apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Η ευφορία που δημιουργήθηκε μετά τη νίκη επί της Ανόρθωσης διαδέχτηκε η απογοήτευση από την απώλεια βαθμών και την απόδοση με την ΑΕΛ. Έχει σημασία όμως να το ψάξουμε λίγο περισσότερο και να θυμηθούμε ότι η ουσιαστική διαφορά στους δύο αγώνες ήταν η απόδοση ενός και μόνο παίκτη.
Ναι, αναφερόμαστε στον Τάμαρι ο οποίος στο Αντώνης Παπαδόπουλος έκανε όλα όσα έπρεπε για να πετύχουμε τέρματα και να περάσει στο ντούκου την αδυναμία του ΑΠΟΕΛ να επιτεθεί σωστά.
Εναντίον της ΑΕΛ όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν με τον ίδιο τρόπο και μάλλον φυσιολογικά όχι μόνο δεν σκοράραμε αλλά δυσκολευτήκαμε να απειλήσουμε.
Οι προσωπικές ενέργειες του Ιορδανού ήταν μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού και όλες στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Γουίλερ που είχε την ευθύνη για να τον περιορίσει ανταποκρίθηκε πολύ καλά έχοντας και βοήθειες όποτε η μπάλα πήγαινε στο δεξί άκρο.
Με τον Τάμαρι περιορισμένο και την τριάδα στο κέντρο (Μοράις, Σοουζα, Αρτυματάς) να μην έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει στο δημιουργικό κομμάτι ήταν αναπόφευκτο να περιοριστούμε σε ξεσπάσματα που δεν οδήγησαν στο ζητούμενο.
Ο Τραμετσάνι λογικά έχει δει αυτά που βγάζουν μάτια και στο βαθμό που μπορεί θα προσπαθήσει να το αλλάξει.
