αναξιοπρέπεια. Και μάλιστα το πράττουν πανηγυρίζοντας ότι έχουμε ξεφύγει. Ενώ είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε εδώ και καιρό ξεμείνει σε μια καταστροφική πορεία χωρίς επιστροφή.
Αντώνης Πολυδώρου
