Ήττα που αφήνει ελπίδες διεκδίκησης της πρόκρισης στον επαναληπτικό ήταν ο απολογισμός του αγώνα στο Ζερλάν. Η πολύ καλή Λυών κέρδισε δίκαια το κακό μεσοεπιθετικά ΑΠΟΕΛ ενώ αυστηρά ομιλούντες ο δείκτης του σκορ μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερος. Η Λυών επιβεβαίωσε την ανωτερότητα της σε όλο το διάστημα του αγώνα και κατάφερε να περιορίσει πλήρως τους παίκτες μας οι οποίοι έστρεψαν την προσοχή τους αποκλειστικά στα αμυντικά τους καθήκοντα.
Παρά τις ευκαιρίες που δημιούργησαν χρειάστηκε να έρθει το γκολ μετά από μια κόντρα πάνω στον Ζόρζε που ήταν ο καλύτερος μας παίκτης. Επιθετικά ο Αλμέιδα ήταν σε άσχημη μέρα και χωρίς στηρίγματα και δεν μπόρεσε να βοηθήσει καθόλου γεγονός που ανάγκασε τον Γιοβάνοβιτς να τον αποσύρει στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου. Ο Σόουζα ήταν τελικά η επιλογή του Γιοβάνοβιτς στο μοναδικό ερώτημα που υπήρχε πριν τον αγώνα όσον αφορά τον παίκτη που θα επιφορτιζόταν το βάρος στον οργανωτικό τομέα. Αυτό άφησε στον πάγκο τον Μαρσίνιο αφού η πρόθεση του προπονητή μας ήταν να δώσει βοήθειες και στην προσπάθεια να κλείσουν οι διάδρομοι προς την εστία του Χιώτη. Κατά τα άλλα δεν υπήρξαν εκπλήξεις αφού Κακά και Ζόρζε ήταν στο κέντρο της άμυνας ενώ οι Τρισκόφσκι και Χαραλαμπίδης ήταν στα δυο άκρα της μεσαίας γραμμής με τον Αλμέιδα στην κορυφή της διάταξης 4-5-1.
Από την αρχή η Λυών μπήκε πιο δυνατά και κατάφερε με σχετική ευκολία να κερδίσει την μάχη του κέντρου γεγονός που της επέτρεψε να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να ελέγχει πλήρως το ρυθμό. Με κινητήριους μοχλούς τους Μπαστος από δεξιά και τον Έντερσον στο άξονα η Λυών έφτανε με σχετική ευκολία έξω από την περιοχή του Χιώτη ενώ ο Λόπες προσπαθούσε με σουτ να αιφνιδιάσει τον Χιώτη.
Η ομάδα έδειξε ότι είχε σαν πρώτιστο στόχο να αμυνθεί και να διαφυλάξει το μηδέν παθητικό παρά να επιδιώξει το γκολ γεγονός που έκανε εξαιρετικά δύσκολη τη δημιουργία προϋποθέσεων για γκολ. Με αυτά τα δεδομένα ήταν οι γηπεδούχοι που είχαν τις ξεκάθαρες ευκαιρίες για γκολ με την πρώτη να γίνεται στο 31 όταν το σουτ του Λακαζέτ πέρασε μόλις έξω.
Η ασφυκτική πίεση της Λυών έγειρε το γήπεδο στο δικό μας μισό αλλά τα σουτ των Γάλλων δεν είχαν αποτέλεσμα. Στην πιο κλασσική ευκαιρία στο 41 ο Χιώτης απέκρουσε σωτήρια το δυνατό σουτ του Λακαζέτ.
Με αυτό το σκηνικό η ομάδα μας κατάφερε να ροκανίσει τον χρόνο και να πάει στα αποδυτήρια με το θετικό για αυτήν 0-0.
Το δεύτερο ημίχρονο άρχισε με την Λυών να χάνει μοναδική ευκαιρία όταν ο Λακαζέτ έβγαλε μόνο του τον Έντερσον το πλάσε το οποίου έδιωξε προ της γραμμής του τέρματος ο Ζόρζε. Η πίεση των γηπεδούχων καρποφόρησε στο 58 όταν ο Λακαζέτ και πάλι έπιασε ένα δυνατό σουτ με την μπάλα να βρίσκει στο γόνατο του Ζόρζε να ξεγελά τον Χιώτη και να καταλήγει στα δίκτυα.
Το 1-0 δημιούργησε νέα δεδομένα και ανάγκασε τον Γιοβάνοβιτς να επιχειρήσει διορθωτικές κινήσεις από τον πάγκο. Σε αυτά τα πλαίσια στο 67 ο Σολάτι πέρασε στη θέση του Αλμέιδα ενώ τέσσερα λεπτά αργότερα ο Μαρσίνιο αντικατέστησε τον Σόουζα. Ο Βραζιλιάνος κατάφερε με την πάροδο του χρόνου να παρει πρωτοβουλίες και να κρατήσει την μπάλα γεγονός που επέτρεψε στην ομάδα να επιτεθεί με αξιώσεις κάτι που δεν έγινε στο προηγούμενο διάστημα. Η είσοδος και του Μαντούκα στο 82 έφερε κινητικότητα και από τη δεξιά πλευρά έτσι στο 87 ήρθε η πρώτη και μοναδική ευκαιρία όταν το σουτ του Βραζιλιάνου ανάγκασε τον Γιορίς να διώξει δύσκολα σε κόρνερ.
Το τελικό σφύριγμα του Ταλιαβέντο όμως βρήκε την ομάδα μας να χάνει τον αγώνα αλλά να φεύγει από το γήπεδο με κρυφές ελπίδες.
Κίτρινες: Πίντο (χάνει τον επαναληπτικό), Μαρσίνιο
ΑΠΟΕΛ:
Χιώτης, Πουρσαϊτίδης, Ζόρζε, Κακά, Μποαβεντούρα, Μοράις, Πίντο, Σόουζα (71΄ Μαρσίνιο), Χαραλαμπίδης (82΄ Μαντούκα), Τρισκόφσκι, Αλμείδα (67΄ Σολάρι)