Ο 45άρης Γκουαρδιόλα και οι… άλλοι!

Συνάμα έχει καταφέρει να συνδυάζει τους τίτλους με παραγωγικό και επιθετικό ποδόσφαιρο που φέρνει τον κόσμο στο γήπεδο αλλά και να αναδεικνύει τον ρόλο του προπονητή μέσα από τις άκρως επαναστατικές τακτικές και την ευελιξία των συστημάτων του κατά τη διάρκεια ενός αγώνα.

Σήμερα (19/1) ο Καταλανός τεχνικός σβήνει 45 κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων του και το Sport24.gr έψαξε να βρει τι είχαν πετύχει άλλα “ιερά τέρατα” της παγκόσμιας προπονητικής σκηνης όταν συμπλήρωναν τα ίδια χρόνια ζωής. Κάποιοι εξ αυτών ειχαν ήδη σαρώσει τους τιτλους, άλλοι έδειχναν ότι η συνέχεια θα τους βρει μέσα στο κάδρο των πρωταγωνιστών ενώ κάποιοι ούτε που φαντάζονταν την εκτόξευσή τους στην κορυφή…

Πάμε να δούμε 20 χαρακτηριστικές περιπτώσεις προπονητών με… έφεση στους τίτλους:

✔ Ζοζέ Μουρίνιο

Ο Ζοζέ Μουρίνιο συνιστά φαινόμενο της προπονητικής, με τους τίτλους να “μιλούν από μόνοι τους” καθώς όταν συμπλήρωνε τα 45 του χρόνια (στις 26 Ιανουαρίου του 2008) είχε ήδη 12 σημαντικούς στη συλλογή του. Τους μισούς με την Πόρτο, με αποκορύφωμα τους δύο διαδοχικούς ευρωπαϊκούς τίτλους που εκτόξευσαν την δημοτικότητά του (Κύπελλο UEFA το 2003 και Champions League το 2004) και τους άλλους μισούς με την Τσέλσι, την οποία οδήγησε μάλιστα σε δύο συνεχόμενες κατακτήσεις της Premier League και ενώ οι Λονδρέζοι είχαν να γευτούν τη χαρά του τίτλου για 50 ολόκληρα χρόνια πριν από το πρωτάθλημα του 2005.

✔ Άλεξ Φέργκιουσον

Ο Άλεξ Φέργκιουσον ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον Νοέμβριο του 1986, έναν μόλις μήνα πριν συμπληρώσει 45 χρόνια ζωής, όμως το εντυπωσιακό είναι πως μπορούσε ήδη να καμαρώνει για το βιογραφικό του. Ο Σκωτσέζος βρέθηκε στο τιμόνι της Αμπερντίν από το 1978 μέχρι το 1986 και σε αυτά τα οκτώ χρόνια έγραψε ιστορία εντός και εκτός συνόρων, κατακτώντας 3 πρωταθλήματα Σκωτίας, 4 Κύπελλα Σκωτίας και το Κύπελλο UEFA το 1983.

✔ Αρσέν Βενγκέρ

O Αρσέν Βενγκέρ ξεκίνησε να χτίζει τη δυναστεία του στην Άρσεναλ από την ηλικία των 47 ετών (σε οκτώ μήνες από τώρα θα συμπληρώσει 20 χρόνια στους Λονδρέζους), όμως μπορεί να καμαρώνει για το γεγονός ότι πρόλαβε να πανηγυρίσει τίτλους στην πατρίδα του πριν κλεισει τα 45 του χρόνια και μετακομίσει στον μαγικό κόσμο της Premier League. Αυτό το πέτυχε στη Μονακό της οποίας ηγήθηκε από το 1987 μέχρι το 1994, με τον Αλσατό να κατακτά το πρωτάθλημα Γαλλίας στην παρθενική του σεζόν στον πάγκο των Μονεγάσκων (1987-1988) και λίγα χρόνια αργότερα να στέφεται και Κυπελλούχος Γαλλίας (1990-1991).

