Ο ΑΠΟΕΛ δεν πείθει και παρόλο που βρισκόμαστε στην αρχή της φετινής χρονιάς έχουν συμβεί αρκετά τα οποία μπορούν να μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι έχουν γίνει πολλά και μεγάλα λάθη στον σχεδιασμό του ρόστερ. Η απόλυση ενός προπονητικού τιμ σε χρόνο ρεκόρ είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα.
Η διοίκηση Πετρίδη κάνει συχνά πυκνά δηλώσεις περί εξαιρετικού ρόστερ κάτι το οποίο δεν επιβεβαιώνεται σε καμία περίπτωση. Ο ΑΠΟΕΛ μέχρι στιγμής αδυνατεί να παρουσιάσει ένα αγωνιστικό πρόσωπο που να συμβαδίζει με τους στόχους αλλά και το κόστος συντήρησης του ρόστερ. Μέχρι πρότινος οι υπεύθυνοι χρησιμοποιούσαν ως δικαιολογία τις πολλές αλλαγές που έγιναν στο ρόστερ το καλοκαίρι αλλά ούτε αυτό δεν πείθει πλέον.
Οι παθογένειες που ταλαιπωρούν την ομάδα της τελευταία διετία και σχετίζονται με τη δυσκολία στο να λειτουργήσει σωστά η μεσοεπιθετική γραμμή δεν έχουν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ενώ φέτος προστέθηκε και το πρόβλημα στα μετόπισθεν.
Οι λανθασμένες εκτιμήσεις όσον αφορά την μη αναγκαιότητα ενίσχυσης στο αριστερό άκρο της άμυνας έχουν δημιουργήσει μια ανοικτή πληγή ενώ θέμα υπάρχει και στα δεξιά με την τουλάχιστο ατυχή επιλογή του Τσόκο.
Αν στο κοντορεβιθούλη ποδοσφαιριστή προσθέσουμε και τα όσα έχουν δείξει μέχρι σήμερα οι Πιατκόφσκι, Στίλιτς αλλά και το κάζο του Λεάλ τότε εύκολα μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι υπάρχει θέμα με την όλη φιλοσοφία και υλοποίηση του φετινού προγραμματισμού.
Ο Κετσπάγια καλείται να διορθώσει ότι διορθώνεται αλλά τα προβλήματα του ΑΠΟΕΛ είναι βαθύτερα και σχετίζονται με τον όλο τρόπο λειτουργίας του ποδοσφαιρικού τμήματος αλλά και τις δυνατότητες των ατόμων που καλούνται διαχρονικά να παίρνουν τις στρατηγικές αποφάσεις.