apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Ένα από τα απωθημένα όχι μόνο στον ΑΠΟΕΛ αλλά όλων γενικά των κυπριακών ομάδων είναι να μπορέσουν να επενδύσουν στους ποδοσφαιριστές τους μετά που αυτοί θα εγκαταλείψουν την ενεργό δράση. Η ανάγκη ή και πολλές φορές η πίεση είναι ακόμα πιο μεγάλη με αυτούς που είχαν σημαντική συνεισφορά ως ποδοσφαιριστές.
Ουσιαστικά η συχνότερη οδός που ακολουθούν ή θέλουν να ακολουθήσουν οι πρώην ποδοσφαιριστές είναι η εργοδότηση τους ως προπονητές στις ακαδημίες και στην καλύτερη περίπτωση να φτάνουν ως βοηθοί στην πρώτη ομάδα.
Η πιο ακραία περίπτωση που αφορούσε την ομάδα μας ήταν η ανάθεση στον Μαντούκα τα καθήκοντα του Διευθυντή Ποδοσφαίρου μια απόφαση που αποδείχτηκε λανθασμένη και με αρνητικές συνέπειες τόσο για τον ΑΠΟΕΛ όσο και για τον Βραζιλιάνο.
Κάπου εδώ τίθεται και το ερώτημα του αν ο ΑΠΟΕΛ έχει ένα συγκροτημένο πλάνο για το αν και πως αξιοποιεί πρώην παίκτες του έτσι ώστε και αυτοί να μην ισχυρίζονται ακόμα και δημόσια ότι η πρώην και αγαπημένη τους ομάδα αδιαφορεί.
Οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις πρώην παικτών που βρέθηκαν σε καίρια πόστα ήταν αυτές των Σατσιά και Μαντούκα. Πρόκειται για δυο πρώην παίκτες που σε χρόνο ρεκόρ βρέθηκαν να εκτελούν χρέη βοηθού προπονητή και διευθυντή ποδοσφαίρου χωρίς όμως να έχουν τα προαπαιτούμενα προσόντα που θα έκαναν το έργο τους πετυχημένο.
Η διοίκηση Πετρίδη με κριτήρια που εύλογα δημιουργούν ερωτήματα εργοδότησε τους δυο πρώην ποδοσφαιριστές με πολλούς να υποστηρίζουν ότι πρόκειται περισσότερο για βόλεμα παρά για κίνηση που είχε ποδοσφαιρική λογική.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αφού δεν υπάρχουν ούτε οι μηχανισμοί μέσω των οποίων οι άπειροι και ανεπαρκώς καταρτισμένοι πρώην ποδοσφαιριστές θα μπορέσουν με ταχύρρυθμο τρόπο να μάθουν πράγματα. Αστε που δεν έχουμε την υπομονή κάτι που απέδειξε και η περίπτωση του Μαντούκα.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ότι ο ΑΠΟΕΛ δεν εκτιμά τους πρώην αλλά το ότι δεν έχει βρει ακόμα τον μηχανισμό μέσω του οποίο θα εντοπίζει και θα αναδεικνύει με μεθοδικό τρόπο τους ικανότερους.