✔ Κάρλο Αντσελότι

Ο Κάρλο Αντσελότι αποτελεί έναν από τους σύγχρονους ποδοσφαιρικούς “μίδες” έχοντας πάρει τίτλο σε όποια χώρα και αν εργάστηκε και το φλερτ του με την κορυφή ξεκίνησε από τις αρχές αυτού του αιώνα. Το 2001 απολύθηκε από τη Γιουβέντους μετά από μία σεζόν που βρήκε την “βέκια σινιόρα” χωρίς κάποιο τρόπαιο και μετακόμισε στο Μιλάνο, με τη Μίλαν να του δίνει την ευκαιρία να πανηγυρίσει τους πρώτους τίτλους στην καριέρα του. Πριν κλείσει μάλιστα 45 χρόνια ζωής (τον Ιούνιο του 2004) ο “Καρλέτο” πρόλαβε να πάρει με τους “ροσονέρι” Champions League και Coppa Italia το 2003 και σκουντέτο το 2004.

✔ Λουίς Φαν Χάαλ

Ο Λουίς Φαν Χάαλ δέχεται αμέτρητα “βέλη” τη φετινή αγωνιστική σεζόν στη δεύτερη σεζόν του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και αν θέλει να σκέφτεται κάτι ευχάριστο για να ξεχνάει τα τωρινά προβλήματά του (πέρα από τις 4 νίκες σε ισάριθμα ματς πρωταθλήματος που μετράει απέναντι στη Λίβερπουλ) αυτές μπορεί να είναι κάλλιστα οι αναμνήσεις του από τον Άγιαξ. Ο “Αίαντας” ήταν η πρώτη ομάδα που καθοδήγησε ο Ολλανδός και από το καλοκαίρι του 1991 μέχρι αυτό του 1996 (τότε έκλεισε τα 45 του) είχε γευτεί ουκ ολίγες φορές το νέκταρ της επιτυχίας. Εντός των συνόρων κατέκτησε 3 πρωταθλήματα και 1 Κύπελλο Ολλανδίας και εκτός των συνόρων 1 Champions League (το 1995, ενώ ήταν φιναλίστ την επόμενη σεζόν), 1 Κύπελλο UEFA (1992), 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (1995) και 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο (1995), ενω άφησε τη σφραγίδα του σε μία από τις ομάδες που έχει μείνει στη μνήμη όλων (ειδικά για τη διετία 1994-1996) ως μία από τις θεαματικότερες των ευρωπαϊκών γηπέδων.

✔ Γκους Χίντινκ

Ο Γκους Χίντινκ αποτελεί έναν από τους “γερόλυκους” των ευρωπαϊκων πάγκων καθώς κοντεύει να κλείσει τρεις γεμάτες δεκαετίες στα γήπεδα και χάρη στην Αϊντχόφεν μπορεί να καμαρώνει για τους πολλούς τίτλους που έβαλε στη συλλογή του μέχρι να μπει στο 46ο έτος της ηλικίας του. Ο Ολλανδός πήρε τριά πρωταθλήματα με την PSV και μάλιστα συνεχόμενα (1987, 1988, 1989) και 2 Κύπελλα (1988, 1989), με τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή στιγμή του να είναι φυσικά η κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1988, με αντίπαλο τη Μπενφίκα, που είναι άλλωστε και το μοναδικό τρόπαιο με τα “μεγάλα αυτιά” που έχει πάρει ο σύλλογος.

✔ Ρίνους Μίχελς

Ο Ρίνους Μίχελς είναι ο εμπνευστής του “Total Football” που έφερε επανάσταση στον κόσμο της στρογγυλής Θεάς τη δεκαετία του ’70, με τις επιτυχίες του από την ακρη του πάγκου να έρχονται από τα πρώτα βήματα της καριέρας του. Πριν κλείσει τα 45 του χρόνια (9 Φεβρουαριου 1973) είχε προλάβει να κατακτήσει 7 εγχώριους τίτλους με τον “Αίαντα” (4 πρωταθλήτρια και 3 Κύπελλα) ενώ το αποκορύφωμα ήταν το πρώτο από τα τρία συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών που πανηγύρισε εκείνη την περίοδο η ομάδα του Άμστερνταμ, νικώντας στον τελικό του “Γουέμπλεϊ” με 2-0 τον Παναθηναϊκό.

