apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
“Ο Ακροβολιστής θα κτυπά αλύπητα σε ανύποπτο χρόνο, άμεσα ή έμμεσα, οποιοδήποτε και οτιδήποτε πλήττει ή προσπαθεί να πλήξει τα συμφέροντα του ΑΠΟΕΛ. Ο ΑΠΟΕΛ είναι πάνω απ’ όλα, γι’ αυτό καλά κάνουν να προσέξουν όλοι οι αντιΑΠΟΕΛΙΣΤΕΣ για να μη νιώσουν τα πυρά του Ακροβολιστή.”
Είναι δεδομένο ότι ο ΑΠΟΕΛ «πουλά» και είναι επίσης δεδομένο ότι βάσει προϋπολογισμού έπρεπε ήδη ο ΑΠΟΕΛ να είχε ξεφύγει. Να μην ξεχνάμε όμως ότι δεδομένα είναι και τα 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα, τα 2 συνεχόμενα νταμπλ και οι 3 συνεχόμενες συμμετοχές σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Πριν μερικά χρόνια όλα αυτά ήταν όνειρα απατηλά, αλλά το DNA μας απαιτεί όλο και περισσότερα.
Τις τελευταίες μέρες ή εβδομάδες βρίσκεται σε έξαρση μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια μηδενισμού των πάντων από όλα τα ΜΜΕ, από ΑΠΟΕΛίστες και αντιΑΠΟΕΛίστες. Η κριτική πρέπει να γίνεται και ο σημερινός ΑΠΟΕΛ σηκώνει αρκετή κριτική. Ο μηδενισμός και ο πανικός όμως πρέπει να σταματήσουν άμεσα αν θέλουμε να βελτιωθούν τα πράγματα.
Η κριτική που εξασκείται, είτε κακοπροαίρετα είτε καλοπροαίρετα, είναι σε αρκετές περιπτώσεις ισοπεδωτική και προκαλεί έναν αχρείαστο πανικό. Ποια ομάδα δηλαδή έπαιξε καλύτερο ποδόσφαιρο μέχρι τώρα και μόνο ο ΑΠΟΕΛ πρέπει να δέχεται τα πυρά για τις όντως προβληματικές εμφανίσεις του; Είμαστε ακόμη στην 4η αγωνιστική και βλέπουμε μια προβληματική ομόνοια, έναν απόλλωνα καμία σχέση με τον περσινό, μια αεκ που μόλις και κατάφερε να κερδίσει τον άρη και μια ανόρθωση που όλοι εκθειάζουν αλλά έπρεπε να δεχτεί 2-3 γκολ από την άχνα μέσα στο κοτέτσι και άλλα τόσα από την ομόνοια στο ΓΣΠ.
Γιατί λοιπόν όλη η κριτική να πηγαίνει στον ΑΠΟΕΛ; Μήπως λόγω του προϋπολογισμού του; Καταρχήν οι προϋπολογισμοί δεν παίζουν μπάλα και κατά δεύτερο αυτή η πιπίλα περί τετραπλάσιου και πενταπλάσιου προϋπολογισμού έναντι των υπόλοιπων διεκδικητών του τίτλου πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Ναι ο ΑΠΟΕΛ έχει τεράστιο προϋπολογισμό για τα κυπριακά δεδομένα ο οποίος δεν συμβαδίζει με τις μέχρι τώρα εμφανίσεις του, αλλά δεν απέχει και τόσο πολύ από αυτούς της ομόνοιας και της ανόρθωσης για παράδειγμα.
Ξέρουμε πόσα στοίχισε ο Χριστοφή για να γυρίσει πίσω και ξέρουμε ότι παίκτες όπως οι Γκουλιόν, Ρομαρίκ, Μαρτίνες, Πελέ και πολλοί άλλοι στοιχίζουν ένα κάρο λεφτά και όχι τα ψίχουλα που μας σερβίρουν. Εκτός και αν είναι τόσο έξυπνοι οι παράγοντες τους και καταφέρνουν να κλείνουν τέτοιους παίχτες με πενταροδεκάρες. Αύριο μεθαύριο όταν θα ξαναβγούν στη φόρα τα χρέη τους θα τρέχουν και πάλι στα πρόβατα τους οπαδούς τους για εράνους. Γι’ αυτό ας αναθεωρήσουν όσοι μιλούν για προϋπολογισμούς 2-2,5 εκατομμυρίων διότι τα μαθηματικά δεν βγαίνουν!
