Και όμως φάνηκαν

Διερωτούνται πολλοί πως και γιατί ο ΑΠΟΕΛ δεν κατάφερε να πάρει έστω και την ισοπαλία έχοντας απέναντι του μια Άντερλεχτ η οποία έδειξε μεν ποιότητα αλλά δεν ήταν η ομάδα που μας καθήλωσε ενώ στο δεύτερο ημίχρονο έδειξε να έχει έως και παθητικό ρόλο.

Μπορεί ο προπονητής και η διοίκηση να αποφεύγει (για καλούς λόγους) να το επικαλεστεί αλλά οι απουσίες των Βινίσιους και Σωτηρίου φάνηκαν και με το παραπάνω. Πρόκειται για δυο υπερπολυτιμα γρανάζια στη μεσοεπιθετική γραμμή της ομάδας και παρά την προσπάθεια που έγινε η δυσκολία που παρατηρήθηκε στο να κρατήσουμε μπάλα με τρόπο δημιουργικό σχετίζεται άμεσα.

Έχοντας δίπλα του τον Εμπεσίλιο ο Μοραίς δυσκολεύτηκε αφάνταστα να καλύψει χώρους και να ενώσει γραμμές ενώ και ο Ολλανδός είναι ή φαίνεται να είναι πιο ουσιαστικός ως επιθετικός μέσος.

Η προσπάθεια του δευτέρου ημιχρόνου ήταν καλή αλλά όχι αρκετή αφού αν και κρατήσαμε περισσότερο την μπάλα, έλειπαν οι αυτοματισμοί και η σωστή τελική πάσα. Το ότι οι Μπαράλ και Ντε Καμάργκο αγωνίζονταν για πρώτη φορά μαζί δεν είναι τυχαίο με τη δυσκολία που παρατηρήθηκε.

Το κατά πόσο αξίζαμε την ισοπαλία είναι κάτι υποκειμενικό αφού από την οπτική των Βέλγων η πρόκριση μπορούσε να κριθεί από ψες αν έκαναν γκολ μια από τις ξεκάθαρες ευκαιρίες στο τέλος.

Οπότε το ζητούμενο είναι αν μπορούμε να παρουσιαστούμε μεταμορφωμένοι προς το καλύτερο στις Βρυξέλλες.

Προτού γίνει αυτό όμως πρέπει να κερδίσουμε στο αφιλόξενο Παπαδόπουλος την Ανόρθωση.