✔ Μιγκέλ Μουνιόθ

Ο Μιγκέλ Μουνιόθ έκανε μεγάλη καριέρα ως ποδοσφαιριστής στη Ρεάλ Μαδρίτης, μετρώντας 223 συμμετοχές με τους “μπλάνκος” από το 1948 μεχρι το 1958, με τις επιτυχίες να συνεχίζονται πάντως και με την ιδιότητα του προπονητή που είχε στους Μαδριλένους από το 1960 ως το 1974. Πριν κλείσει τα 45 του χρόνια ειχε ήδη σαρώσει τους εγχώριους τίτλους (5 πρωταθλήματα και 1 Κύπελλο Ισπανίας) ενώ έκανε “θραύση” και στην Ευρώπη με την κατάκτηση του 5ου και του 6ου κατά σειρά Κυπέλλου Πρωταθλητριών της Ρεάλ (1960, 1966) αλλά και ενός Διηπειρωτικού (1960).

✔ Ούντο Λάτεκ

Με 14 σημαντικά τρόπαια στο παλμαρέ του ο Ούντο Λάτεκ συνιστά έναν από τους σπουδαιότερους προπονητές στην ιστορία του ποδοσφαίρου ενώ είναι ο μοναδικός που έχει κατακτήσει και τους τρεις μεγάλους ευρωπαϊκούς τίτλους με ισάριθμες διαφορετικές ομάδες. Όσο για τις χαρούμενες στιγμές μέχρι τα 45 του, αυτές ήταν αρκετές αν αναλογιστεί κανείς ότι πέτυχε τόσο στη Μπάγερν Μονάχου (1 Κύπελλο Πρωταθλητριών, 3 πρωταθλήματα και 1 Κύπελλο Γερμανίας) όσο και στη Γκλάντμπαχ (1 Κύπελλο UEFA, 2 πρωταθλήματα Γερμανίας).

✔ Τζοβάνι Τραπατόνι

Ο Τζοβάνι Τραπατόνι θεωρείται από τους πλέον επιτυχημένους προπονητές στην ιστορία της Serie A και πώς θα μπορούσε να μην είναι με τέτοιο πλούσιο βιογραφικό: είναι ο ένας από τους μόλις τέσσερις προπονητές που έχουν κατακτήσει πρωταθλήματα (10) σε τέσσερις διαφορετικές χώρες (Ερνστ Χάπελ, Ζοζέ Μουρίνιο και Τόμισλαβ Ίβιτς οι άλλοι) ενώ είναι ο μοναδικός που έχει πάρει και τα τρία μεγάλα ευρωπαϊκά τρόπαια σε συλλογικό επίπεδο μόνο με μία ομάδα (Γιουβέντους). Μέχρι να κλεισει 45 χρόνια ζωής και να μπει στα 46 είχε στεφτεί ήδη 4 φορές πρωταθλητής και 2 φορές Κυπελλούχος Ιταλίας με τη “Γιούβε” ενώ κατέκτησε και το Κύπελλο UEFA με τους Τορινέζους τη σεζόν 1976-77.

✔ Ράφα Μπενίτεθ

Μπορεί το highlight της προπονητικής του καριέρας, η κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης με τη Λίβερπουλ στον αλησμόνητο τελικό της Κωνσταντινούπολης, να έλαβε χώρα 40 ημέρες μετά τα 45α γενέθλιά του, παρόλα αυτά ο Ράφα Μπενίτεθ είχε πασπαλιστεί ήδη με τη χρυσόσκονη της επιτυχίας. Το 2001 πήρε τη σκυτάλη από τον Έκτορ Ραούλ Κούπερ που είχε φτάσει τη Βαλένθια σε δύο συνεχόμενους τελικούς Champions League (έχασε τον πρώτο από τη Ρεάλ με 3-0 και τον δεύτερο στα πέναλτι από τη Μπάγερν) και οδήγησε τις “νυχτερίδες” σε μεγάλους θριάμβους σε Ισπανία και Ευρώπη. Στην πρώτη του μόλις σεζόν στο τιμόνι (2001-02) κατέκτησε τη La Liga, τίτλο που είχαν να δουν στο “Mestalla” για 31 χρόνια, ενώ τη σεζόν 2003-04 οι Βαλενθιάνοι όχι μόνο έκοψαν πρώτοι το νήμα στο πρωτάθλημα αλλά θριάμβευσαν και στο Κύπελλο UEFA, επικρατώντας 2-0 στον τελικό της Μαρσέιγ.