Η ουσία όμως δεν είναι οι άλλοι και οι απατεωνιές τους αλλά εμείς και τι κάνουμε για να βελτιώσουμε την κατάσταση. Καταρχήν για να βελτιωθεί το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας πρέπει να μειωθούν οι πολλοί τραυματισμοί. Είναι γεγονός ότι όλη αυτή η κατάσταση με τους τραυματισμούς δεν άφησαν τον Τιμούρ να εφαρμόσει αυτά που θέλει. Το θέμα αυτό χρονολογείται. Από τον καιρό του Ιβάν παρουσιάστηκαν αυτά τα προβλήματα και τότε κοντέψαμε να φάμε και τον Παρασκευά.
Τότε όμως ζούσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις με τα πολλά παιχνίδια σε Κύπρο και Ευρώπη και είναι γεγονός ότι μετά η κατάσταση βελτιώθηκε αφού αποκτήθηκε μια σχετική εμπειρία. Από τότε όμως μέχρι σήμερα πέρασαν πολλοί προπονητές και γυμναστές και ήδη αρκετοί παίκτες τα τελευταία χρόνια έπαιξαν πάνω από 150 παιχνίδια. Είναι προφανές ότι η καταπόνηση είναι ο κύριος λόγος όλων αυτών των τραυματισμών και σε συνδυασμό με την απειρία και τη λανθασμένη εκγύμναση, το πρόβλημα διογκώνεται σε επικίνδυνο βαθμό.
Το πρόβλημα των μυϊκών τραυματισμών δεν εμφανίζεται μόνο στον ΑΠΟΕΛ ή μάλλον εμφανίζεται μόνο στον ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο διότι όλοι οι άλλοι δεν παίζουν και Ευρώπη. Παρόμοιο πρόβλημα αντιμετώπισε τις προάλλες και η Ρεάλ με 6 παίκτες συγχρόνως έξω. Πέρσι η Μπάρτσα τα ίδια όπως και πολλές άλλες ευρωπαϊκές ομάδες. Μήπως και αυτών οι γυμναστές είναι αχάπαροι; Απλά εμείς έπρεπε να είχαμε μάθει μέχρι τώρα για να περιορίσουμε το πρόβλημα, διότι αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει εφόσον παίζουμε και Κύπρο και Ευρώπη τα επόμενα χρόνια.
Ο λανθασμένος σχεδιασμός και προγραμματισμός σε συνάρτηση με κάποιες επιλογές προπονητών και γυμναστών αμφιβόλου ποιότητας, έχει διογκώσει το πρόβλημα και πρέπει να γίνει ότι είναι εφικτό από επιστημονικής άποψης για να περιοριστεί. Οι Τιμούρ και Μιχαήλ πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της προσπάθειας. Καλό θα είναι ακόμη αν το θέλουν να ζητήσουν και βοήθεια από κάποιο εξειδικευμένο και πιο έμπειρο γυμναστή.
Και κάτι τελευταίο. Ο Τιμούρ δεν μπορεί να κάνει θαύματα σε χρόνο ρεκόρ όπως νόμιζαν πολλοί. Βρίσκει μπροστά του και αυτά τα εμπόδια που δεν τα υπολόγιζε. Θέλει υπομονή και προπαντός θέλει στήριξη όπως κάναμε και με τον Ιβάν. Για την ώρα μόνο αυτός μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση και να μας διατηρήσει στην κορυφή. Φτάνει να τον ακούν αυτοί που πρέπει και να τον βοηθήσουν να υλοποιήσει αυτά που θέλει.
“Δύο μαγικές λέξεις, δύο υπέροχες ιδεολογίες, δύο μεγάλες περηφάνιες, δύο δόξες και εν κατακλείδι, μια δεύτερη και τρίτη θρησκεία για μένα και όσους πίστεψαν στον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και κατ’ επέκταση στον ΑΠΟΕΛΙΣΜΟ”.