✔ Τζοκ Στιν

Είναι δύσκολο να εκτιμήσει κάποιος την εξέλιξη του ποδοσφαίρου στην Σκωτία δίχως την παρουσία του Τζοκ Στιν καθώς οδήγησε την Σέλτικ στην κατάκτηση εννέα σερί εθνικών πρωταθλημάτων (1966-1974) και έγινε ο πρώτος προπονητής βρετανικής ομάδας που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, με τους “κέλτες” το 1967 απέναντι στην Ίντερ του Ελένιο Ερέρα (2-1 στον τελικό που έγινε στη Λισσαβώνα χάρη στον οποίο εκείνη η ομάδα της Σέλτικ πήρε την ονομασία “τα λιοντάρια της Λισσαβώνας”). Ο Στιν, ο οποίος εργαζόταν σε ανθρακωρυχεία όταν ήταν ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, κατέκτησε 25 τίτλους (!) ως προπονητής της Σέλτικ, με τους 7 από αυτούς να έρχονται πριν καν κλείσει τα 45 του χρόνια: 2 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα, 2 League Cup και πάνω απ’όλα το Κύπελλο Πρωταθλητριών.

✔ Ερνστ Χάπελ

Ο Ερνστ Χάπελ αποτελεί ένα από τα “ιερά τέρατα” στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο στο χώρο της προπονητικής, έχοντας αναδειχτεί πρωταθλητής και Κυπελλούχος σε τέσσερις διαφορετικές χώρες (Ολλανδία, Γερμανία, Βέλγιο και Αυστρία) αλλά και όντας ο ένας από τους συνολικά πέντε προπονητές που έχουν κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών με δύο διαφορετικές ομάδες! Πανηγύρισε 14 τίτλους στην καριέρα του, με τους 2 πρώτους να μπαίνουν στο παλμαρέ του πριν κλείσει τα 45 του χρόνια και τον έναν εξ αυτών να είναι το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τη Φέγενορντ (1970), που έγινε έτσι η πρώτη ολλανδική ομάδα που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης.

✔ Ελένιο Ερέρα

Ο Ελένιο Ερέρα βρίσκεται στο πάνθεον της ποδοσφαιρικής ιστορίας καθώς ως προπονητής έχει κατακτήσει συνολικά 7 πρωταθλήματα με τρεις διαφορετικές ομάδες (Ατλέτικο Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Ίντερ) ενώ συνέδεσε το όνομά του με την “grande Inter” στη δεκαετία του ’60 η οποία όχι μόνο έλαμψε εντός συνόρων αλλά και κατέκτησε δύο συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών, το 1964 και το 1965. Ήταν από τους πρώτους προπονητές που έβαλαν… μπόλικη τακτική στο παιχνίδι, εφαρμόζοντας το περίφημο “κατενάτσιο”, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι από τους 12 τίτλους που πανηγύρισε σε όλη την προπονητική του καριέρα οι δύο πρώτοι ήρθαν πολύ πριν κλείσει τα 45 του χρόνια: τα δύο σερί πρωταθλήματα στη La Liga με την Ατλέτικο Μαδρίτης (1949, 1950).

✔ Ότμαρ Χίτσφελντ

Ένας από τους πλέον διακεκριμμένους εκπροσώπους του γερμανικού ποδοσφαίρου εδώ και δεκαετίες είναι ο Ότμαρ Χίτσφελντ, με τον επονομαζόμενο “Der General” (“O στρατηγός”) να έχει 18 τίτλους στο παλμαρέ του, μεταξύ των οποίων το Champions League με τη Ντόρτμουντ (1997) και το Champions League με τη Μπάγερν Μονάχου (2001). Με αυτούς τους δύο συλλόγους ο Χίτσφελντ γνώρισε μεγάλες επιτυχίες και εντός Γερμανίας αλλά όλα αυτά αφότου είχε κλείσει το 45ο έτος της ηλικίας, καθώς μέχρι πρότινος είχε κατακτήσει τίτλους μόνο στην Ελβετία για λογαριασμό της Γκρασχόπερς (2 πρωταθλήματα και ισάριθμα Κύπελλα).

✔ Βιθέντε Ντελ Μπόσκε

Ο Βιθέντε Ντελ  Μπόσκε θεωρείται από τους σπουδαιότερους και πλέον επιτυχημένους ποδοσφαιρικούς managers όλων των εποχών, όντας άλλωστε ο μοναδικός που μπορεί να διατυμπανίζει πως έχει στο παλμαρέ του Champions League, Διηπειρωτικό Κύπελλο (με τη Ρεάλ Μαδρίτης), Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και Μουντιάλ (με την εθνική Ισπανίας). Μέχρι τα 45 του πάντως όχι μόνο δεν είχε κατακτήσει ούτε έναν τίτλο αλλά η μοναδική του εμπειρία σε πάγκο μεγάλης ομάδας ήταν ως υπηρεσιακός τεχνικός στη Ρεάλ Μαδρίτης (ομάδα στην οποία έκανε μεγάλη καριέρα ως παίκτης) για μερικούς μήνες το 1994, μετά την απόλυση του Μπενίτο Φλόρο και πριν αναλάβει τα ηνία ο Χόρχε Βαλντάνο.

✔ Ότο Ρεχάγκελ

Ο Ότο Ρεχάγκελ έγραψε ιστορία το 2004 όταν οδήγησε την Εθνική Ελλάδας στην κατάκτηση του Euro στην δεύτερη μόλις συμμετοχή της χώρας μας στα τελικά του θεσμού ενώ αποτελεί προπονητή-θρύλο στη Γερμανία καθώς μαζί με τον Γιουπ Χάινκες είναι οι μοναδικοί που, ως παίκτες και προπονητές, έχουν συμμετάσχοι αμφότεροι σε πάνω από 1.000 αγώνες στη Bundesliga. Πριν κλείσει πάντως τα 45 του χρόνια ο “Χερ Ότο” είχε κατακτήσει μόνο ένα Κύπελλο Γερμανιας με τη Φορτούνα Ντίσελντορφ.

✔ Μαρτσέλο Λίπι

Και μόνο το παλμαρέ των τίτλων “μιλάει από μόνο του” για τον Μαρτσέλο Λίπι, με τον “Πολ Νιούμαν του ιταλικού ποδοσφαίρου” να έχει κατακτήσει μεταξύ άλλων Παγκόσμιο Κύπελλο, Champions League τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία (ο μοναδικός που το έχει καταφέρει), αλλά και 5 πρωταθλήματα Ιταλίας με τη Γιουβέντους. Η αναρρίχησή του προς την κορυφή ξεκίνησε πάντως αφότου συμπλήρωσε τα 45 του χρόνια καθώς μέχρι τότε είχε κάτσει στον πάγκο των Ποντενέρα, Σιένα, Πιστοϊέζε, Καραρέζε, Τσεζένα, Λουκέζε και Αταλάντα.

 

✔ Μπομπ Πέισλι

Ο Μπομπ Πέισλι θεωρείται δικαιολογημένα ως ένας από τους κορυφαίους Άγγλους προπονητές στην ιστορία του ποδοσφαίρου καθώς στα 9 χρόνια που κάθησε στον πάγκο της Λίβερπουλ (1974-1983) οδήγησε τους “κόκκινους” -μεταξύ άλλων- στην κατάκτηση  3 Κυπέλλων Πρωταθλητριών, 1 Κυπέλου UEFA, 1 Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ, 6 πρωταθλημάτων Αγγλίας και 3 League Cup. Συνολικά πήρε 20 τίτλους με την Λίβερπουλ, αναλογικά δηλαδή 2,2 τρόπαια ανά σεζόν, και ο μοναδικός με καλύτερο ποσοστό από τον Πέισλι είναι μόνο ο Πεπ Γκουαρδιόλα! Μέχρι τα 45 του πάντως η μοναδική του εμπειρία ήταν ως βοηθός προπονητή στην ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ.

✔ Μιρτσέα Λουτσέσκου

Ο Μιρτσέα Λουτσέσκου θεωρείται προπονητής-θρύλος στη Ρουμανία και οι ομαδικοί τίτλοι που τον συνοδεύουν το πιστοποιούν αυτό. Έχει κατακτήσει συνολικά 21 μεγάλους τίτλους, από τους οποίους οι 14 είναι με το δημιούργημά του από το 2004 και μετά, Σαχτάρ Ντόνετσκ: 8 πρωταθλήματα Ουκρανίας, 5 Κύπελλα και 1 Κύπελλο UEFA το 2009 απέναντι στη Βέρντερ Βρέμης. Επιπλέον έχει κερδίσει αρκετά ατομικά βραβεία ενώ ουκ ολίγοι είναι οι ποδοσφαιριστές που έχουν περάσει από τα χέρια του και τώρα διαπρέπουν σε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης. Μέχρι να κλείσει πάντως τα 45 του χρόνια είχε να επιδείξει μόνο 1 πρωτάθλημα και 2 Κύπελλα Ρουμανίας με τη Ντινάμο Βουκουρεστίου.